Opstaan
De eerste schoolweek zit erop. Wat ben ik daar blij mee, vermoeiend zo'n eerste week. Voor de kinderen is dat logisch, nieuwe juffen, alle dagen weg maar dat het voor mij vermoeiend is dat bedenk je toch niet. Als ochtendmens moet die vroege wekker me vreugde geven maar werkelijk waar, 6.15u voelt als midden in de nacht. Het bed is dan nog lekker warm. Nut en noodzaak van opstaan komt niet in me op. En dan ineens is het laat, te laat! Dan is de enige mogelijkheid uit bed springen en in de race-stand. In weinig tijd moet toch iedereen spic en span klaarstaan voor de nieuwe dag. Tijd voor discipline. Zo'n eerste week mag je er weer wat inkomen maar volgende week gaan we ervoor! Op tijd eruit is het halve werk, daar gaan we maar eens mee starten.
Over op tijd opstaan gesproken : lang lang geleden, tijdens onze verkeringstijd vertelde ik Bert dat hij gelijk uit bed moest stappen als de wekker gaat. Psychologisch gezien is dat heel goed anders moet je in de ochtend jezelf keer op keer overwinnen. Snoozen moet in de ban. Bert sliep toendertijd in een hoogslaper en legde zijn wekker op de grond. Dan moest hij er wel uit bij de eerste keer. (Opmerkelijk eigenlijk dat ik toen al zo'n invloed had, bedenk ik me nu.) Toen we getrouwd waren kwam hij erachter dat ik lekker een paar keer snooze voor ik mijn bedje verlaat. Haha, betrapt! Maar goed, wat ik nou wel of niet doe, snoozen schijnt niet goed te zijn. Maar zeg nou zelf, als je je nog een keertje kunt omdraaien is dat ook wel een hele fijne start van de dag!
Reacties
Een reactie posten