Relatie

Elke keer als Bert en ik uit eten gaan geven we onze relatie een cijfer. Geen idee meer hoe of waarom we daarmee begonnen zijn maar we doen het al jaren en het is een echte aanrader. We gaan zo'n 2x per jaar uit eten dus het is een soort tussentijdse evaluatie. Ik denk trouwens niet dat er ooit een eindevaluatie komt maar dat terzijde.

We hebben allebei een cijfer in ons hoofd en dat vertellen we elkaar en natuurlijk moet het toegelicht worden. Bespreekpunt is ook wat er beter kan. Een relatie krijgen oké, een relatie houden is ook te doen maar een goede spetterende relatie houden vergt inzet en daar gaan we voor. Beetje pijnlijk is het wel als de één een hoger cijfer geeft dan de ander maar welk cijfer er ook boven tafel komt, het leidt altijd tot een goed gesprek. 

Begin hier trouwens niet mee voordat je maag minstens voor de helft gevuld is. Stel je voor dat je dit zou doen tijdens of zelfs voor het voorgerecht. Gegarandeerd valt het cijfer lager uit. Een knorrende maag is geen factor die je mee wilt laten spelen.

Het is alweer een tijd geleden dat we uit eten zijn geweest maar vanmiddag kwam hier een nieuw oppasmeisje op bezoek om kennis te maken. Ze staat te popelen om te beginnen en het allerleukste vind ze het om met de kinderen bezig te zijn als ze nog wakker zijn. Geen enkel probleem dus om een keer vroeg te vertrekken. Met dat in het achterhoofd moet ik me maar eens extra richten op Berts liefdestaal, valt het cijfer toch leuker uit.

Daarover gesproken, het is echt wel goed om elkaars liefdestaal te kennen. Die van mij is aanraken en vandaag plakte ik weer de hele dag aan Bert vast, oké niet de hele maar toch wel de halve. Bert houdt daar niet van en doet er alles aan om van me af te komen. Of tenmiste, dat klinkt wel erg extreem, maar om me op minstens 30cm afstand te houden. En dat snap ik ook wel. Als ik ergens mee bezig ben hoef ik ook niet steeds iemand achter mijn kont aan te hebben.

En vergeet niet het jaag principe. Je moet jezelf ook weer niet te makkelijk in de armen van een man werpen anders is de lol er snel vanaf. Ik dacht dus dat dat wel voorbij zou zijn als je getrouwd was maar nee hoor, het is een on going ding. 

Soms heb je gewoon geen zin in al die psychologische onzin en wil je gewoon geknuffeld worden. Ik wel tenmiste. Ik raakte zwaar gefrustreerd (als vrouw heb je ook rechten!)  en ja, hormonen spelen daar ook een rol in, elke maand weer feest, ik ben gelukkig niet altijd zo plakkerig. Ineens bedacht ik me dat zijn liefdestaal een andere is, o.a. dat het huishouden op orde is. Als dat voor elkaar is denkt hij er ook weer sneller aan om mijn liefdestaal te spreken. De aanpak die ik vandaag koos was gewoon maar zeggen wat ik wou. 'Ik heb zo'n zin gewoon even tegen je aan te knuffelen. Kun je wat extra liefde geven?' Oké dan, ik kroop tegen Bert aan op de bank en genoot even van het momentje samen. Toen was het voor mij goed en was de noodzaak er niet meer om irritant om Bert heen te zoemen. Hij blij en ik blij, hoe simpel kan het zijn.