Sportief

Ik sportief? Absoluut niet. Verre van dat zelfs. Het is me altijd een raadsel waar moeders met jonge kinderen de energie vandaan halen om óók nog te gaan sporten. Nu ik van dichtbij zie dat sporten goed is voor je lijf én voor je geluksgevoel ben ik toch nieuwsgierig. En dan niet een keertje sporten maar om dat structureel te gaan doen. Om de koe direct maar bij de horens te vatten ben ik gaan wielrennen, niet buiten maar op zolder. De eerste paar keer zit erop. En na afloop voel ik me beroerd. Zei ik beroerd? Ik bedoel ellendig. Tot een paar uur erna ben ik niets waard. Ik hang als een ontplofte aardbei op de bank voor ik zelfs maar toe ben aan douchen. Is het dan toch waar dat sporten niets voor mij is? En voor je het weet mondt je mooie plan uit in negatieve gedachten over jezelf. Het schijnt echt iets voor vrouwen te zijn om de oorzaak bij jezelf te zoeken. Is dat herkenbaar?  Als het in de auto begint te stinken is het eerste wat ik denk: wat gaat er hier mis? Terwijl mijn ega als eerste denkt: wat stinkt daar buiten toch zo? Wat moet het toch heerlijk zijn om als man door het leven te gaan, zo lekker ongecompliceerd. Maar goed, we doen het er maar mee. Werken met het materiaal wat je tot je beschikking hebt.



In dit geval werd ik erop gewezen dat de hartslagmeter aangeeft dat ik steeds aan de top van mijn kunnen zit. Ja, dat hou je niet lang vol. Vanaf nu fiets ik dus wat rustiger aan. (- aaaah, dat gaat ten koste van de gemiddelde snelheid, dat geeft niet daar gaat het niet om, natuurlijk gaat het daar wel om, je wilt toch niet de sloomste zijn?, wat maakt dat nou uit je bent pas net begonnen, natuurlijk maakt dat wel uit, zucht  - ) En rustiger aan doen werkt zowaar! Ik heb er nu een goede sessie opzitten. 25 minuten ipv 45 is niet zo indrukwekkend maar ik zak niet meer als een plumppudding in elkaar. 

Zou er dan toch nog hoop zijn op een sportief leven? To be continued...

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Efteling

Afbeelding
Woensdag kreeg Esther een vriendinnetje hier te spelen. Ik gaf de kinderen voor schooltijd duidelijke instructies : fiets samen naar huis en vergeet het vriendinnetje niet. Het is er een van een tweeling, Manuëls reactie was heel serieus en te grappig : 'maar hoe weten we dan dat we de goede meenemen?'. Rachel was die dag met school naar de Efteling, ze kregen vanuit school een cadeaukaart mee van 15 euro om eten en drinken van te kopen. Rachel sprak met haar vriendinnen af dat ze zelf een flesje water mee zouden nemen en een broodtrommel voor tussen de middag. Dan hoefden ze alleen avondeten te kopen, een patatje, en van de rest van het geld konden ze dan een souvenir kopen. Slim kind.  Ze is in allerlei achtbanen geweest en heeft enorm genoten. Bert, Rachel en Esther houden van die spannende attracties. Jonathan, Manuël en ik helemaal niet. Nadat ik met Bert een keer in de Efteling de hele dag misselijk was na 1 achtbaan wil hij er niet meer (met mij) heen. Maar nu zie ik opt...
Meer lezen

Nieuwe look

Afbeelding
De jongens waren hard toe aan een kappersbeurt. Het haar van de meiden werd ook piekerig. Rachel ging op dinsdag zelf naar de kapper, ideaal dat ze dat nu zelf kan. Bert ging op vrijdag met de jongens en Esther. Esther had bedacht om haar haar kort te knippen. Ze kreeg veel reacties: dat moet je niet doen, je mooie lange haar, weet je het zeker? Ja, ook van mij. Ze vertelde overal van haar plannen en liet zelfs op school en in de kerk voor haar bidden dat het fijn bij de kapper zou zijn. Toen een jongen uit haar klas zei dat hij het jammer vond (groep 3 he) was de maat vol. Esther zei: 'ik ga dit gewoon doen want ik weet dat het mooi is. Ik luister naar mezelf'. En zo ging het. Voor de kapper nog even op de foto met haar broers.  En daarna weer.  De haren van de jongens weer lekker kort, en geen zorgen: die krullen van Manuël zitten er zo weer in.  Esther was dolgelukkig: een droom die uitkomt! En een goede reflectie van deze 7 jarige: als ik naar andere mensen had geluis...
Meer lezen

Zegenende zachte 7 jarige handen

Afbeelding
De hedera werd bezorgd met een grote vrachtwagen. De bezorger belde vooraf, de planten waren kapot en niet geschikt om te bezorgen maar hij moest ze leveren. Ik dacht dat het wel mee zou vallen, als de verpakking wat kapot is maakt me niks uit, als de planten maar de grond in kunnen. Toen hij de vrachtwagen voor reed mocht ik mee naar binnen. En inderdaad, wat een bende. Wortels lagen los en takken gebroken. Met grof geweld de vrachtwagen in gezet? Ik mocht de levering weigeren en dat deed ik dus maar. Wat ontzettend jammer van de planten, deze gaan het niet overleven. Het waren 2,3 meter hoge hedera, maar nu niet meer.  Vriendelijke bezorger, hij kon er ook niets aan doen. Ik nam contact op met de planten winkel, zij vochten het uit met de bezorgdienst. Conclusie voor ons : een week later kregen we de planten alsnog geleverd. Ik koos de hoogste maat maar heb er niet over nagedacht dat het ook wel eens te hoog kon zijn. Toen deze op de juiste manier geleverd werden stonden ze in de...
Meer lezen