Bijkomdag

Ik kan het stom vinden als ik moe ben of hoofdpijn heb maar het beste is om er gewoon maar even aan toe te geven. Donderdagavond appte een vriendin of ze Manuël en Esther vrijdag zou ophalen om bij haar te spelen. Ja graag! Even dacht ik nog: kan dat wel want zij heeft ook de week thuisgewerkt maar ze bood het zelf aan dus mag ik het aanbod ook aannemen. Bedankt lieve vriendin!

Om 10u pikte ze de kinderen op, die vonden het reuze gezellig om met haar zoontjes te gaan spelen. Ik had daardoor de ruimte om Rachel wat beter te helpen zonder steeds gestoord te worden. We storten ons op taal. Iets waar ze niet al te goed in is. Bij de laatste opdracht barstte ze steeds in tranen uit, het lukt niet meer! Ik hoorde mezelf nog zeggen: Stel je niet zo aan, we zijn bijna klaar. O nee, haar energie is ook op. We stopten met het schoolwerk, tijd voor gezelligheid! Rachel en Jonathan vonden het heerlijk dat zij alle aandacht kregen. Jonathan zei zelfs 'ik wou dat we altijd met zijn vieren thuis waren'. Hmmm, dat is dan weer niet zo aardig, die kleintjes horen er ook bij maar het is goed om ook die oudste 2 echte aandacht te geven en dan niet alleen voor schoolwerk maar ook voor de fun.

Na pianoles ging Rachel bij een vriendin spelen, heerlijk lekker eruit. Na het wegbrengen reden Jonathan en ik door om Manuël en Esther op te halen. We bleven daar plakken en dronken een kopje thee. Wat een heerlijke dag. Overal de tijd voor nemen, doen wat de dag brengt. Ik werd verwend met een verlaat verjaarscadeau, het spel Ticket to ride. Echt ge-wel-dig leuk. Zaterdag leerde ik het Rachel en ze bleek een geducht tegenstander want ze won. En ik heb me niet eens ingehouden.

We bestelden chinees, niet koken, geen pannen om af te wassen. Helemaal gaan voor makkelijk. Daar knapt een mens van op zeg.

Ondertussen volgden er grappige gesprekken met de kinderen. Manuël ontdekte dat meisjes geen plassertje hebben. Jawel, maar dan anders. 'Maar dat is niet mooi, van een jongetje is wel echt mooi' riep hij verontwaardigd uit. We hebben er hartelijk om gelachen. Hij zit al 3 jaar samen met Esther in bad en nu pas viel het op.

Jonathans tand werd eruit getrokken. Bert kon het niet meer aanzien, zo'n tand die bungelend aan 1 stukje in die mond heen en weer zwieberde. Dat werd een houdgreep, veel gekrijs, maar de tand is eruit. De tandenfee betaalt alles tegenwoordig met de pin dus hadden we alleen een 2 euromunt voorradig. Daar had hij geluk mee, hoewel Jonathan het de normaalste zaak van de wereld vond, nog niet echt besef van geld, een muntstuk is een muntstuk.

Het weekend kabbelt wat door. Een mooie kerkdienst gekeken, genoten van de sneeuw. De buurjongen die hier Ticket to ride kwam spelen samen met Rachel en mij. Kopje thee erbij, chocolaatje. De jongens die buiten speelden, Bert die wat rondscharrelt in huis, zacht muziekje aan. Kaarsen die hier vaak branden omdat het zo gezellig is, inmiddels is het Rachels taakje geworden ze aan te steken. De was is weggewerkt, Rachel heeft de slaapkamers van de kinderen als verrassing voor me opgeruimd, Esther die spontaan een kus kwam geven en zei: ik hou van jou!

Helemaal fit en energievol ben ik nog niet maar het weekend werkte echt herstellend. Een moment om op te laden.

Op de basisschool hadden we een spelletje op de computer waarop je heel af en toe mocht spelen, thuis waren er nog geen computers, misschien om er wat vaardig mee te worden? In ieder geval was het een poppetje en je moest goed in de gaten houden dat hij genoeg eten kreeg, op tijd naar de wc, op tijd ontspanning, ga zo maar door. Eigenlijk wat het computerspel De Sims nu is maar dan een hele simpele versie. Dat lijkt me nou perfect in het gewone leven. Dat je een metertje hebt die zegt: let op tijd om te sporten dan ben je het meest optimaal. Of tijd om te slapen of tijd om sociaal te zijn.  Helaas moeten we het zonder zo'n metertje doen en is het maar wat uitproberen en leren van wat je eigen lijf aangeeft.

En uitgeleerd ben je nooit. Het lijkt me heerlijk als je op een gegeven moment 'klaar bent' maar zo werkt dat niet. Het volgend plaatje stuurde een collega door, prachtig plaatje over leren. Als iets je gemakkelijk afgaat ben je niet meer aan het leren. Het kost moeite maar als je aan de overkant bent gekomen ben je weer een beetje een mooier mens geworden, meer en meer zoals je bedoeld bent en dat is toch een mooi streven.