Aardenvat

De jongens waren hard toe aan een kappersbeurt. Het haar van de meiden werd ook piekerig. Rachel ging op dinsdag zelf naar de kapper, ideaal dat ze dat nu zelf kan. Bert ging op vrijdag met de jongens en Esther. Esther had bedacht om haar haar kort te knippen. Ze kreeg veel reacties: dat moet je niet doen, je mooie lange haar, weet je het zeker? Ja, ook van mij. Ze vertelde overal van haar plannen en liet zelfs op school en in de kerk voor haar bidden dat het fijn bij de kapper zou zijn. Toen een jongen uit haar klas zei dat hij het jammer vond (groep 3 he) was de maat vol. Esther zei: 'ik ga dit gewoon doen want ik weet dat het mooi is. Ik luister naar mezelf'. En zo ging het. Voor de kapper nog even op de foto met haar broers.  En daarna weer.  De haren van de jongens weer lekker kort, en geen zorgen: die krullen van Manuël zitten er zo weer in.  Esther was dolgelukkig: een droom die uitkomt! En een goede reflectie van deze 7 jarige: als ik naar andere mensen had geluis...

Woensdag kreeg Esther een vriendinnetje hier te spelen. Ik gaf de kinderen voor schooltijd duidelijke instructies : fiets samen naar huis en vergeet het vriendinnetje niet. Het is er een van een tweeling, Manuëls reactie was heel serieus en te grappig : 'maar hoe weten we dan dat we de goede meenemen?'. Rachel was die dag met school naar de Efteling, ze kregen vanuit school een cadeaukaart mee van 15 euro om eten en drinken van te kopen. Rachel sprak met haar vriendinnen af dat ze zelf een flesje water mee zouden nemen en een broodtrommel voor tussen de middag. Dan hoefden ze alleen avondeten te kopen, een patatje, en van de rest van het geld konden ze dan een souvenir kopen. Slim kind.  Ze is in allerlei achtbanen geweest en heeft enorm genoten. Bert, Rachel en Esther houden van die spannende attracties. Jonathan, Manuël en ik helemaal niet. Nadat ik met Bert een keer in de Efteling de hele dag misselijk was na 1 achtbaan wil hij er niet meer (met mij) heen. Maar nu zie ik opt...

De hedera werd bezorgd met een grote vrachtwagen. De bezorger belde vooraf, de planten waren kapot en niet geschikt om te bezorgen maar hij moest ze leveren. Ik dacht dat het wel mee zou vallen, als de verpakking wat kapot is maakt me niks uit, als de planten maar de grond in kunnen. Toen hij de vrachtwagen voor reed mocht ik mee naar binnen. En inderdaad, wat een bende. Wortels lagen los en takken gebroken. Met grof geweld de vrachtwagen in gezet? Ik mocht de levering weigeren en dat deed ik dus maar. Wat ontzettend jammer van de planten, deze gaan het niet overleven. Het waren 2,3 meter hoge hedera, maar nu niet meer.  Vriendelijke bezorger, hij kon er ook niets aan doen. Ik nam contact op met de planten winkel, zij vochten het uit met de bezorgdienst. Conclusie voor ons : een week later kregen we de planten alsnog geleverd. Ik koos de hoogste maat maar heb er niet over nagedacht dat het ook wel eens te hoog kon zijn. Toen deze op de juiste manier geleverd werden stonden ze in de...

Manuël nam op dinsdag zijn gymtas mee naar huis om eind van de middag te kunnen gebruiken voor Freerunnen. Het was die mega warme dag en de jongens kwamen in hun gymkleding helemaal bezweet thuis. De gymspullen gingen direct de was in. Na het wassen zag ik het gat of eigenlijk de twee kleine gastjes in het shirt van Manuël. Ik legde het shirt apart en stelde voor om die weg te doen en een ander shirt te pakken voor gym. Manuël was helemaal verbijsterd : 'dit is nu verspilling van kleding!'. Maar het is kapot. 'Weet je wel hoe vaak ik het aan heb?'. Uh, ja maar het is kapot. Manuël keek me aan alsof hij water zag branden. Dat shirt ging zeker niet weg en bleef gewoon zijn gymshirt. Nou ja, oké dan. Nog een paar weken gym, we hebben het er in de zomervakantie nog wel een keer over. Jonathan heeft besloten om na 3 jaar gitaarles te stoppen met de wekelijkse lessen. Vind ik erg jammer want hij kan het steeds beter en hij heeft er lol in. Jonathan heeft op maandag gitaarles ...

Dat het steeds wat beter gaat betekent dat er op een dag ook meer gebeurt en dat is heel lekker. Inmiddels is het maanden geleden dat ik goedkoop een behangrol opscharrelde die mensen over hadden. Precies genoeg, nou eigenlijk ruim voldoende, voor achter de wasmachine. Zo'n lelijk rommelig hok, die wilde ik al langere tijd aanpakken. Het is veel werk en daarom knipte ik het op. Eerst het kastje naast de wasmachine uitzoeken en schoonmaken. Een week later kon ik dan eindelijk starten met het behang. Steeds een baan, het kostte een zaterdag maar dan heb je ook wat. Een super gezellig hoekje! Ik ben er zo blij mee. De andere kant van de ruimte is nog een grote troep, dat volgt een andere keer.  De heg voor het huis was ook te lang. Een vriendelijke buurman had er laatst al een stuk afgehaald toen hij toch bezig was, heel fijn! Nu er in de voortuin prachtige witte bloemen uitkomen mogen die wel zichtbaar zijn en daarvoor was de heg te lang. Ik pakte de heggenschaar voor het eerst in mi...

Manuël heeft een nieuwe liefde ontdekt: zorgen voor plantjes. Hij heeft op school een moestuin en vindt dat zo geweldig dat hij thuis broccoli en mais gezaaid heeft. Eerst in een heel klein potje en toen de broccoli begon te groeien werd het voorzichtig overgezet in een grotere pot. Iedere dag ging hij erbij kijken, gaf hij het plantje water en zette het soms buiten voor wat echt zonlicht.  De maïs wil niet opkomen maar de twee broccoli plantjes waren groot genoeg om in de tuin te zetten. Op internet zocht hij op wat de beste plek zou zijn en met een schep gewapend werd er een mooi plekje gecreëerd in de tuin. Het lijkt mij iets te dicht op de planten er omheen maar dit moest het worden.  Voorzichtig zette hij er een potlood bij zodat de plant wat ondersteunt wordt. Allemaal op school geleerd. Hiermee kwam er weer een bak vrij en dus zaaide Manuël zaadjes van een tomaat en paprika. Benieuwd of die het ook zo goed gaan doen.  Op school kwam er uit 'zijn' moestuinbak spinaz...

Op een donderdagmiddag kwam Esther thuis met het verhaal dat de Here God tegen haar had gezegd dat ik nu snel beter zou worden. Zaterdag had ik minder pijn, 2 dagen na haar uitspraak. Misschien en goede dag? Maar nee, alle volgende dagen bleef de pijn verminderd in mijn been en soms zelfs volledig weg! Ik ben iemand van de hoge pieken en diepe dalen dus besloot direct te stoppen met de pijnstillers. Zo werkt het dus niet. De tramadol is niet meer nodig maar de diclofenac en paracetamol nog wel. Ook goed, het is een proces. De momenten dat ik rondloop worden steeds meer, zitten blijft wat lastig maar het is 1 keer gelukt om een volledige maaltijd aan tafel te zitten. Inmiddels zijn we ruim een week verder en kan ik zoveel meer dan eerst. Het is fantastisch! Een lijn naar boven, maar dan wel een hobbelige. Als ik wat te enthousiast ben geweest heb ik daarna weer een aantal uur pijn. Mijn focus ligt nu dus op de balans vinden. Hoe kan ik opbouwen zonder de grens over te gaan? Een lastige ...

Tijdens het lange Hemelvaartweekend zaten wij op de camping. Mijn schoonouders waren eerder dit jaar 45 jaar getrouwd, een feestje waard. Ze huurden voor de hele familie 7 huisjes aan hetzelfde veld. Dat werd een ontspannen weekend vol gezelligheid. Met 20 neefjes en nichtjes is er altijd wel iemand om te spelen. Buiten liep een klein hondje rond. De kinderen waren op slag verliefd op dit bolletje wol. Rachel tekende het beestje en toen begonnen de overtuigende betogen. Hoe schattig een hondje is en hoe wij dat ook moeten hebben. En denk nu aan al die zielige beestjes in het asiel, die kunnen we eruit halen. Thuis gingen ze hun knuffel hond uitlaten om te bewijzen dat ze dat met elkaar kunnen. Als tegenwicht plakte Bert informatie in de wc waarom je geen hond zou willen.  Vervolgens plakte Rachel daar informatie overheen waarom het zo goed is voor kinderen om wel een hond in huis te hebben. Vervolgens lagen die papieren in de prullenbak en hingen Berts papieren weer in het zicht....

Bijna 13 jaar geleden kochten we dit huis en dus ook de keuken aangezien het nieuwbouw was. Al na een aantal jaar draaide de magnetronschaal niet meer. Maar niet getreurd, ook zonder het draaien werd het eten warm. Een aantal maanden geleden kreeg het apparaat meer kuren. De oven bleef werken maar de magnetronstand deed het soms wel en soms niet. Tijd voor een nieuwe? We deden het er nog maar even mee. Dinsdagavond lagen de kinderen op bed en ging de oven eerst piepen en vervolgens spontaan aan. Hij had zichzelf aangezet op 10 minuten. Waar we ook aan draaiden, hij bleef terugschakelen naar 10 minuten en bleef dus aan. Een soort opleving voor het sterven. Het apparaat was niet uit te krijgen en dus kroop Bert onder de keuken om de stekker eruit te trekken. Tot zoverre onze oven magnetron. Bert irriteert zich eraan dat we in de keuken apparatuur hebben van verschillende merken, dat kan me nou echt niks schelen. Maar goed we gingen dus op zoek naar een bijpassend apparaat. Marktplaats to...

De dag na de chiropractor was fantastisch. Geen idee wat de beste man precies gedaan heeft maar hij mag het vaker doen. Samen met Jonathan lukte het om wat plantjes in de tuin te zetten tegen het raster van de schutting. Een Passiebloem en Sterjasmijn, zo mooi! De zon scheen en de buren waren aan hun kant ook bezig met het planten, heel gezellig.  Stiekem was het best een actieve dag, fantastisch. Ik verwachtte, nee vreesde, zondag een reactie maar die bleef uit. Zondagochtend ging prima. Uiteraard wel regelmatig liggen maar zonder die irritante pijn. Pas zondagmiddag keerde de pijn terug. Balen (meer dan ik gedacht had) maar toch 2 lekkere dagen gehad, daar laadt een mens van op. En kijk nou hoe gezellig ons koffie hoekje is geworden. Wij hebben geplant, nu mag God het verder laten groeien (met een beetje aandacht en zorg van ons).  Zo'n periode van liggen is heel mooi om het leven te overdenken. Verschillende boeken spit ik door naar wijsheden. Op dit moment lees ik 'De krac...

Na een euforische dag gaat het gewone leven ook weer door. Rachel tekende een prachtige afbeelding van prinses Jasmine. Ze had er 'maar' 7 uur aan gewerkt. Als ze nog 3 uur meer had gehad dan was het mooier geworden zei ze zelf. Een kunstenaar ziet zelf meer dan het publiek, wat een prachtige tekening. Rachel oefent veel en dat loont.  Zelf vond ik ook een bezigheid. Het was lang geleden dat de zilveren lepeltjes gepoetst waren en dat blijkt liggend goed te kunnen. Die zijn weer helemaal stralend in het schoongemaakte glas. Via Vinted kocht ik een zeeppompje voor in de keuken en daar kwam een leuk schaaltje bij. Perfect voor het hoekje in de keuken. Tweedehands voor maar een paar euro maar ben als een kind zo blij. Manuël had een moeilijke dag en was boos op zijn stomme ouders. Hij besloot om weg te lopen. Hij pakte zijn koffer in met kleding en knuffels. Aan het eind van het paadje draaide hij om, hij was zijn zakgeld vergeten, dat werd eerst nog gehaald. Jonathan vond het een...

En toen gebeurde er ineens een wonder! Een echte.  Maar ik zal beginnen bij het begin. Na zoveel weken pijn was ik behoorlijk teruggeworpen op mezelf. Zo goed en kwaad als het gaat zoekend naar een invulling van de dag; een podcast, boek, werken. Het werken werd me te zwaar. De goede momenten pakte ik in het beneden-bed de laptop erbij om daarna weer weinig te kunnen. Vol interesse las ik het boek Wegbereider van Ann Voskamp. Zoveel stukken die het overdenken waard zijn. Op dit moment kwam ik uit op het gedeelte dat we ons leven echt volledig aan Jezus overgeven. Niet onze weg en plannen maar wat heeft God voor ons op het oog? En maakt de weg die je gaat eigenlijk uit of gaat het erom dat je in relatie met God leeft?  Ik sta voor de Rode zee. Niets lukt, er is geen weg vooruit. Als ik nu eens stop met zelf hard werken maar alles uit handen geef en God vraag om voorop te gaan. Zal ik me volledig ziek melden? Dat kost inkomen en we hebben leuke plannen. Ik besprak het met Bert. ...

De dagen rijgen zich aaneen. Soms gaat het redelijk en zijn we vol goede moed. Soms is er alleen maar pijn en wacht ik op de avond zodat de dag weer voorbij is. Waar de kinderen eerst allemaal nogal reageerden op de situatie is dit nu het nieuwe normaal. Moeders ligt overdag in de woonkamer en gaat nergens mee naar toe. Er wordt nog wel eens gemopperd maar op de meeste dagen hebben we een modus gevonden.  Op de mri bleek dat er een nieuwe hernia of littekenweefsel of beiden tegen de zenuw aan duwt. En zenuwpijn kan ik je vertellen is geen kattenpis.  Na een behandeling bij de chiropractor (op een gegeven moment grijp je alles aan) werd de pijn weer erger. En bij de ergste pijn ga ik overgeven. Eerst was dat dagelijks, inmiddels zo nu en dan. De kinderen schrokken ervan. Bert ging naar bijbelstudie, hij wilde wel blijven maar hij moet zich al zo aanpassen en het was in de buurt. Rachel zou de kinderen in bed stoppen. Manuël en Esther werden heel druk. Maakten troep en gingen hu...

Op Koningsdag ging Rachels wekker om 5 uur. Al maanden was ze aan het knutselen voor de kleedjesmarkt. Ik beloofde ook op te staan en haar te helpen met wegkomen maar dat geloofde ze niet. Toen wilde ik mezelf natuurlijk bewijzen en dus ging mijn wekker om 5.15 uur.  Overdag gaat het beter en dus slik ik iets minder pijnstillers. De Tramadol alleen nog maar als het echt niet anders kan en niet meer standaard. Zo dankbaar dat het overdag wat beter gaat, er is iets aan het veranderen! De nachten zijn wel slechter, de keerzijde van de medaille. De nacht was dus extra kort. Ik smeerde Rachels brood voor de lunch en vulde een thermoskan met thee. Zette haar fiets buiten en deed wat hand en spandiensten. Rachels reactie: 'waarom ben je wakker, je lijkt wel een zombie'. Gelukkig kan ik tienertaal vertalen en dit betekent zoiets als: 'wat lief dat je wakker bent want ik zie dat het je veel kost'. Soms is het goed om de vertaling van tienertaal te checken, net als met tongentaal...

Paasfeest 2025! Een groot feest net als ieder jaar. En op één of andere manier associëren wij feest met lekker eten. De koelkast was goed gevuld met allemaal lekkers voor beide dagen. het begon met een ontbijtje waarbij ik vergeten was croissants te kopen. Oeps. Nou ja, dan maar feeststol (wat alleen Bert eet) en stokbrood met lekkere smeerseltjes en vers sap, ook lekker. Bert vertrok met de kinderen naar de kerk nadat we snel een punt slagroomtaart aten waar veel te weinig tijd voor was want ja, we hadden daarvoor te rustig aan gedaan. Ik keek de tweede helft van de dienst online mee.  Toen het hele spul weer thuis was maakten Rachel en Esther lekkere broodjes met spek en mozarella klaar.  Vanaf het woonkamerbed instrueerde ik alles en de meisjes maakten het vervolgens in de keuken klaar, top samenwerking! En het werd me een partij lekker! Bert maakte een lente-ui soepje en we hadden weer stokbrood met smeersels. Het tafelkleed ging op tafel, ongestreken. Rachel zei nog: dit ...

Eindelijk was het donderdag. Een dag waar we naar uitkeken maar ook vreesden. Wat zou eruit komen? Eerst de foto, de verpleegkundige die me kwam halen woont bij ons in de wijk en zit bij ons in de kerk, dat was een fijne start zo'n bekend gezicht. Na de foto streken we beneden neer. Ik horizontaal en Bert op het bankje er tegenover. Kopje thee, koffie erbij we maakten er maar wat van.  Toen naar de orthopedisch chirurg. De extra wachttijd van een half uur voelde eindeloos. Eindelijk werden we gehaald. De boodschap kwam vrij snel : een nieuwe hernia. De foto was goed, met de ruggengraat zelf is niks mis. Maar de onderzoeken die de huisarts al  deed en nu de orthopeed wezen allemaal op hetzelfde : een hernia. Dat de pijn zo enorm is verbaasde hem niks. Het lichaam herkent de situatie van een jaar geleden en gaat gelijk in de alarmstand. Hoe die alarmstand uit kan? Dat gaat dus niet.  De arts was best vriendelijk maar ook heel duidelijk : '2025 is niet jouw jaar'.  Of j...

Het ziekenhuis had over 5 weken plek voor me. Ik vroeg nog of dat niet eerder kon, 5 weken is erg lang. Maar nee, dat kon niet. De pijnstillers werkten wel wat maar niet goed genoeg. Op een avond belde ik daarom de huisartsenpost, zo kon het toch niet meer. Na mijn verhaal kreeg ik de vraag : 'en wat is nu je vraag aan ons?'. Ja, weet ik veel. Help. Het was ook wel een hele nuchtere vraag, pijnbestrijding dan maar. Ik kreeg tramadol voorgeschreven voor erbij. Wacht eens even, die had ik vorig jaar ook. En warempel, er lagen er nog een paar in de kast. Die kon dus direct geslikt worden. Bert was druk met de kinderen in bed stoppen. Hij kwam om 19 uur pas terug uit zijn werk en moest toen nog koken. De kinderen hadden al een boterham gegeten maar Bert is van de structuur (heel goed) en ging gewoon een avondmaaltijd maken. Of kopen eigenlijk, een kant en klare lasagne. Tegen de tijd dat het hier in huis rustig en voor elkaar was, gaf Bert het ook op. Aangezien ik de nacht doorkwam...

De pijn maakt erg onzeker. Wat is er aan de hand? Het maakt me ook paniekerig en dat is echt niet fijn. Toen ik na 20 minuten koken niet meer kon en alleen maar kon liggen en me ellendig voelde waren de kinderen daar ook van slag van. Logisch, zo wil ik helemaal niet zijn of doen als moeder. Op aanraden van iemand belde ik de volgende ochtend direct de huisarts of ik eerder terecht kon. De assistente was ontzettend vriendelijk. Ze leefde mee en vond dat ik direct maar langs moest komen. Ik was alleen thuis dus stuurde wat appjes om vervoer te regelen. Mijn lieve buurvrouw wilde me brengen. Bert kwam terug uit zijn werk (waar hij net was aangekomen) om me weer mee terug te nemen.  De huisarts nam uitgebreid de tijd. Het signaal van de zenuw in rechterbeen en voet zijn duidelijk minder dan links. Ze controleerde mijn longen en hart maar daar was niets vreemds te zien, gelukkig maar. Dat ik kortademig ben bij weinig inspanning of een snelle hartslag krijg is dus een reactie op de pijn...

Na het dagje sauna en mijn zus die oppaste werd het een latertje voor de kinderen en Bert en ik waren ook erg moe. We besloten geen wekker te zetten voor de kerkdienst van 9 uur, als we te laat wakker werden dan sloegen we een keer over.  Die ochtend werd ik wakker met veel pijn. In mijn rug maar ook schietende pijn in mijn been en voet. Misschien had die sauna iets in de zenuw getriggerd? Het is maar goed dat we rustig aan konden doen. De kinderen speelden, Bert ging een rondje fietsen en ik bleef veel plat, dat hielp. Maandag was mijn eerste werkafspraak een digitale en de tweede pas om 11 uur op een locatie in Ede. De dag kon dus thuis begonnen worden, dat was best lekker, zo kon ik tussendoor nog even liggen. De pijn leek wel erger te worden. Met de auto naar de werkafspraak en met een voet die niet goed meewerkte toch op de juiste plek gekomen. Tijdens de afspraak van een uur ben ik een aantal keer gaan staan, sorry mensen de afwisseling van houding is even nodig. Na afloop sl...

Zaterdagmiddag gingen Bert en ik samen naar de sauna in Lunteren als verjaardagscadeau voor Bert. Mijn zusje had eerder een keer aangeboden om bij ons thuis op te passen. Dan had zij de kinderen lekker voor zichzelf en konden wij op stap, dat was natuurlijk een prachtig aanbod! En zo gingen we zaterdag direct na de lunch weg. Het was badkledingdag en voor een sauna zo dicht bij huis helemaal prima.  Het kostte even wat tijd om te ontspannen maar toen was het heerlijk. We gingen overal een keer in. Tijdens de infraroodsauna kreeg ik last van mijn rug. Toevallig? Geen idee, maar we zijn er voor de zekerheid na 5 minuten toch maar uitgegaan. Buiten was er een overkapping waar ik even in ging kijken. Wat was daar te doen? Bert stond buiten en drukte op de knop voor de neveldouche. Begon het onder de overkapping ineens koud te nevelen. Met een luide gil sprong ik een gat in de lucht. Om daarna hard te lachen, wat een schrik die onverwachtse kou. Snel dat ding uit, de mensen in het buite...

Hiep hiep hoera voor Bert! 43 jaar mocht hij worden. We begonnen de dag met cadeautjes op bed. Manuël vroeg de avond ervoor hoe laat we daarmee zouden beginnen, zijn wekker gaat namelijk om 6.45 uur. Bert antwoordde: dat zien we morgen wel, als je wakker wordt beginnen we.  De eerste kinderen waren om 6.30u wakker en trommelden iedereen uit hun eigen bed en jaagden ze in het grote bed. We zongen een verjaardagslied en begonnen met de cadeautjes om 6.40u. Dat zorgde even voor kortsluiting bij Manuël want we zouden daar pas mee beginnen als hij wakker werd en dat is door de wekker normaal gesproken om 6.45u. We waren dus te vroeg. Het lukte hem om vrij snel te schakelen en toen kon iedereen weer genieten van het moment. Bert kreeg een aantal cadeaus van zijn lijstje, fietsspullen dus, een aantal zelfbedachte cadeaus (bijzonder leuk al zeg ik het zelf), Manuël had snoep en een bos bloemen gekocht. Hij kreeg een briefje van 20 euro mee waar hij mooie bloemen van mocht kopen. Dat werden...

We hadden de schilder weer een paar dagen over de vloer, dit keer voor de kozijnen aan de buitenkant. En wat is het er heerlijk van opgeknapt! Stralend wit, helemaal klaar om van te genieten tijdens het buitenleven. En dat het zo mooi werd zette aan tot actie. Ik schuurde de tuintafel, deze was helemaal bedekt met groene en witte uitslag. Met poetsen niet eraf te krijgen. Even schuren en nieuwe beits erop en het ziet er al stukken mooier uit. Ik denk dat er later nog een laagje overheen gaat maar voor nu is het goed. De tuinbank wil ik ook nog doen maar daar moet ik even moed voor verzamelen, dat is meer werk. Geen haast, we hopen nog heel lang met deze mooie meubels te doen. Bert kwam vrijdag eind van de middag weer thuis. Ik kleedde me zelfs om in een mooi jurkje en luisterde aandachtig naar Berts verhalen. Hij deed met zijn collega's de DISC analyse. Zo leuk om zijn nieuwe inzichten te horen en grappig hoe herkenbaar het was. Tegen 18 uur voelde ik me niet helemaal goed, tijd om...