Ervaringsdeskundige op bezoek

Vrijdag was een bijzondere dag. Mijn opa zou in Rachels groep komen vertellen over zijn ervaringen in de Tweede Wereldoorlog. Groep 8 werkt over de oorlog en hij mocht komen als ervaringsdeskundige. Rachel had keurig aan de juf gevraagd of haar opa mocht komen vertellen omdat hij de oorlog had meegemaakt. De juf vertelde al dat dat qua leeftijd niet kon. Rachel kon het snel verhelderen: 'eigenlijk niet mijn opa maar mama's opa'. Eindelijk was het dan zover. Ik zat achterin de klas mee te luisteren want zo'n speciaal moment wou ik niet missen. Opa vertelde ontzettend knap. De kinderen luisterden geboeid. Hij vertelde, betrok de kinderen erbij en iedereen hing aan zijn lippen. Echt leuk om mijn opa zo te zien. Hier onder op de foto Rachel die naar opa's verhaal luistert. 


Na afloop kwam opa mee naar ons huis en kreeg ik een boek te zien waarin hij allerlei dingen van de oorlog verzameld had. Een heleboel wist ik natuurlijk al omdat ik opa vaker heb horen vertellen maar een aantal zaken waren ook nieuw. We dronken koffie met elkaar en aten cake, gezelligheid! 

Inmiddels was Esther ziek geworden en kregen we een aantal gebroken nachten. Wat is dat uitputtend zeg! Dat je in je bed ligt en weer je kind hoort huilen en je jezelf eruit moet slepen. Wat ben ik blij dat we de fase voorbij zijn dat dit elke nacht gebeurde. Het huishouden moest maar even blijven liggen, we rommelden maar wat aan met elkaar. 
Zaterdagochtend kreeg Esther ontbijt op bed. Ze vond zichzelf erg zielig (was ook wel terecht) en vroeg om een ontbijtje. Want 'dat maak ik ook weleens voor jou'. En dat is waar, af en toe krijgen we een verschrikkelijke combinatie aan eetbare spullen die ineens niet meer eetbaar zijn maar wel met een sausje van liefde. Ik heb goede herinneringen aan dat ik ontbijt op bed kreeg van mijn moeder, gek eigenlijk dat het niet in me opkomt om dat voor onze kinderen ook te doen. Goede reminder van Esther dat dat toch wel heel lekker is. Ze kreeg een boterham met grillworst en een plak ontbijtkoek met boter. 
Daar zit het dametje tussen haar knuffels met haar onmisbare quilt en haar ontbijtje:


Nu ze weer wat begint op te knappen hoop ik dat de betere nachten ook weer in aantocht zijn. Inmiddels heb ik keelpijn. Zou ik de volgende in rij zijn die ziek wordt?



Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Efteling

Afbeelding
Woensdag kreeg Esther een vriendinnetje hier te spelen. Ik gaf de kinderen voor schooltijd duidelijke instructies : fiets samen naar huis en vergeet het vriendinnetje niet. Het is er een van een tweeling, Manuëls reactie was heel serieus en te grappig : 'maar hoe weten we dan dat we de goede meenemen?'. Rachel was die dag met school naar de Efteling, ze kregen vanuit school een cadeaukaart mee van 15 euro om eten en drinken van te kopen. Rachel sprak met haar vriendinnen af dat ze zelf een flesje water mee zouden nemen en een broodtrommel voor tussen de middag. Dan hoefden ze alleen avondeten te kopen, een patatje, en van de rest van het geld konden ze dan een souvenir kopen. Slim kind.  Ze is in allerlei achtbanen geweest en heeft enorm genoten. Bert, Rachel en Esther houden van die spannende attracties. Jonathan, Manuël en ik helemaal niet. Nadat ik met Bert een keer in de Efteling de hele dag misselijk was na 1 achtbaan wil hij er niet meer (met mij) heen. Maar nu zie ik opt...
Meer lezen

Nieuwe look

Afbeelding
De jongens waren hard toe aan een kappersbeurt. Het haar van de meiden werd ook piekerig. Rachel ging op dinsdag zelf naar de kapper, ideaal dat ze dat nu zelf kan. Bert ging op vrijdag met de jongens en Esther. Esther had bedacht om haar haar kort te knippen. Ze kreeg veel reacties: dat moet je niet doen, je mooie lange haar, weet je het zeker? Ja, ook van mij. Ze vertelde overal van haar plannen en liet zelfs op school en in de kerk voor haar bidden dat het fijn bij de kapper zou zijn. Toen een jongen uit haar klas zei dat hij het jammer vond (groep 3 he) was de maat vol. Esther zei: 'ik ga dit gewoon doen want ik weet dat het mooi is. Ik luister naar mezelf'. En zo ging het. Voor de kapper nog even op de foto met haar broers.  En daarna weer.  De haren van de jongens weer lekker kort, en geen zorgen: die krullen van Manuël zitten er zo weer in.  Esther was dolgelukkig: een droom die uitkomt! En een goede reflectie van deze 7 jarige: als ik naar andere mensen had geluis...
Meer lezen

Zegenende zachte 7 jarige handen

Afbeelding
De hedera werd bezorgd met een grote vrachtwagen. De bezorger belde vooraf, de planten waren kapot en niet geschikt om te bezorgen maar hij moest ze leveren. Ik dacht dat het wel mee zou vallen, als de verpakking wat kapot is maakt me niks uit, als de planten maar de grond in kunnen. Toen hij de vrachtwagen voor reed mocht ik mee naar binnen. En inderdaad, wat een bende. Wortels lagen los en takken gebroken. Met grof geweld de vrachtwagen in gezet? Ik mocht de levering weigeren en dat deed ik dus maar. Wat ontzettend jammer van de planten, deze gaan het niet overleven. Het waren 2,3 meter hoge hedera, maar nu niet meer.  Vriendelijke bezorger, hij kon er ook niets aan doen. Ik nam contact op met de planten winkel, zij vochten het uit met de bezorgdienst. Conclusie voor ons : een week later kregen we de planten alsnog geleverd. Ik koos de hoogste maat maar heb er niet over nagedacht dat het ook wel eens te hoog kon zijn. Toen deze op de juiste manier geleverd werden stonden ze in de...
Meer lezen