Aardenvat

En toen was het de dag van het kinderfeestje. Manuëls allereerste feestje die hij mocht geven. 3 vriendjes druppelden eind van de ochtend binnen. Best spannend op die leeftijd. De cadeautjes werden verstopt en Manuël zocht ze op en pakte ze uit. Dat is toch wel echt feest als er cadeautjes uitgedeeld worden. Een vriendin kwam het hele feestje helpen, dat was zo fijn! We bakten pizza en gingen aan tafel, de kinderen aten hun buik vol en gingen daarna spelen. Jonathan deed gezellig mee. Esther was erg moe en niet helemaal fit, zij ging voor het eten naar bed. We hadden dus 6 kinderen die rondliepen en waar ik normaal altijd een hele planning heb voor een kinderfeestje gevuld met activiteiten was dat er nu helemaal niet. De kinderen speelden met het treinspoor, de nieuw gekregen lego en de kassa. Dan weer in de ene samenstelling en dan weer in een andere. Het ging eigenlijk als vanzelf, ze speelden heerlijk. Mijn vriendin en ik konden rustig op de bank kopjes thee drinken en hielpen zo nu...

Wat overweldigend veel reacties kreeg ik binnen na de vorige blog, ongelofelijk. Heel bijzonder, al dat meeleven. Dit is vast hoe het bedoeld is; als iemand valt rapen anderen diegene op en zo kunnen we samen weer verder.  Maandag gestart met de ophoging van de medicatie. Nu al 2 dagen gehad en ondanks dat er bijwerkingen zijn die ik kan missen als kiespijn is het zo bijzonder dat de donkerte en angst verdwijnt. Nu doet de oxazepam vast ook zijn werk (die er zijn om de bijwerkingen van de citalopram te dempen) maar daarnaast merk ik de kracht van gebed. Wat is dat krachtig! Ik ben er diep van onder de indruk. Mijn hoofd is wazig, voelt wolkig en ik ben er niet helemaal bij maar naast dat soort vervelende zaken die me dwingen thuis te blijven (wat ik op het moment helemaal niet erg vind) voelt het alsof het licht voorzichtig doorbreekt.  Heel bijzonder om te kunnen delen dat het donker niet (en nooit) overwint.  Ondertussen werd onze Manuël 5 jaar! Feest natuurlijk. We hin...

Ik zat te dubben of er een blog moest komen. Vrijdag niet, maar nu? Ik begin er toch maar aan. De reden is dat sinds afgelopen week er weer paniekaanvallen zijn en een angstig gevoel me bekruipt. Alsof het drijfzand is en me naar beneden trekt. Het is vreemd hoe het werkt en nog lastiger hoe eruit te komen. Rust nemen, geen druk ervaren, ja dat heb ik inmiddels wel geleerd. Maar wat nou als je net een nieuwe baan hebt. Dinsdag kreeg ik op het werk een paniekaanval. Collega's schrokken ervan. Ik ging naar huis en ze drukten me op het hart de middag vrij te nemen. Dat was goed, heel goed. Ik kwam tot rust en het ging weer wat beter. Donderdag weer naar kantoor met kloppend hart, hoe zou het gaan? Ik heb me door de dag heen geworsteld en een goede acteerprestatie neergezet maar vermoeiend was het wel. Zo was er een gesprek omdat het bijna het einde van mijn proeftijd is. Het was aan de ene kant een positief gesprek omdat ze vertrouwen hebben in mijn kunnen en tegelijkertijd werd me oo...

'Het Geschenk', wat een prachtig boek is dat. Ik ben diep onder de indruk van dr. Edith Eger, van haar leven als Auschwitz overlevende en van haar inzichten die ze als psycholoog heeft. Het Geschenk is een boek die heel concreet meegeeft hoe je kunt leven in vrijheid.  En iedere keer verrast ze me weer in hoe ze tegen bepaalde zaken aankijkt. Hoe je in elke situatie altijd zelf verantwoordelijkheid kunt nemen. "Vrijheid is onze hele imperfectie ik accepteren en de behoefte aan perfectie opgeven" en "houd op met oordelen, kies voor medeleven". Het hele boek staat vol met zulke prachtige zinnen en de uitwerking hoe je dit concreet kunt maken in je leven. Ik kletste Bert een avond de oren van zijn kop. Wat is dit toch reuze interessant. Bert is dan zo lief het allemaal gewoon maar aan te horen. Aan het eind van de avond zei Bert: ik weet niet waarom je dingen over persoonlijke ontwikkeling zo interessant vindt, ik hou me met hele andere dingen bezig. Maar het i...

Soms ben ik het even zat om moeder te zijn. Nadat er overal popcorn in het vloerkleed plakte en ik het stuk voor stuk eruit moest plukken omdat het met de stofzuiger niet lukte. Of toen ik beneden grondig gezogen had en er een pak crackers over de grond ging en overal weer kruimels lagen.  De kinderen zijn moe zo aan het eind van het schooljaar en ondanks dat ik wel weer beter ben voel ik me nog super moe. Ik doe niks of ben alweer zo moe dat ik er gek van word. Geen goede combinatie, de kinderen die slecht luisterden en ik die licht ontvlambaar was. Toen in de avond iedereen op bed lag stortte ik uitgeput op de bank. Helemaal niets meer waard. Ik besloot een lange douche te nemen, even wat me-time. Daarvoor surfde ik domweg wat op het internet rond. Ik zag dat je met wat prikjes je wallen weg kunt laten werken, ideaal. Ik vertelde Bert dat dat me nou perfect lijkt. Zegt hij: 'je kunt beter wat aan de oorzaak doen, zorgen dat je niet moe bent'. Ja hoor eens, ik zit dus met die ...

Rachel houdt ervan om te tekenen, ze maakt dan stripverhalen en laat ze vol trots zien. Ze zou wel kinderboeken willen schrijven en dat met haar dyslexie, vind het echt super dat ze zich daar helemaal niet door af laat remmen. Ze heeft deze week een 'dievenboekje' gemaakt. Een boekje met verschillende tekeningetjes en het is echt zo grappig. Nu vind ik dat als moeder natuurlijk maar zeg nou zelf, objectief gezien is dit toch geniaal. De gezichtsuitdrukkingen die ze erin legt, ik ben trots op haar en mocht hieronder wat foto's van het boekje laten zien. Rachels oude fiets stond al een tijdje op marktplaats. Het was een hele goede fiets maar wel met een aantal roestplekken. Ik had het al een aantal keer opnieuw op marktplaats gezet en wou er nu vooral vanaf. Ineens kwam er een bod van €25. Dat is weinig voor zo'n fiets maar beter iets dan niets. In de avond kwam de vader samen met het meisje voor wie de fiets zou worden langs. En nu mag je natuurlijk niet oordelen maar aa...

Ik ben me toch een potje beroerd geweest, niet normaal. Zondag werd het alleen maar erger. Ik pendelde heen en weer tussen de bank en bed. Na een dutje kwam ik tegen lunchtijd beneden. Ik besloot te helpen door alvast een soepje op te zetten, toen Bert dat in de gaten kreeg werd ik direct naar de bank gestuurd. Hij voegde soepgroente toe en draaide gehaktballetjes. Van die perfect ronde. Als ik dat doe zijn het sneue (maar lekkere) gevallen maar Bert krijgt het altijd voor elkaar om alles netjes te maken, zelfs de balletjes. Hoe dan ook, de soep stond op, de kinderen speelden in de tuin en ik lag op de bank. Af en toe kwam er iemand langs om te vragen of ik nog ziek was, ja nog steeds. Op een gegeven moment zei Esther: 'mama is wat ziekjes'. Klonk zo schattig. Bert ging naar de wc en ik besloot hem te verrassen door de oven voor te verwarmen en het stokbrood erin te stoppen. Weer kreeg ik liefdevol op mijn kop, wegwezen uit de keuken. Bert at met de kinderen buiten en ik bleef ...

Vrijdag was de ochtend gezellig met de kleintjes thuis. Nadat de grote kinderen op school zaten gingen we de badkamer poetsen. Grote emmer met sop, 3 doekjes, glassex en een theedoek. Esther en Manuël gingen om en om met de glassex de deuren van de douchecabine te lijf. Daarna pakten ze een doekje en poetsten ze wat ze tegenkwamen, hun uitknijpskills zijn nog niet zo goed dus alles werd drijfnat maar... gezellig was het wel. Het was nog niet klaar maar toen alles natter en natter werd was het tijd om die kinderen de badkamer uit te krijgen. We gingen naar beneden om koffie te zetten, daar is altijd wel een vrijwilliger voor te vinden die wil helpen. Na de koffie gingen ze samen gezellig spelen en sloop ik naar boven om de rest van de badkamer te poetsen en de schade te herstellen. Vorige week pakte Bert het nagelschaartje en toen kletterde er van alles uit de badkamerkast. Hij was er zat van dat mijn spullen de badkamer domineren. Hij had alles in een krat gestopt en naast mijn kant va...

Woensdag hadden we een dagje thuis. De kinderen waren vrij dus stonden we niet op tijd. Manuël en Esther kropen bij ons in bed maar verdwenen op een gegeven moment ook weer naar beneden. Wij hebben heerlijk gelegen tot 8.15 uur. Nu ik het opschrijf klinkt het best op tijd maar op een doordeweekse dag zolang in bed te blijven liggen komt niet vaak voor. Bert ging aan het werk en ik moest vandaag 3 uur thuiswerken, nou dat hoeft vandaag niet persé allemaal in de ochtend. We starten langzaam op, helemaal in de relax stand. Esther en Manuël gingen samen onder de douche en daar hebben ze gezellig met duplo poppetjes gespeeld. Rachel en Jonathan hadden zich ondertussen aangekleed en de afwasmachine uitgepakt. Toen de kleintjes onder de douche vandaan kwamen was het inmiddels al na 10 uur. Ik liep nog steeds in pyjama en had een werktelefoontje afgehandeld. Dat voelt toch niet goed om dat in pyjama te doen dus hup onder de douche, klaarmaken voor de dag. Om half 11 waren we allemaal aangeklee...

Zaterdag hadden we een gezellige dag met familie. Berts ouders waren jarig en daarom spraken we met iedereen af op het Wekeromse zand. Stoeltjes mee, picknickspullen, emmertjes en schepjes en zo konden we ons de dag wel vermaken. De kinderen vermaakten zich met neefjes en nichtjes en de volwassenen konden bijpraten. Lekker zo'n dag buiten zijn hoewel het op de één of andere manier ook wel vermoeiend is. We kregen het mooie nieuws dat er een nieuw neefje of nichtje op komst is. Berts broer en zijn vrouw verwachten hun eerste kindje, dat blijft toch heel bijzonder. Ze vertelden het na 15 weken zwangerschap, dat iedereen zo bij elkaar was kwam natuurlijk mooi uit. Ik moest eraan denken dat wij het altijd heel vroeg in de zwangerschappen al aan broers en zussen verteld hebben. Met een week of 6. Ik hou erg van die openheid. Natuurlijk is dat nog niet het moment om het overal rond te bazuinen maar eigen vlees en bloed, wat ons betreft delen we daarmee lief en leed.  Nadat ik er jaren ve...

En toen was het eindelijk zover: 1 juli, de eerste werkdag bij Vilente! In de ochtend hadden we ruim de tijd om de kinderen klaar te maken voor school en voor mij om op tijd weg te kunnen maar waar de tijd bleef... ik weet het niet. Liep rond als een kip zonder kop. Het is maar goed dat Bert er was om een handje te helpen met de kinderen want ik was er echt met mijn hoofd niet bij. Tijdens het ontbijt vroeg ik aan de kinderen of zij nog tips hadden hoe ik ervoor kon zorgen dat ik het niet zo spannend vond. Rachel adviseerde om slijm te gaan maken, daar ontspan je van. Tja, slijm maken, daar is nu geen tijd meer voor en op kantoor denk ik niet dat ze het goed vinden als ik slijm ga maken. Een andere tip misschien? Toen kwam Rachel met de tip dat als zij een toets spannend vindt omdat het zoveel is dan legt ze een leeg blaadje op de rest zodat ze niet hoeft te zien hoeveel ze nog moet doen. Bingo, daar heb je nog eens wat aan. 1 ding tegelijk, eerst maar eens zorgen dat ik daar kom. ...

We lagen in bed en ik kon maar niet in slaap komen. Dat heb ik niet vaak maar de spanning voor de eerste werkdag nam toe. Terwijl het later werd hoorden we Jonathan naar de wc gaan. We hoorden Rachels slaapkamerdeur open gaan, hé is zij ook wakker? En daarna hoorden we de deksel van de wasmand rammelen. Zou Jonathan in zijn bed geplast hebben en nu de boel opruimen? Dat zal toch niet? En dat was ook niet zo. Rachels deur stond open maar zij was diep in slaap. Jonathan stond net op van de wasmand met blote billen en had daar geplast! In de wasmand! Wat een gek joh, dat kind was aan het slaapwandelen. Hij trok zijn broek op, deed de deksel weer op de wasmand, dat dan wel weer, en waste zijn handen. Vervolgens liet hij de kraan aanstaan toen hij de badkamer uit liep. Ik fluisterde hem toe dat hij lekker zijn bed in moest kruipen waarop hij de trap naar beneden afliep. Goed, hij had wat begeleiding nodig. Ik plukte hem van de trap af en liep met hem mee naar zijn bed. Daarna controleerde i...