Zelfstandige kinderen

Soms heb je van die dagen, dan lukt het even niet. Ik had erg last van de maandelijkse periode. Wat een stom gedoe is dat toch. Bert zei al: 'ik kan je er wel voor een maand of 9 vanaf helpen'. Nee, bedankt. Ik doorsta het wel gewoon. Dat ik nou net deze woensdag extra moest werken kwam bijzonder slecht uit. Ik voelde me enorm gespannen door alle rondvliegende hormonen en de hoofdpijn beperkte me ook. Toen iemand me op het schoolplein vroeg hoe het ging antwoorde ik eerlijk dat het nu even niet zo lekker ging. Achteraf dacht ik: wat ben ik ook een zeur. Maar het was wel de waarheid. 

De kinderen zaten op school, ik bracht Esther naar een vriendin en reed zelf door naar Wageningen voor een bijeenkomst. In de loop van de dag voelde ik me gelukkig steeds een beetje beter. Om 11.45u was het tijd om te vertrekken om op tijd de kinderen te halen. Eerst weer langs die vriendin om Esther te halen. Zij had heerlijk gespeeld. Daarna naar het schoolplein om de kinderen te halen. Rachel kreeg een vriendinnetje mee, het was proppen in de auto maar het lukte door Esther bij Rachel in de gordel te zetten. Eenmaal thuis moest ik gelijk een volgend (online) overleg in. De oudste kinderen kregen instructie om iedereen eten en drinken te geven en ik vloog naar boven. Daar duurde het overleg van 13 tot 15 uur. Toen ik om 15 uur weer beneden kwam kreeg ik uitgebreid verslag van Jonathan. Iedereen had 2 bolletjes gegeten, drinken gehad en ze hadden een hele film gekeken. En oja, de zak popcorn was ook op. Tijd om de televisie uit te zetten maar wat geweldig dat het zo gegaan was. Ze hadden allemaal hun eten op en hadden een paar uur in harmonie doorgebracht zonder toezicht. Perfect! Nu ga ik er geen gewoonte van maken om extra te werken maar voor nu was dit een goede uitkomst.

Op het schoolplein kreeg ik een pakketje van diegene die in de ochtend vroeg hoe het ging. Een blok chocola voor 'me-time' en een kaartje beschreven met ontzettend lieve tekst. Het ontroerde me echt. Zeker als je wat labiel bent door hormonale schommelingen en je je niet fit voelt en dan zo'n lief bericht. Super speciaal en bijzonder. Het deed me zo goed.

De kaart ging gelijk op het kaartenrek waar ik net nieuwe kaarten op had gezet die in Arnhem gekocht waren. Er was nog 1 ietswat kale plek over, ik vond het al jammer dat ik 6 kaarten gekocht had en niet 7. Maar nu kon deze kaart erbij en is het mooi. Alsof het zo heeft moeten zijn. 

Ontzettend bedankt M!

 

Toen werd het donderdag, schoolreisje! Wat hadden de kinderen er zin in. Op de klassenavond woensdagavond hoorde ik dat een aantal kinderen snoep mee kregen, dat hoort natuurlijk wel bij schoolreisje maar ik had er niet aan gedacht. Woensdagavond had ik nog wat zakjes snoep gekocht dus ze konden met goed gevulde rugzakjes vertrekken. 

Om 16 uur kwamen ze weer terug bij school. Rachel kwam als eerste de bus uit en was razend enthousiast en zat vol verhalen. Daarna kwam Jonathan tevoorschijn en als laatste Manuël. Manuël was blij maar zo moe. De meester vertelde al dat hij in de bus bijna in slaap was gevallen. Ik tilde hem naar de auto, mijn kleine frutseltje wat een belevenis zo'n dag. 

Jonathan pakte nog wat drinken uit zijn tas op weg naar de auto maar zijn tas stond daarmee open. Die moest even dicht maar hij kon niet bedenken hoe dat moest met de beker in zijn handen. Ik vroeg Rachel of zij de beker even vast kon houden maar dat wou ze niet. Nou kom zeg, ik heb een kind in handen, 2 tellen een beker vasthouden is geen moeite. Ze pakte de beker toch maar aan en Jonathan ritste zijn tas dicht. Rachel zette de beker op de grond en ging tekeer dat het nergens op sloeg en dat Jonathan het gewoon zelf moest doen. Aha, het omslagpunt is bereikt, ook dit kind was hartstikke moe. We gingen snel naar huis en pikten onderweg Esther nog even op bij de opvang. Rachel en Jonathan hebben de resterende tijd tot het eten op de bank gehangen. Manuël verbaasde me door buiten te gaan spelen met vriendjes. In de avond gingen ze op tijd naar bed. 

Toen we Manuël op de wc zetten voordat we zelf gingen slapen mompelde hij slaapdronken 'meester Peter...'. Ik denk dat hij in zijn dromen nog in de Julianatoren was. 

Geweldige herinneringen zijn gemaakt.