Hoe het begon

22 januari 2007, vandaag precies 14 jaar geleden kregen we verkering. 14 jaar, dat klinkt alsof dit wel een blijvertje is. 

Het was geen liefde op het eerste gezicht. Eerst zaten we een jaar bij elkaar op school (Evangelische Hogeschool) in Amersfoort. Ik was jong, verlegen en studeerde hard. Bert was... tja, het tegenovergestelde. Nogal irritant aanwezig in de les. We hebben elkaar een keer gesproken tijdens de introductieweek maar dit weet Bert dus niet meer. Lekkere eerste indruk dus, zo beroerd dat ik niet eens in zijn geheugen ben blijven plakken. Na dat jaar gingen we allebei op kamers in Ede. Ik studeerde MWD en Bert begon zijn studie in Arnhem. Ik kwam in huis met 3 jongens. Wat een geweldig jaar was dat, ik zou dat graag nog eens herbeleven. Als meisje uit een meisjesgezin kwam ik bij deze jongens in huis en wat ben ik van ze gaan houden. We werden vrienden maar meer ook echt niet. Mijn moeder zei: dat is een leuke jongen. Mijn opa en oma zeiden hetzelfde maar ik was echt niet overtuigd. Berts moeder zei hetzelfde tegen hem. Als je het zo bekijkt zijn we eigenlijk min of meer uitgehuwelijkt. 

Na 1,5 jaar een geweldige studententijd te hebben gehad sprong de vonk over. We brachten steeds meer tijd door maar met oud en nieuw wist ik het zeker: dit is meer dan vriendschap aan het worden.

22 januari had ik bij Berts ouders gelogeerd in Hattem omdat ik daar in de ochtend een afspraak had. Bert vertelde zijn ouders dat ik vanuit praktisch oogpunt zou komen. Toen ik steeds dichter tegen hem aanschoof op de bank en hij steeds verder weg wist zijn moeder genoeg, dit zou wel eens wat kunnen worden.

Na mijn afspraak reisden we met de trein naar Ede. Bert had nieuwe schoenen nodig en we waren beiden vrij op deze maandag dus maakten we een tussenstop in Veenendaal. We lunchten bij een kleine, gezellige zaak en kochten de schoenen. We reisden door naar Ede en op de fiets besloot ik het maar gewoon te zeggen: 'het zit er toch wel aan te komen, zullen we het maar gewoon verkering noemen?'. Waar dat vandaan kwam weet ik ook niet, verlegen meisje als ik was, maar ik was heel zeker van mijn zaak. Dit voelt zo goed en natuurlijk, tijd om het officieel te maken.

Bert wou het eerst met de huisgenoten bespreken tijdens de filmavond. Iedereen was thuis (inmiddels woonden we met zijn 6en in een huis) en wat aanhang, volle kamer dus. Ik was zo zenuwachtig dat ik liters water dronk en daarna steeds uit moest plassen. Toen de film even op pauze gezet werd zei Bert dat hij een huisregel wou breken: verkering met een huisgenoot. Iedereen natuurlijk laaiend enthousiast. Ze vroegen: hebben jullie verkering? Waarop ik 'ja' zei en Bert tegelijkertijd 'nee'. We besloten het toch maar per direct verkering te noemen. Dus tijdens die avond omringt door vrienden werd onze relatie een feit. Die film is de rest van de avond niet meer aangegaan, dit nieuws zorgde voor een hoop (blijde) opschudding.

Wat waren we jong! 19 en 25 jaar

Het moment dat we in de avond naar boven liepen, ja we woonden nu eenmaal samen, was te gênant om te beschrijven. Want ja, verkering, dan moet je toch ook wel zoenen. Laten we zeggen dat de eerste keer niet onze beste keer was, gelukkig daarna genoeg tijd gehad om te oefenen en is het helemaal goed gekomen.

We zijn het er nog steeds niet over eens wie nou wie veroverd heeft. Lijkt me duidelijk dat ik Bert aan de haak geslagen heb met mijn doortastende actie maar Bert zegt toch echt dat hij al die tijd mij bewerkt heeft om me zo ver te krijgen dat ik verliefd zou worden. Tot op de dag van vandaag discussiëren we hierover. In de loop der jaren is de deal ontstaan dat ik mag denken dat ik een groot aandeel had en dat Bert mag denken dat hij mij veroverd heeft maar dat we ondertussen zelf prima weten hoe het zit. Hoe dan ook, niemand weet precies meer hoe deze vonk ontstaan is maar na 14 jaar brand deze nog steeds. Feest vandaag dus.