7 kinderen in huis

2 januari kwamen er 3 logeetjes. Eerst zou er 1 nichtje komen om bij Rachel te logeren. Daarna wou het andere nichtje ook graag mee. En hoewel zij van Jonathans leeftijd is wil ze het liefst met Rachel spelen. Jonathan zag de bui al hangen dat hij er voor moest strijden om mee te spelen en vroeg of hij dan ook een vriendje te logeren mocht hebben. Na enig dubben mocht het. We hebben dan wel 7 kinderen in huis maar daar kan Jonathan ook niks aan doen, hij vraagt om 1 logeetje. Het vriendje kon en zondag aan het begin van de middag werd iedereen gebracht. Er werd heerlijk gespeeld. Eerst een tijd binnen en daarna liepen we naar een speeltuintje om nog even wat frisse lucht op te doen. 

In de avond aten we gezond omdat alle oliebollen een laag vet in mijn maag achterlieten en ik verlangde naar gezonde maaltijden. 

Echt mijn humor dit

Het werden aardappels, bloemkool, wortels en vlees en dat voor 9 personen. Je zal het elke dag maar moeten maken voor zoveel mensen. Maar goed, aan tafel was het reuze gezellig. Bert maakt er dan ook echt iets van, haalt met iedereen geintjes uit. Na het eten maakten we als een speer alle bedden klaar en lagen 7 kindertjes om 20 uur in bed. Netjes netjes, niks meer aan doen. Manuël moest huilen want hij wou ook een logeetje, ja dat snap ik. Tot half 10 werd er gekeet en uiteindelijk keerde de rust terug. Toen wij net in bed lagen hoorden we een deur open gaan, wie is dat? We namen toch maar een kijkje en vonden een nichtje stilstaan halverwege de zoldertrap. Op de vraag wat ze aan het doen was zei ze: 'ik sta gewoon even op de trap'. Aha, dat zien we. Het is nacht dus we gaan toch maar naar bed. Ze botste tegen het deurkozijn aan en kroop slaapdronken in bed. 

De ochtend begon goed, de jongens waren om 7 uur al wakker en de meisjes om 8 uur. Maar wij bleven lekker in bed tot half 10! Toen riep de plicht toch echt en maakten we snel ontbijt klaar. De kinderen wilden wel ontbijt op bed. We maakten een jongenskamer en een meisjeskamer en in die 2 groepen aten ze hun boterhammen op bed. We denken maar even niet aan alle troep die dat geeft, alles voor het nageslacht om mooie herinneringen te maken. 

De kinderen speelden overdag met elkaar maar de lontjes werden steeds korter. Jonathans vriendje werd begin van de middag opgehaald en dat was helemaal goed, tijd om uit te rusten. De nichtjes werden half 4 opgehaald en hoewel ze het veel te kort vonden merkte ik dat de energie op was, bij iedereen. Toen begon het grote opruimfestijn. De kinderkamers waren ontploft met speelgoed en logeerspullen. Daarnaast was ik zo snugger om een begin te maken met het opruimen van de vliering. Met 7 kinderen in huis lukt ontspannen toch niet echt dus dan maar even nuttig bezig dacht ik. De chaos was compleet.

Ik was toe aan een dutje en liep naar boven om me een half uurtje terug te trekken en toen bedacht ik me dat ik vandaag zou sporten. Oja, dat goede voornemen. Heb er nu al spijt van. Maar om nu gelijk af te haken gaat me te ver, hup pak jezelf bij elkaar en op die fiets! Ik hees mezelf dus in fietskleding en trapte 20 kilometer weg. Na die tijd voelde ik me toch wel goed. Terwijl ik douchte kookte Bert en we konden aan tafel. 

Moe maar blij dat de dag bijna afgelopen was zaten we te eten toen er een appje binnenkwam dat de nichtjes luizen hebben, was ze vergeten aan ons door te geven. En dat terwijl de meiden tegen elkaar aan geslapen hebben, knuffels geleend hadden voor in bed in allemaal verschillende verkleedjurken gelopen hadden, ze bij elkaar op bed gezeten en gelegen hadden.

Dit had ik heel erg graag vooraf willen weten. We kamden na het eten en jawel, bij Rachel vonden we 2 eitjes en bij Jonathan 1. We haalden alle bedden af, gooiden de gebruikte verkleedkleren, knuffels en alle kleren in de was. En met de gebruikelijke was van een logeerpartij stapelde het zich enorm op in de badkamer. En voor je nu denkt: alles wassen is achterhaald, dat weet ik. Toch denk ik dat het helpt om geen overlevingskans mogelijk te maken. We behandelden Rachel en Jonathan met luizenshampoo, dat moest eerst intrekken. Daarna konden ze onder de douche en het werd later en later. Bijzonder slechte timing want ik had het rond etenstijd al helemaal gehad. Toen om half 9 iedereen in bed lag, de stapels was klaar lagen voor de dag erna moesten we beneden nog de keuken opruimen maar ik gaf het op. Barstende hoofdpijn.

Ik ben echt mijn grens overgegaan. Ik had me gewoon moeten richten op alleen de logeerpartij en niet ook nog eens op de vliering bezig moeten gaan en sporten. Die actie om alles luisvrij te maken was de druppel en zo onnodig, had ik het maar geweten...

Gedane zaken nemen geen keer, het streven is om het huis weer op orde te krijgen deze vakantie én ontspanning te vinden. En dat is een moeilijke combinatie voor me. Als ik zoveel zie wat rommelig is word ik zelf ook onrustig. Ik ga het proberen, de boeken liggen klaar! En ondertussen draait de wasmachine overuren, zet ik mijn gedachten uit en gevoel aan. En zoals Manuël zou zeggen: van proberen kun je leren.