Jaarwisseling

De jaarwisseling! Ik hou ervan. Op één of andere manier heeft het iets spannends, we laten het oude achter en beginnen met een fris nieuw jaar. En met zoals alles wat nieuw is bevalt het me eerst maar niks. Maar als het dan eenmaal middernacht is en ik me nog steeds mezelf voel ben ik zo blij. De hoeveelheid oliebollen en wijn dragen daar vast ook aan bij. 

We gingen als gezin naar vrienden met wie we al een eeuwigheid samen Oud en Nieuw vieren. Inmiddels hebben we samen 8 kinderen. Het samen eten en spelen is dan ook een dolle boel. De kinderen vormen echt setjes vrienden, zo leuk hadden we het van tevoren niet kunnen bedenken.

Na lekker lang opblijven ging eerst de jongste helft van de kinderen naar bed. Steeds kwam er weer één naar beneden, weer in bed, weer naar beneden en ga zo maar een tijdje door. Inmiddels mochten de oudste kinderen ook naar bed. Jonathan sliep snel, Rachel was nog laat wakker en kwam op een gegeven moment ook weer beneden. 

Inmiddels waren nog meer vrienden aangesloten en schakelden we over op het Engels omdat er iemand uit Libanon kwam. Leuk om hem te ontmoeten en interessant om te horen hoe de mensen daar leven. 

Tussendoor zaten we boven bij bedjes om kinderen rustig in slaap te laten vallen, aten we oliebollen en vloog de avond voorbij. Toen om 23 uur de jongste 2 kinderen eindelijk sliepen was het haast zielig om ze tegen middernacht weer uit bed te halen. Bert wou ze al laten liggen maar nee, dat vuurwerk kunnen ze toch niet missen? We gaan als gezin het nieuwe jaar in. Esther sliep op mij verder en Manuël op Bert. Aftellen maar en met een glaasje Rioja met slapende knuffels tegen ons aan, het gezin compleet, omringd door vrienden het nieuwe jaar in, beter kun je het niet wensen.

En het vuurwerk buiten, prachtig! Tijdens de jaarwisseling voel ik me haast euforisch, een heel nieuw jaar, het mooie vuurwerk. Het helpt ook mee dat ik na 21 uur niet meer kan denken, het is alleen maar genieten. Bert stelde al voor onze bedtijd te veranderen naar middernacht, als ik me dan zo goed voel is het jammer om toe te geven aan de dip van 22 uur. De slimmerd.

3 kinderen lagen voor pampus op de bank. Rachel stak buiten sterretjes af. We verzamelden spullen, kinderen en oliebollen en vertrokken richting huis. En die oliebollen. Ik kocht ze dit jaar in plaats van Bert. Tijdens dit feestweekend wil je natuurlijk niet tekort komen dus kocht ik er 50 en 10 appelbeignets. Kan uit ervaring vertellen dat dat veel en veel te veel is. Volgend jaar mag Bert het weer regelen.

Eenmaal thuis stopten we de kleintjes direct in bed. Rachel en Jonathan kwamen net lekker tot leven. Bert was ook moe en ging vast liggen. Bizar, eerder dan mijzelf naar bed.

Met de oudste 2 kinderen zat ik nog even beneden, oliebollen eten en liedjes luisteren. Jammer om dit blije gevoel achter me te laten. Om kwart voor 2 was het toch echt bedtijd. De kinderen gingen naar bed en ik deed nog even een uitgebreide make-up reinig routine. Gelukkig was Bert nog wakker want ik was vergeten dat er een ingewikkelde rits achterop mijn jurk zat en ik mezelf er niet uit kon bevrijden. 

Toen we bijna sliepen ging om 2.30 uur de bel. Gek, en we draaiden ons weer om. Het zat toch niet lekker, is er echt iets of? Bert ging heldhaftig zijn bed uit om te kijken. Niets aan de hand. Daarna sliep ik snel. Bert wordt van elk geluidje wakker en het lukte hem niet te slapen tot om 5 uur het laatste vuurwerk ook gestopt was. Toen om half 10 de eerste kinderen bij ons kwamen was ik erg tevreden. Tijd om op te staan. Bert was nog moe, logisch, dus hij bleef lekker liggen. We aten een boterham en ik besloot mijn goede voornemen maar gelijk uit te voeren, iets met een goed begin...

Ik stapte dus op de racefiets al voor de 3e keer die week. Nou, ik ben reuze trots op mezelf. 

Normaal doe ik niet aan goede voornemens maar dit jaar maak ik een uitzondering. Na een paar weken bekkenpijn (die laatste zwangerschap vond mijn lijf niet zo leuk) heb ik 2 weken gesport. Lunchwandelingen en een aantal keer vrij kort achter elkaar op de racefiets en de bekkenpijn is over. Tja, als het zo werkt moet ik er misschien maar toch regelmaat in zien te krijgen. En een strakker lijf om een nog leukere versie van mezelf te worden spreekt me ook wel aan, hoewel Bert me steeds wijst op het belang van bescheidenheid, mooiheid zit van binnen en dat soort dingen. Allemaal leuk en aardig maar een stukje van mij is gewoon heerlijk oppervlakkig, zolang dat niet het belangrijkste is vind ik dat prima en geniet ik van tijgerprintjes, grote oorbellen en nagellakjes. En de diepzinnige gedachten komen vanzelf, eerder goed om die wat af te remmen.

Een heel nieuw jaar, there we go. En wat het zo heerlijk maakt is dat God het nieuwe jaar al wel overziet. Echt iets wat een controlfreak als mijzelf rust geeft. Gelukkig nieuwjaar allemaal! En wat 'geluk' dan is, daar denken we morgen over na.