Nieuwe fiets
Rachel ging met een bleek snoetje naar school. Toen ze uit bed was klaagde ze gelijk al dat ze moe was. Even opstarten dachten we. We maakten iedereen klaar voor school maar Rachel bleef stilletjes. We namen haar even apart om te vragen of er iets aan de hand was maar er kwam niets uit. We fietsten naar school en op het schoolplein bleef ze om me heen drentelen, nog een keer een knuffel en ze was toch wel echt heel erg moe. Ik zag het aan haar, zij is niet zichzelf. Ik had de neiging om te zeggen dat ze een dagje thuis mocht blijven, maar waar doe je goed aan? Ik wist het echt niet. We spraken af dat ze het ging proberen maar het tegen de juf mocht zeggen als het niet goed zou gaan, dan kon ik haar gelijk komen halen.
We werden niet gebeld en stonden om 14.30u op het schoolplein. Rachel kwam vrolijk uit school, toch wel een opluchting ik had deze dag regelmatig aan haar gedacht. Ze vertelde dat de juf ook al had gevraagd of het wel goed ging omdat ze zo bleek was. De eerste pauze had ze nergens zin in maar ze vertelde dat het daarna beter ging en dat ze zich weer goed voelde en dat het leuk was op school. Ik weet nou nog steeds niet wat het geweest is maar sneu was het wel. Ik was erg blij dat ze in de middag weer thuis was en om te zien dat ze zich weer helemaal zichzelf voelde.
Rachels fiets was al een tijdje te klein, ik hield marktplaats in de gaten voor een 26 inch fiets en in het weekend trof ik een mooi exemplaar in Ede. Deze maandag gingen we om 16.15u de fiets bekijken. Gelukkig had Rachel er helemaal zin in en was ze niet ziek geworden of iets dergelijks. Om 16 uur vertrokken we samen, zij achterop de fiets op het kinderstoeltje. Geen gezicht zo'n enorm kind maar het lukte. We fietsten naar het juiste adres en werden vriendelijk begroet. De fiets zag er nog prachtig uit. Het bijbehorende huis en de auto's trouwens ook, daar zat wel geld. Ideaal, kunnen wij mooi van profiteren door zo'n mooie fiets over te nemen. Rachel fietste een testrondje, botste nog bijna tegen die mooie auto aan (ik bijna hartverzakking) en we besloten tot de koop over te gaan.
We fietsten direct door naar de kinderopvang om Esther op te halen. Rachel moest nog wel even wennen aan de fiets maar de hoogte is perfect. De bel is een kompas dus de hele weg deed ze verslag in welke richting we reden. Er klopte alleen niets van wat ons erg deed lachen. Thuis wist Bert de oplossing, het ding zat scheef. Hij zette het recht en toen klopte het inderdaad weer. De kleur van de fiets is dezelfde als mijn fiets. We maakten onderweg grapjes over dat ze nu zo op mij lijkt en ze testte haar versnellingen uit, die ze nu voor het eerst heeft. Er moet nog een mandje voorop of fietstassen achterop, dan is de fiets helemaal af. Rachel weet nog niet wat ze wil dus daar gaat ze eerst maar eens rustig over denken.
Reacties
Een reactie posten