Een geslaagd leven
Als mijn huishouden nou eens perfect op orde zou zijn. Dat zou toch geweldig zijn. Dat je gewoon kunt zitten, om je heen kijkt en alles netjes en schoon is. En dan bedoel ik niet alleen wat je ziet maar dat je weet dat je kasten en in de kleine hoekjes het ook voor elkaar is. Ja, dat is een droombeeld. Maar stel dat het me ooit lukt is dan mijn leven geslaagd? Nee, het zou een leuke bijkomstigheid zijn maar meer niet.
Onderbroek na onderbroek hang ik in het zonnetje en ondertussen gaan mijn gedachten verder. Stel dat onze kinderen goed terecht komen. Dat we de opvoeding goed gedaan hebben en ze een gelukkig leven leiden. Is dat een vervulling van mijn leven? Ik weet het niet, het is natuurlijk wel wat ik ze toe wens maar als ze goed terecht komen is dat niet mijn verdienste. Want ook al doen we ons best, we laten steken vallen en grappen er wel eens over dat we wel vast mogen beginnen te sparen voor alle psychologische hulp die onze kinderen later nodig hebben omdat ze ons als ouders hebben. We hebben veel liefde voor ze, maar perfect? Nee, verre van dat.
Stel nou dat je komt te overlijden zou het dan uitmaken hoe anderen op je leven terugkijken? Ik moest eens een oefening doen om me in te beelden hoe het zou zijn om te sterven. Als je jong sterft trek je vast volle zalen (oké, duidelijk dat deze oefening voor het corona tijdperk was). Zo'n volle zaal trekken lukt me vast wel. En iedereen heeft natuurlijk heel veel medelijden met Bert en 4 jonge kindertjes die moederloos verder moeten. Bert is echt een geweldige man dus die is binnen no-time weer aan de vrouw. En hoewel hij dit ten stelligste ontkent dat hij dat weer zou willen kan ik de tip meegeven: mocht ik ooit gaan hemelen sla dan je slag, Bert is een man uit duizenden. (Voor de duidelijkheid, zolang ik nog leef ben ik niet bereid te delen.) Maar goed, stel dat mensen allemaal lieve dingen over je zeggen en je ligt er fatsoenlijk bij (make-upje, kan iemand mijn haar wat in de krul zetten?) heb je daar geen knal aan, want je bent er zelf al niet meer.
Een carrière maken is ook een idee, jezelf steeds verder ontwikkelen en het grote geld binnen slepen. Je koopt een 2 onder 1 kap of vrijstaand huis met natuurlijk een perfecte inrichting. Lekker luxe en goed voor elkaar, maar dan? Het blijft oppervlakkig want is dat nu iets waardoor je leven slaagt?
Voor het ophangen van de was las ik over een man genaamd Paulus. Hij deed het werk wat zijn vader deed zoals dat hoorde. Daarnaast liet hij zijn leven leiden door de Heilige Geest. (Daar was wel enig ingrijpen voor nodig maar dat terzijde.) Dat is wat je leven laat slagen denk ik. Geen vooropgezette doelen maar gewoon beschikbaar zijn.
Maar hoe nu verder? Vandaag zorg ik gewoon voor de kinderen, ga ik aan de slag in het huishouden en ga ik uitrusten in het zonnetje, want na een werkweek heb ik die vrijdag ook nodig om bij te komen. En ondertussen hoop ik maar dat ik als instrument gebruikt kan worden voor wat dan ook maar. Hoe laat je je leven slagen? Geen idee. Toch hoop ik dat er na dit leven gezegd wordt: 'je hebt het goed gedaan', dan zou mijn leven pas écht geslaagd zijn.
En warempel tot mijn grote verbazing gaat juist hierover de preek op zondag. Stom toeval zeg, of toch niet? Toen Elia niet meer wist wat zijn leven voor zin had kreeg hij eerst 40 dagen stilte, de tijd om na te denken. (40 dagen! Ik ben al blij met 40 minuten bezinning). Daarna de simpele opdracht: leef maar gewoon je leven. Doe wat er vandaag, deze week en komende maand op je pad komt. Het is weer een nieuwe week vol met nieuwe kansen. Ik ben benieuwd wat deze week ons weer brengen gaat.
Wat een diepzinnige gedachten voor een jonge blom! Denk niet dat ik zo filosofisch was toen ik 30 was.
BeantwoordenVerwijderenAls ik zie hoe mensen op corona reageren: het is onze eigen schuld, we hebben de natuur, de aarde zelf verpest. Dus dat betekent wederom, dat als we daarin veranderen, we toch zelf ons leven kunnen regelen.
Jammer dat dat niet waar is.
Vertrouwen en uitkijken naar dat Licht, dat komende was in de wereld,