Kan ik je helpen?

'Kan ik je helpen?'

Super vriendelijk, maar als ik even mag muggenziften; met die uitspraak plaats je jezelf boven de ander. Hiermee maak je een deel van het probleem van de ander tot jouw probleem. 

Van zo'n weetje word ik nou blij. Je raakt toch nooit uitgeleerd over de psychologie van de mens. Iets subtiel anders doen kan al zo'n verschil maken.

Nu kun je zoiets kleins maar onzin vinden maar ik kick daar dus op. 

Hulp geven en vragen is van alle leeftijden. Onze peuter wil bijvoorbeeld geen hulp aannemen: 'neeeee, zelluf doen'. Daar moet ik regelmatig om gniffelen (zo'n mini mens) behalve als we op tijd staan, dan kan ik haar wel achter het behang plakken en dring ik gewoon mijn hulp op. Een verworven recht die moeders hebben om zich te bemoeien met kinderen ook als dat niet gewenst is. In andere gevallen mag je dus geen hulp opdringen. Dat dat bloed irritant is kun je aan mijn zussen vragen. Ik heb de eerste 20 jaar van mijn leven hulp, gevraagd en ongevraagd, gegeven en geloof me, daar worden je zussen, of op wie je dat dan ook maar projecteert, nogal chagrijnig van. Oké, geen ongevraagde hulp geven, best relaxt eigenlijk. Dan je eigenwaarde maar ergens anders in zoeken 😉

Als je ergens hulp bij nodig hebt hoe doe je dat dan op een goede manier? Hieronder 3 punten, die ik vanuit ervaring heb samengesteld, net als in de preek. Geen idee waarom maar alle toespraken worden in 3 punten opgedeeld dat zal vast ergens op slaan dus ik voeg me gewoon bij die slimme mensen.

1. Neem verantwoording voor je eigen situatie. Als iets niet goed gaat is dat je eigen probleem en je kunt helemaal zelf beslissen hoe je daarmee omgaat. Dat klinkt hard maar wat ik ontdekte: het is bevrijdend. Door het probleem je toe te eigenen krijg je grip terug en daarmee ook de hoop dat het op een dag anders zal gaan.

2. Vraag hulp als dat nodig is. Maar dan niet met de intentie dat de ander alles voor jou laat vallen maar vanuit gelijkwaardigheid. Een nee is ook oké.

3. Neem zelf actie. Je staat zelf aan het roer en beslist welke kant je opgaat. Stel kleine doelen, vier je successen, accepteer hulp en richt je niet op wat nog niet lukt maar op wat al wel goed gaat. 

En geloof mij, als je dan een (klein) succes behaald is het heerlijk dat te vieren met je naasten. Zo heb ik een chocoladetaart verdiend die we binnenkort gaan verzilveren. Het wordt de prinsessen variant van de Hema en daar wordt de rest van het gezin dan ook weer blij van. Gedeelde vreugde is een heleboel vreugde! 

Maar hoe kun je een ander dan toch je hulp aanbieden? Probeer het eens zo te verwoorden: 'hoe kan ik nuttig voor je zijn? ' 

Voel je het verschil? Ik wel en daar word ik dus blij van!