Aardenvat

2 weken geleden ging ik naar de kapper. Ik maakte het extra speciaal door highlights te laten zetten en gelijk een olaplex behandeling te doen. Dat schijnt heel goed voor je haar te zijn, soort mega verzorging. Bij Studio Glow in Ede nam de kapster uitgebreid de tijd en 3,5 uur later liep ik blij en blond de zaak weer uit. Best fijn om zo luxe te doen en tijd te hebben zonder kinderen in de buurt.  Bert had met de kinderen al gegeten dus ik kon zo mijn portie opeten en daarna meedoen aan het avondritueel. Toen de kinderen op bed lagen was mijn spiegelbeeld toch wel heel erg blond. Ik maakte me direct zorgen of het niet té zou zijn. Bert hoefde ik niets te vragen want hij houdt er helemaal niet van als ik mijn haar verf dus ik vroeg de buurvrouw. Een foto gaf niet zo'n goed beeld dus de dag erna stapte ik bij haar even naar binnen. Ze stelde me gelijk gerust dat het helemaal goed zat. Dat hielp. Het zou vast wennen en de blonde kleur is ook mooi.  Toch bleef ik niet tevreden me...

2e pinksterdag, wat een cadeautje zo'n extra vrije dag. We hadden om 10.30u afgesproken in Kinderdijk want Berts zus had haar 3e kindje gekregen. Leuk zo'n nieuwe baby in de familie. Ze wonen daar nog niet zo lang dus we mochten gelijk het huis bekijken. Wat was dat gezellig. Het was echt de bedoeling om met een half uurtje weer weg te gaan. Kraambezoek moet niet te lang duren maar uiteindelijk vertrokken we bijna 2 uur later. We bekeken eerst het huis met prachtige oude details en daarna zaten we aan de cake met koffie. Rachel en Jonathan waren helemaal verliefd op het nieuwe neefje. Het laatste baby'tje in de familie was alweer 3 jaar geleden dus dit was erg leuk.  Rachel mocht zelfs de fles geven en Jonathan smeekte of hij hem ook nog even op schoot mocht. Zelf heb ik ook nog even mijn kans gegrepen om te knuffelen met het nieuwe frutsel. Wat zacht en wat ruikt zo'n klein baby'tje toch heerlijk.  En ondanks dat het voor dat moment fijn was zeiden we in de auto te...

Wat een lang weekend was het, fijn om van Pinksteren echt een feest te kunnen maken. Maar eerst was daar de zaterdag. Jonathan moest naar zwemles en ik had net een deal gesloten om een kledingpakket voor Rachel te kunnen ophalen. Handig om te combineren. Normaal zorg ik dat de kledingkasten van de kinderen op orde zijn rondom de kledingbeurzen. Maar nu die er niet waren loop ik hopeloos achter. Toen Rachel laatst verzuchtte dat ze helemaal geen korte broeken meer had was het toch echt tijd voor actie.  Ik haalde het kledingpakket op en was helemaal blij. Thuis had ik zin in de passessie met al het nieuws maar daar dacht Rachel heel anders over. 'Moet dat nou?' en na 3 dingetjes passen 'zullen we een volgende keer maar verder gaan'. Zucht. Er zaten 31 items in de tas, op deze manier zou het dagen gaan duren. Ik dreef Rachel tot wanhoop door haar alles te laten passen. Tijdens dit passen ging de bel en daar waren 12 lange broeken voor Jonathan, zonder gat! Ook hij mocht p...

Soms levert een dagje met de kinderen veel gezelligheid en grappige uitspraken op. De eerste woensdag na de vakantie begon speciaal omdat Esther en ik de ochtend samen hadden. We brachten de oudste 3 naar school en doken de supermarkt in. Alleen maar even om een pak koffie te kopen maar eenmaal in de winkel zei Esther met grote ogen vol verlangen: 'ik heb een goed idee, zullen we een taart bakken?'. Daar kun je met goed fatsoen toch geen nee tegen zeggen. We besloten een roze (kwark)taart te maken. Kochten de ingrediënten en gingen thuis aan de slag. Dat de ontbijtspullen er nog stonden hebben we voor het gemak maar even genegeerd. Esther hielp goed mee met alles pakken en mixen. Voor koffietijd stond de taart in de koelkast, wat een gezellige bezigheid en dat het in de middag opgegeten moest worden vond niemand een probleem. Esther hielp ook mee met koffie zetten. Ik zette een pot koffie voor Bert en Esther regelde de senseo voor mij. Ik neem altijd een kopje decafé en op zond...

Soms heb je van die dagen dat het lekker gaat. Dat je uitgerust bent en je op een fijne manier de dag door danst. Figuurlijk dan, ik kan dus echt niet dansen. En als het dan goed gaat voel je je de koning te rijk. Op zijn minst geschikt om zelf psycholoog te worden. Alle theorie heb je onder de knie en je hebt het leven onder controle. Tot er weer een dag komt dat het dus niet vanzelf gaat en je eindeloos kunt denken waar het nou aan ligt.  Waarom voel ik me nou zo moe? (Slaat nergens op dus zorg maar dat je niet moe bent)  Waar komt die spanning vandaan? (Spanning is al helemaal niet nodig, het is gewoon een dag, stel je niet zo aan).  Verhip, ik ben steeds aan het nadenken over mijn gedachten, dat helpt nou niet echt. (Zie je wel dat je aan het navelstaren bent, dat is voor niemand goed, verleg je focus, nu!) Nu voel ik ook al een hoofdpijn opkomen (Verdraaid, hou toch eens op met nadenken, dan stopt die hoofdpijn ook wel) Als ik op een gewone dag me zo voel zonder verp...

Hemelvaartsdag was een heerlijke dag. In de ochtend keken we naar een mooie kerkdienst, goed begin van deze feestdag. Bij de koffie aten we taart en daarna reden we naar de andere kant van Ede om een nichtje te verrassen voor haar verjaardag. De kinderen doken gelijk de tuin in om daar te spelen. Het zonnetje scheen en onverwachts troffen we ook nog mijn schoonouders die ook een cadeautje kwamen brengen. Gezellig hoor. Voor de lunch maakten we broodjes hamburger en dat aten we in de tuin. Het voelde haast vakantie achtig, zo'n lekkere lunch in het zonnetje.  Na de relaxte en feestelijke ochtend reden we halverwege de middag naar Ugchelen, op bezoek bij 'de oude' opa en oma. Ik reed de heenweg en hoewel ik het laatste stukje het liefst de auto aan de kant wou zetten heb ik het toch helemaal gereden. Bij opa en oma was het heerlijk. De kinderen hebben bijna de hele tijd in de tuin gespeeld. Wat een zoete kinders, op zo'n moment zou je toch denken dat ze goed opgevoed zijn...

Rachel en Jonathan gingen allebei een dag na elkaar uit logeren bij een vriendje. Dat zorgde ervoor dat ik dinsdag de dag alleen had met Manuël. In eerste instantie wou hij met een buurmeisje spelen maar op een gegeven moment kwam hij toch terug om samen met mij iets te doen. We doken de spelletjeskast in en hij mocht kiezen. Tot mijn verbazing pakte hij het dambord maar zei er direct bij: deze maar dan in het groot. Aha, de sjoelbak! Die staat achter ons gordijn in onze slaapkamer. Waarom daar? Geen idee meer, maar het is wel handig want je kunt het snel pakken en niemand die het ziet. We gingen sjoelen maar dan wel volgens Manuëls regels. Elke keer één steen schuiven totdat die erin zit. Daarna mocht de volgende. Omdat Manuël zichzelf bijzonder goed vond in het spel wou hij ook wel mijn beurten op zich nemen. Hij was dus druk met het sjoelen en ik mocht de stenen teruggeven als ze er niet in zaten.  Ondertussen kletsten we gezellig en bestelde ik ongemerkt patat via Thuisbezorgd....

Als gezin maakten we een wandeling(etje) met als startpunt de Doesburgermolen. Het leek me leuk een stukje van het klompenpad te lopen maar zelfs dat stukje bleek toch iets te ambitieus. We liepen over het open veld en sloegen toen rechtsaf om terug door het bos te lopen en dat was eigenlijk verrassend leuk. Zo was het afwisselend en voor iedereen goed vol te houden. Esther en Manuël speelden ondertussen het lopen en Rachel en Jonathan liepen wat harder vooruit om tussendoor sportoefeningen te doen. Die kinderen zijn gek joh, maar het werd een gezellige middag. Er was nog even paniek omdat Esther zei: 'ik moet poepen'. Neeeee, oké waar Bert normaal de tas inpakt zijn we op alles voorbereid. Maar deze keer had ik het inpakken gedaan en omdat we maar kort weg zouden zijn had ik er alleen water ingestopt en een pakje stroopwafels. Nog niet eens zakdoekjes. Goed, improviseren maar. We zochten een rustig plekje, hielpen Esther boven de grond te bungelen en toen zei ze: 'oh nee, ...

Moederdag, ik heb er een haat liefde verhouding mee. Ik zie er altijd erg naar uit, misschien wel om bevestiging te zoeken dat ik niet zo'n verschrikkelijke moeder ben. De eerste moederdag weet ik nog goed, we wisten net dat we ons eerste kindje verwachten, Rachel zo bleek achteraf. Dat weekend zaten we in een stacaravan ergens op een camping. Waar we normaal op zondag altijd wat lekkers bij de koffie hebben wou ik dat toen ook kopen bij de plaatselijke supermarkt en nog wel iets extra lekkers omdat het de eerste moederdag was dat ik zelf moeder was, of tenminste snel zou zijn. Bert vond het niet nodig en overtuigde me ervan niets lekkers te kopen omdat zo'n weekend weg al duur genoeg is. Die zondag had ik daar spijt van, het was wel heel kaal zonder ook maar iets speciaals. Mijn moeder belde op om aandacht te besteden aan moederdag en dat vond ik zo lief. De jaren erna verliepen niet anders. De ene keer kwam Bert erachter dat het moederdag was doordat het in de kerk genoemd we...

Wat een horrordag was het woensdag. Het was de eerste dag van de schoolvakantie dat ik zelf ook vrij was en daar had ik zin in. Niet op tijd staan, lekker rustig aan doen. De dag begon normaal hoewel de kinderen al erg druk waren. 1 voor 1 gingen ze onder de douche. Toen Manuël en Esther aan de beurt waren kwam er een grote vrachtwagen hout voor de tuin brengen, Bert zat in overleg dus ik nam het aan. We sleepten het hout uit de vrachtwagen en legden het op de stoep. Terwijl de chauffeur en ik daarmee bezig waren hoorde ik Esther huilen vanuit de douche. Ik rende naar binnen en gaf Rachel opdracht naar de badkamer te gaan. Situatie weer onder controle. We telden het hout en kwamen tot de conclusie dat er 1 blok teveel bij zat, gek maar misschien was het voor iemand anders, dat blok nam de chauffeur dus weer mee. Ik snelde naar de badkamer en hielp de kleintjes uit de douche. Esther zette het op een gillen want er zat bloed op haar teen. Het bleek mee te vallen: een rood pluisje van de ...

Het is meivakantie, 2 weken zijn de kinderen vrij. En hoewel wij de 1e 1,5 week wel gewoon werken voelt het toch anders. In de ochtend geen tassen klaarmaken en op tijd de deur uit, iedereen is relaxter. Maandag vertrok Bert voor dag en dauw om op tijd voor zijn afspraak van 8 uur in Leiden te zijn. Als goede vrouw had ik hem natuurlijk moeten uitzwaaien en meer van dat maar ik draaide me nog lekker een keer om. 7.15u was een mooie tijd om ook aan de dag te beginnen. De kinderen kwamen 1 voor 1 uit bed. Esther moest ik zelfs om 8 uur wakker maken, zij mocht de dag naar de opvang. Ik vroeg aan de kinderen wie mee wou haar wegbrengen. De ongeïnteresseerde reactie van Rachel en Jonathan: neuj. Manuël keek me met glimoogjes aan: 'ga je met de fiets?'. Ja we gaan met de fiets. Nou dan wou hij zeker mee, op zijn eigen fietsje natuurlijk. Esther heeft een naam bedacht voor Manuëls fiets: 'busbaan fiets', want hij mag op de busbaan fietsen. Geweldig toch hoe zoiets simpels voor...

Maandenlang was Rachel zich al aan het voorbereiden op haar spreekbeurt. Beetje bij beetje kreeg het meer vorm. Ze had al informatie gekregen van haar 'oude' opa (lees: mijn opa) en was een tijd druk met de powerpoint in elkaar zetten. Nadat ze uitleg had gekregen hoe powerpoint werkt kon ze het zelf, dat pikken die kinderen toch snel op. De dag van de spreekbeurt brak aan. Rachel was zenuwachtig maar ook vol zelfvertrouwen, ze vond het zelf een bijzonder leuke spreekbeurt geworden.  Toen ze uit school kwam vroeg ze gelijk: 'en wat denk je dat ik voor cijfer heb gehaald?'. Tja, geen idee. Vast een heel hoog cijfer. 'Ik heb een 8,5. Ik had eigenlijk wel een 9 of een 10 verwacht maar dit is ook wel oké'. Dat is toch grappig dat ze zo hoog insteekt en een 8,5 net goed vindt. Ze vervolgde: 'gelukkig heb ik geen 7'. Het is net of ik mezelf hoor praten, klein strebertje.  Zaterdag was een dag waar ik naar uit zag. Er stond namelijk een kappersbezoek op de plan...