Wie is zij?

De aller allerlaatste dag van de vakantie brak dan toch echt aan. 

Jonathans voortand zit erg los, de tand ernaast is er al uit en ik vond het de hoogste tijd om ook deze te verwijderen. We spraken af dat ik er 1x aan mag trekken, als die daardoor eruit gaat is dat mooi en anders laat ik hem met rust. Ik trok dus aan die tand en 1 helft liet los, maar de andere helft bleef zitten. Beloofd is beloofd, niet meer dan 1x trekken dus nu loopt hij rond met een voortand die scheef staat en er bijna uitvalt. Dat gaat niet lang meer duren. Ik kan mezelf nog net bedwingen om dat ding er niet stiekem in de nacht uit te trekken. We aten pizza. De vorige tand ging eruit door een harde pizzakorst maar dat lukte niet nog een keer. Jonathan doet er heel voorzichtig mee helaas. Nu kijken we tegen een loshangende scheve tand aan en ondertussen moet ik me dus bedwingen om er niet even snel een keer aan te trekken of 'per ongeluk' tegenaan te stoten. Ik ging er met de tandenborstel al een keertje overheen terwijl ik gezegd had dat niet te zullen doen waarop Jonathan zei: 'jij bent niet te vertrouwen'. Au, die kwam binnen. Sorry Joon, je hebt helemaal gelijk, ik raak die tand niet meer aan.

Toen de kinderen eenmaal in bed lagen en ik eindelijk weer eens zat te gamen (Rollercoaster, net als vroeger, te leuk) viel er een bijzonder pakketje door de brievenbus van de buren. Of het van mij is? Geen idee, ik opende het en inderdaad nu weet ik het weer. Dit is voor mij en echt geweldig leuk! Alleen het doosje maakt al blij.

Vanuit de kerk is 'Wie is zij?' georganiseerd.  Iedere vrouw mag meedoen en krijgt een vragenlijst bij inschrijving waar je wat persoonlijke dingen over jezelf op kan zetten. Die lijsten worden uitgedeeld en degene die jij ontvangt is de zus waar je de komende 6 weken voor mag bidden, kaartjes mag sturen en 1x een klein cadeautje mag brengen van maximaal €5. En dit alles anoniem! Ik heb zo'n lieve zus toebedeeld gekregen en heb er nu al zin in om te starten om met haar mee te leven op afstand en voor haar een mooi kaartje te schrijven. Over 6 weken wordt bekend wie welke persoon had en is er een afsluiting. 

Leuk concept toch? Ik had er al wel van gehoord maar heb er nog nooit aan meegedaan en nu sta ik te popelen. Dat je 6 weken iemand in je gedachten en gebeden met je mee draagt is toch super bijzonder, denk dat het een band geeft, wat eigenlijk wel gek is omdat diegene nergens van weet. Heel benieuwd hoe dit zal gaan en heb nu ook al zin in het eind als onthuld wordt wie er allemaal mee hebben gedaan en om de ervaringen te horen. Ik zie mezelf nu al een klein cadeautje langsbrengen. Eerst naar het juiste adres, sluipend ongezien bij de voordeur zien te komen, aanbellen en hard wegrennen. 

Er zit ook een postertje in het pakket. Om zelf neer te zetten. Wauw, wát een prachtige tekst. Hier ga ik eerst maar eens van genieten en het eigen proberen te maken. En ondertussen natuurlijk lekker broeden op een plannetje om mijn zus in het zonnetje te zetten.