Zakgeld

Al jaren krijgen de kinderen zakgeld, dat wil zeggen: zo nu en dan een muntje toegestopt. Er zat niet echt regelmaat in. En als het dan de spaarpot in ging dan kwam het er ook regelmatig weer uit om bijvoorbeeld winkeltje te spelen. Of ze speelden er iets anders mee, vervolgens bleef het slingeren, vond ik het en ging het weer in mijn pot met kleingeld waaruit ik weer het zakgeld betaalde. De kringloop van zakgeld zullen we maar zeggen. Sinds het begin van dit jaar pakten we het structureler aan. Elk kind kreeg een eigen bankrekening (binnen de onze) en daarop wordt automatisch iedere maand zakgeld gestort. Elk kind krijgt het aantal levensjaren in euro's. Esther begon hiermee toen ze net vier jaar was. De anderen krijgen daarmee in verhouding minder zakgeld in hun leven want hoeveel zouden ze nu uiteindelijk gehad hebben? Niet zo veel. Het zat Bert net lekker, we moeten het eerlijk houden voor onze kinderen. Het bleef een belangrijk punt voor hem en daarom liet hij er een berekening op los: als we Rachel vanaf haar vierde jaar op deze manier zakgeld hadden gegeven hoeveel zou ze dan gekregen hebben? En Jonathan en Manuël? Dan kom je op een leuk bedrag uit. Niet voor ons om weg te geven maar wel om te krijgen. Ik vond het niet zo nodig maar Bert stond erop. Zo kwam het dat we aan het eind van de zomer alle kinderen in 1 keer het zakgeld gaven 'waar ze recht op hadden'. Toen moesten we nog bedenken hoe we ervoor konden zorgen dat ze niet alles zomaar verspilden. Als je zakgeld niet uit mag geven leer je niet met geld omgaan, dan mist het zijn doel. Maar als je alles altijd zomaar uitgeeft leer je niet sparen en dat moet ook weer niet. We (en daarmee bedoel ik Bert) kwamen tot 2 regels: je mag maximaal 60% uitgeven van het geld wat er op je rekening staat en als je meer dan 100 euro uitgeeft moet je 5% aan een goed doel geven.

Rachel en Jonathan begonnen gelijk plannen te smeden wat ze met het geld zouden doen. Al snel besloten ze om een Nintendo Switch te kopen. Als beiden de helft zouden betalen kon dat prima. We adviseerden om er een nachtje over te slapen want dat is handig bij grote uitgaven. Dat deden ze en de volgende ochtend werd de spelcomputer direct besteld. Ze zochten goed uit welke versie ze wilden en kozen allebei een goed doel waar ze hun 5% giften aan wilden doneren. Rachel wou iets zodat arme kinderen in Nederland ook cadeautjes konden krijgen en Jonathan wilde dat dieren na een bosbrand geholpen zouden worden. Mooi dat ze zonder enige sturing direct wisten waar dat geld heen moest.

Voor de rest is het zakgeld nog niet aangeraakt, gek genoeg vinden ze het heel cool dat ze nu een gevulde bankrekening hebben en willen ze het bedrag zien oplopen. Manuël en Esther snappen het nog niet en vragen zo nu en dan om een muntje, die krijgen ze voor in hun fysieke spaarpot en dat geld blijft circuleren tussen hun spaarpot en mijn kleingeld pot.

Deze week besloot Rachel om rolschaatsen te kopen. Ze zat te twijfelen of ze het voor haar verjaardag zou vragen maar ze wilde het nu zo graag kunnen doen. Ze speurde online op Marktplaats en vond een mooi paar. Deze kocht ze en de middag dat het aankwam heb ik haar niet meer gezien, ze was heerlijk buiten ermee aan het oefenen. Mooie aankoop.

Zo blijft het opvoeden steeds bestaan uit keuzes maken : hoe willen we hiermee omgaan? Wat mij betreft is dus stukje over zakgeld geslaagd. Benieuwd of de kinderen het later met ons eens zullen zijn.

Hoe ga jij met zakgeld om? Ik ben benieuwd.