Knoflook en tomaat
Knoflook wordt in dit huis zoveel mogelijk vermeden. En niet om mij maar omdat mijn lieftallige partner daar niet van houdt. Toen Rachel een heerlijke echte tomatensoep maakte in plaats van onze standaard kant en klare zakjes ging daar toch volgens recept een aantal teentjes knoflook in. En de soep werd heerlijk. De volgende dag ging ik naar kantoor en zat ik het grootste deel van de ochtend op locatie in Wageningen. Daarna maakte ik een ritje naar Doorwerth en tufte begin van de middag weer terug naar Wageningen. In de auto werd ik gebeld door het secretariaat; afspraak nummer 1 werd geannuleerd in verband met een aangereden hondje, afspraak nummer 2 doordat het gesprek niet meer nodig was, afspraak nummer 3 in verband met ziekte en de bijeenkomst eind van de middag door te weinig aanmeldingen. In plaats van een overvolle middag was de agenda ineens leeg! Daar doe ik niet moeilijk over. Ik boog af richting Ede in plaats van Wageningen en was na lunchtijd thuis. Bert was al helemaal verbaasd en vermoedde dan ook dat mijn knoflookgeur mijn collega's ertoe heeft aangezet me de rest van de dag uit te plannen.
Bert scheld me standaard na de zonnebank uit voor tomaat. Wat de kinderen erg grappig vinden. Toen ik dinsdagochtend afscheid nam op het schoolplein zei Jonathan: 'doei tomaat' en lachen dat hij deed. Prima grapjas, ik ben helemaal in mijn hum met het beetje extra kleur.
Verder kwamen de foto's binnen die ons oppasmeisje gemaakt heeft als beginnend fotograaf. We hebben er heel wat uitgezocht om te mogen downloaden. Nu nog kiezen welke foto er in de gang komt te hangen. Ieder jaar hangen we er een nieuwe foto bij in een lijstje van de kringloop. Heel leuk om zo de opgroeiende kinderen te zien. Eén kan ik hieronder delen. 13 naar geleden waren we nog met z'n tweeën en starten we aan het avontuur huwelijk. Nu vullen we met elkaar het hele bospad.
Op maandag heeft Rachel musicalles. Ze gaat uit school mee met een vriendinnetje en haar moeder is zo lief ze bij de les af te zetten. Dit kon niet doorgaan en Bert wou ze wel brengen. Nu mijn middag ineens leeg was had ik daar ruimte voor. Ik heb niet zitten niksen hoor, er liggen nog stapels werk en ik heb alsnog hard gewerkt maar wel volgens eigen planning. 3 minuten voor 4 rondde ik een telefoontje af en reden we zo snel mogelijk naar musicalles die om 4 uur zou starten. Ze waren iets te laat maar volgens mij gaf dat niet zoveel. Toen ik toch in het centrum was besloot ik een tussenstop te maken bij de zonnebank. Ik doe dat een keer of 3 per jaar omdat ik het zo heerlijk vind. Niet te vaak omdat het niet zo goed voor je huid is maar wel vaak genoeg om het gebrek aan zon te compenseren. En ik heb enorme behoefte aan zon. Eenmaal in het hokje appte ik Bert vrolijk dat ik wat langer weg bleef, hij vind die hele zonnebank maar niks dus ik vind het daarom weer leuk hem ermee te plagen. Toen bedacht ik me ineens dat ik een jurk aan had waarvan ik de rits aan de achterkant onmogelijk zelf open krijg! Bert vond het een absoluut teken dat ik er maar weer weg moest gaan. Ik heb getrokken, mijn armen gebogen en uitgerekt maar het is gelukt. 15 minuten genoot ik van de warmte en blij zag ik na afloop weer wat kleur op mijn gezicht in plaats van een bleek koppie. Toen volgde de uitdaging om de jurk weer dicht te krijgen. Na bijzonder elastische bewegingen is het gelukt, hoefde ik niet in ondergoed over straat.
Reacties
Een reactie posten