Esther in tranen

Het is toch niet normaal hoe snel de week voorbij vliegt. Woensdagmiddag deed ik helemaal niks. Ik had allemaal plannen maar ik was zo moe. Het lukte niet, ik besloot maar om de kinderen en mezelf in leven te houden en verder niks te hoeven en dat was heerlijk. We keken met elkaar de film Kruimeltje en ik rommelde wat in huis. Ik kan niet eens zeggen wat ik nou gedaan heb maar op een gegeven moment was de middag wel voorbij. Ik ging 20.45 uur naar bed met een kopje thee en voor deze keer wat lekkers. Ondertussen het nuttigen keek ik een (stuk van een) film op mijn telefoon. Ultieme ontspanning. Toen de telefoon uit ging heb ik toch nog maar even tanden gepoetst. Ik heb Bert niet meer horen binnenkomen en werd pas in de ochtend weer wakker; 9,5 uur later. Daar knapt een mens van op. Donderdag deed ik mijn werk en had ik zelfs nog energie over om in de avond het plakplastic op de ramen in de badkamer te plakken, is dat projectje ook weer afgerond.

Esther speelt iedere pauze samen met Manuël, ze noemt inmiddels zijn vrienden ook haar vrienden. Manuël heeft zich 1,5 week vol liefde over haar ontfermt maar nu was hij er helemaal zat van. Al een paar keer spraken we af dat Esther met eigen vriendinnetjes zou spelen maar toch zocht ze steeds Manuël op. Manuël was gefrustreerd en wou echt niet meer voor Esther zorgen. Goed dat hij dit zo aangeeft dus vroeg ik aan de juf en meester of ze op konden letten dat Manuël ook de ruimte voor zichzelf krijgt. Als Esther weer achter hem aanhobbelt mogen ze haar daar even weghalen. Voor Esther was dat ineens heel heftig. Ze huilde vreselijk toen ik haar naar school bracht 'ik durf niet zonder Manuël'. De juf nam haar daadkrachtig mee en ik weet dat ze in goede handen is maar toch zat ik niet zo lekker op mijn werk. Het arme kind, ze is ook nog maar 4. Ik belde Bert om te vertellen hoe het gegaan was en hij zei al dat het wel goed zou komen. Even twijfelde ik om nog voor het raam te kijken of het weer goed ging maar nee, als ze me zou zien zou ze vast weer gaan huilen en dat moeten we niet hebben.
Toen ik in de middag op het schoolplein stond en er een heel blij meisje op me af kwam rennen was ik erg blij. Ze vertelde dat het heel leuk was op school. Gelukkig. 

Rachel vroeg of haar nieuwste tekening op mijn blog mag. Natuurlijk. Dat kind tekent zo leuk, ik ben groot fan van haar kunstwerken.
Hier dus de nieuwste variant: een stokstaart baby in een box. Let ook op de blauwe gordijnen met daarachter grond en bovenaan een klein stukje gras. Ik snapte het al niet maar Rachel vertelde me met rollende ogen dat stokstaartjes onder de grond leven en dat dit dus lógisch is. Oja, sorry voor de onnozelheid van je moeder.


En nog eentje dan. Ze schilderde een vogeltje. Zeg zou zelf, dit is toch echte kunst.



Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Efteling

Afbeelding
Woensdag kreeg Esther een vriendinnetje hier te spelen. Ik gaf de kinderen voor schooltijd duidelijke instructies : fiets samen naar huis en vergeet het vriendinnetje niet. Het is er een van een tweeling, Manuëls reactie was heel serieus en te grappig : 'maar hoe weten we dan dat we de goede meenemen?'. Rachel was die dag met school naar de Efteling, ze kregen vanuit school een cadeaukaart mee van 15 euro om eten en drinken van te kopen. Rachel sprak met haar vriendinnen af dat ze zelf een flesje water mee zouden nemen en een broodtrommel voor tussen de middag. Dan hoefden ze alleen avondeten te kopen, een patatje, en van de rest van het geld konden ze dan een souvenir kopen. Slim kind.  Ze is in allerlei achtbanen geweest en heeft enorm genoten. Bert, Rachel en Esther houden van die spannende attracties. Jonathan, Manuël en ik helemaal niet. Nadat ik met Bert een keer in de Efteling de hele dag misselijk was na 1 achtbaan wil hij er niet meer (met mij) heen. Maar nu zie ik opt...
Meer lezen

Nieuwe look

Afbeelding
De jongens waren hard toe aan een kappersbeurt. Het haar van de meiden werd ook piekerig. Rachel ging op dinsdag zelf naar de kapper, ideaal dat ze dat nu zelf kan. Bert ging op vrijdag met de jongens en Esther. Esther had bedacht om haar haar kort te knippen. Ze kreeg veel reacties: dat moet je niet doen, je mooie lange haar, weet je het zeker? Ja, ook van mij. Ze vertelde overal van haar plannen en liet zelfs op school en in de kerk voor haar bidden dat het fijn bij de kapper zou zijn. Toen een jongen uit haar klas zei dat hij het jammer vond (groep 3 he) was de maat vol. Esther zei: 'ik ga dit gewoon doen want ik weet dat het mooi is. Ik luister naar mezelf'. En zo ging het. Voor de kapper nog even op de foto met haar broers.  En daarna weer.  De haren van de jongens weer lekker kort, en geen zorgen: die krullen van Manuël zitten er zo weer in.  Esther was dolgelukkig: een droom die uitkomt! En een goede reflectie van deze 7 jarige: als ik naar andere mensen had geluis...
Meer lezen

Zegenende zachte 7 jarige handen

Afbeelding
De hedera werd bezorgd met een grote vrachtwagen. De bezorger belde vooraf, de planten waren kapot en niet geschikt om te bezorgen maar hij moest ze leveren. Ik dacht dat het wel mee zou vallen, als de verpakking wat kapot is maakt me niks uit, als de planten maar de grond in kunnen. Toen hij de vrachtwagen voor reed mocht ik mee naar binnen. En inderdaad, wat een bende. Wortels lagen los en takken gebroken. Met grof geweld de vrachtwagen in gezet? Ik mocht de levering weigeren en dat deed ik dus maar. Wat ontzettend jammer van de planten, deze gaan het niet overleven. Het waren 2,3 meter hoge hedera, maar nu niet meer.  Vriendelijke bezorger, hij kon er ook niets aan doen. Ik nam contact op met de planten winkel, zij vochten het uit met de bezorgdienst. Conclusie voor ons : een week later kregen we de planten alsnog geleverd. Ik koos de hoogste maat maar heb er niet over nagedacht dat het ook wel eens te hoog kon zijn. Toen deze op de juiste manier geleverd werden stonden ze in de...
Meer lezen