Zenuwblokkade gaat werken

Op een donderdagmiddag kwam Esther thuis met het verhaal dat de Here God tegen haar had gezegd dat ik nu snel beter zou worden. Zaterdag had ik minder pijn, 2 dagen na haar uitspraak. Misschien en goede dag? Maar nee, alle volgende dagen bleef de pijn verminderd in mijn been en soms zelfs volledig weg! Ik ben iemand van de hoge pieken en diepe dalen dus besloot direct te stoppen met de pijnstillers. Zo werkt het dus niet. De tramadol is niet meer nodig maar de diclofenac en paracetamol nog wel. Ook goed, het is een proces. De momenten dat ik rondloop worden steeds meer, zitten blijft wat lastig maar het is 1 keer gelukt om een volledige maaltijd aan tafel te zitten. Inmiddels zijn we ruim een week verder en kan ik zoveel meer dan eerst. Het is fantastisch! Een lijn naar boven, maar dan wel een hobbelige. Als ik wat te enthousiast ben geweest heb ik daarna weer een aantal uur pijn. Mijn focus ligt nu dus op de balans vinden. Hoe kan ik opbouwen zonder de grens over te gaan? Een lastige maar uiteindelijk zal ik het wel vinden.
Ik denk dat de enige juiste conclusie is dat God echt tot Esther gesproken heeft. Esther vond dat trouwens de normaalste zaak van de wereld. 

Zaterdag ging het zo lekker, ik deed een aantal dingen in het huishouden en zelfs in de avond bleef het goed gaan. Het was een warme dag dus we komen wel wat later naar bed, tijd om een fikkie te stoken!
We pakten de barbecue als onderlegger, een blok hout en probeerden die aan te krijgen met papier en kooltjes, oja en vuur uiteraard. Het rookte vooral heftig. Een paar marshmallows werden wel goed maar dat kwam vooral door de vlammen uit de oude krant. 
De buren kwamen zorgelijk even door de schutting kijken omdat ze de kinderen hoorden zeggen dat ze vuur gingen maken. De buurvrouw was gerust gesteld toen ze zag dat ik erbij was en had nog wel wat kleine houtjes liggen. Waar zijn de jonge woudlopers als je ze nodig hebt?
Met dat kleine hout kregen we wel een mooi vuurtje (we zetten er gewoon een kaars onder, barbecue zit nu dus onder het kaarsvet, tja wat kan ik zeggen we misten de woudlopers en moesten dus zelf prutsen).
De kinderen hadden lol, moeders relaxt met een wijntje. Gaat de laatste maanden niet zo lekker samen met alle pijnstillers maar nu met de mindering ging het wel.
Een avond met een gouden randje. 



De zondag erna was lastig, veel pijn. Dat krijg je van al dat enthousiasme. Maar die heerlijke zaterdag hebben we maar mooi gehad. Nu weer terug naar langzaam opbouwen. Die zenuwblokkade is echt fantastisch! 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Efteling

Afbeelding
Woensdag kreeg Esther een vriendinnetje hier te spelen. Ik gaf de kinderen voor schooltijd duidelijke instructies : fiets samen naar huis en vergeet het vriendinnetje niet. Het is er een van een tweeling, Manuëls reactie was heel serieus en te grappig : 'maar hoe weten we dan dat we de goede meenemen?'. Rachel was die dag met school naar de Efteling, ze kregen vanuit school een cadeaukaart mee van 15 euro om eten en drinken van te kopen. Rachel sprak met haar vriendinnen af dat ze zelf een flesje water mee zouden nemen en een broodtrommel voor tussen de middag. Dan hoefden ze alleen avondeten te kopen, een patatje, en van de rest van het geld konden ze dan een souvenir kopen. Slim kind.  Ze is in allerlei achtbanen geweest en heeft enorm genoten. Bert, Rachel en Esther houden van die spannende attracties. Jonathan, Manuël en ik helemaal niet. Nadat ik met Bert een keer in de Efteling de hele dag misselijk was na 1 achtbaan wil hij er niet meer (met mij) heen. Maar nu zie ik opt...
Meer lezen

Nieuwe look

Afbeelding
De jongens waren hard toe aan een kappersbeurt. Het haar van de meiden werd ook piekerig. Rachel ging op dinsdag zelf naar de kapper, ideaal dat ze dat nu zelf kan. Bert ging op vrijdag met de jongens en Esther. Esther had bedacht om haar haar kort te knippen. Ze kreeg veel reacties: dat moet je niet doen, je mooie lange haar, weet je het zeker? Ja, ook van mij. Ze vertelde overal van haar plannen en liet zelfs op school en in de kerk voor haar bidden dat het fijn bij de kapper zou zijn. Toen een jongen uit haar klas zei dat hij het jammer vond (groep 3 he) was de maat vol. Esther zei: 'ik ga dit gewoon doen want ik weet dat het mooi is. Ik luister naar mezelf'. En zo ging het. Voor de kapper nog even op de foto met haar broers.  En daarna weer.  De haren van de jongens weer lekker kort, en geen zorgen: die krullen van Manuël zitten er zo weer in.  Esther was dolgelukkig: een droom die uitkomt! En een goede reflectie van deze 7 jarige: als ik naar andere mensen had geluis...
Meer lezen

Zegenende zachte 7 jarige handen

Afbeelding
De hedera werd bezorgd met een grote vrachtwagen. De bezorger belde vooraf, de planten waren kapot en niet geschikt om te bezorgen maar hij moest ze leveren. Ik dacht dat het wel mee zou vallen, als de verpakking wat kapot is maakt me niks uit, als de planten maar de grond in kunnen. Toen hij de vrachtwagen voor reed mocht ik mee naar binnen. En inderdaad, wat een bende. Wortels lagen los en takken gebroken. Met grof geweld de vrachtwagen in gezet? Ik mocht de levering weigeren en dat deed ik dus maar. Wat ontzettend jammer van de planten, deze gaan het niet overleven. Het waren 2,3 meter hoge hedera, maar nu niet meer.  Vriendelijke bezorger, hij kon er ook niets aan doen. Ik nam contact op met de planten winkel, zij vochten het uit met de bezorgdienst. Conclusie voor ons : een week later kregen we de planten alsnog geleverd. Ik koos de hoogste maat maar heb er niet over nagedacht dat het ook wel eens te hoog kon zijn. Toen deze op de juiste manier geleverd werden stonden ze in de...
Meer lezen