Action

Vrijdagavond was het zo heerlijk. Bert was weg en een vriendin kwam langs,  de avond vloog voorbij. We hebben zo gezellig zitten kletsen. Soms vergeet ik wel eens hoe fijn het is om iets leuks voor jezelf te doen zonder kinderen in de buurt. Echt voor herhaling vatbaar.

Zaterdag begon relaxt. In de ochtend rommelden we wat aan. Rachel klaagde erover dat iedereen om 10 uur moest aankleden, voor de koffie wil ik dat iedereen klaar is voor de dag. Ze vindt dat absolute mishandeling. Ik herinner me nog wel dat ik vroeger ook eindeloos in pyjama kon rondlopen,  zo fijn. 1 keer per vakantie mogen ze lang in de pyjama lopen, echt een terrormoeder ben ik. Als we in de kleren zijn houden we enigszins ritme vast en ik merk dat dat iedereen uiteindelijk goed doet.

In de middag waren de kinderen druk dus ik besloot erop uit te gaan. Rachel is heel creatief en de verf raakte op. We gingen naar de Action. Lekker cliché,  de eerste dag dat de winkels open zijn om daarheen te gaan. En druk dat het was, bizar! We trokken ons er niets van aan en snuffelden bij de creatieve afdeling. We slaagden leuk en kochten ook nog wat opruimbakken voor in de nieuwe kast op zolder. Kan het duplo en treinspoor een goede plek krijgen. Wat voelt dat heerlijk op orde, die vierkante meter dan.

Eenmaal thuis gingen de meiden gelijk aan tafel aan de slag met de nieuw gekochte papieren en verf. Rachel is druk aan het oefenen met steeds mooier te tekenen. Ze vertelde dat ze uiteindelijk de Nachtwacht na wil kunnen maken, wel ja leg de lat vooral niet te laag. Haar kunstwerk is nog niet af maar komt steeds verder.

Nadat ik vrijdag lang in de keuken had gestaan om achter elkaar 2 maaltijden lasagne te maken, was ik het koken zat. Het was ontzettend lekker, gevuld met allemaal verse groentes en het opeten was een feest maar in de keuken staan blijft toch niet mijn favoriet. Het is maar goed dat ik in deze tijd geboren ben en niet lang geleden toen de vrouwen nog veel en veel langer in de keuken doorbrachten. Toen Rachel voorstelde om poffertjes te eten hoefde ik daar niet over na te denken, lekker makkelijk. En dan niet de zelfgebakken variant (lekker), maar de kant en klare uit de winkel. We moeten nog maar eens zo'n pan aanschaffen maar nu doen we het met de zakken voorgebakken zooi. Ik haalde voor Bert en mezelf een kant en klaar maaltijd. Bert hutspot en voor mezelf rijst. En eerlijk is eerlijk, deze smaakte me echt lekker. Manuël zei aan tafel: 'kunnen we volgende keer weer gewoon eten, hier zitten geen groentes in'. Een kind van 5 he, bizar. Overdag was hij al druk met poetsen en opruimen. Er lag duplo op de grond beneden, verder was het best op orde. Liep hij die duplo op te ruimen en ondertussen iedereen te instrueren dat 'we' geen troep in dit huis willen en als dit niet snel werd opgeruimd er muizen op af komen. Nadat het beneden netjes was dweilde hij en ging hij verder met het opruimen van Esthers kamer. Ik laat dat maar gebeuren, op één of andere gekke manier wordt hij daar heel blij van. 

Ik sportte nog een half uurtje voor de tv en Rachel lachte me heel hard uit. Fijn zo'n dochter. En ik geef haar geen ongelijk, ziet er vast idioot uit maar ik doe het toch maar mooi. In de avond keken we met elkaar nog een stuk van de nieuwe Disney film Encanto. Zo gezellig, we hangen met zijn 5en voor de tv en genieten van de liedjes en het verhaal. Bert kan het niet schelen dus hij ruimde de boodschappen op. Ik vond het een prima verdeling. Het stuk verhaal dat we al gezien hebben wordt regelmatig even erbij gehaald om een liedje te luisteren. Dit resulteert erin dat Esther overal zingt: 'zeg geen woord over Bruno'. Daar blijft het bij want ja, de tekst moeten we natuurlijk nog wat oefenen. Iedereen op straat kan in elk geval weten dat we de film Encanto kennen.

De kinderen gingen naar bed en ik had even zo'n moment dat ik me besefte wat een fijn gezin we hebben. Die kinderen maken me het echt niet altijd makkelijk en er gaat enorm veel tijd en energie zitten in het dagelijks leven maar toch... het zijn mooie mini mensen.