Tekenen en zilverpoets

Na een euforische dag gaat het gewone leven ook weer door.
Rachel tekende een prachtige afbeelding van prinses Jasmine. Ze had er 'maar' 7 uur aan gewerkt. Als ze nog 3 uur meer had gehad dan was het mooier geworden zei ze zelf. Een kunstenaar ziet zelf meer dan het publiek, wat een prachtige tekening. Rachel oefent veel en dat loont. 



Zelf vond ik ook een bezigheid. Het was lang geleden dat de zilveren lepeltjes gepoetst waren en dat blijkt liggend goed te kunnen. Die zijn weer helemaal stralend in het schoongemaakte glas. Via Vinted kocht ik een zeeppompje voor in de keuken en daar kwam een leuk schaaltje bij. Perfect voor het hoekje in de keuken. Tweedehands voor maar een paar euro maar ben als een kind zo blij.


Manuël had een moeilijke dag en was boos op zijn stomme ouders. Hij besloot om weg te lopen. Hij pakte zijn koffer in met kleding en knuffels. Aan het eind van het paadje draaide hij om, hij was zijn zakgeld vergeten, dat werd eerst nog gehaald. Jonathan vond het een prachtig idee en vroeg Manuël om te wachten, hij wilde de middag wel bij hem blijven. En zo vertrokken ze samen. Een paar minuten later hadden ze zich in de speeltuin voor ons huis geïnstalleerd. Daar speelden ze de hele middag. Op een gegeven moment voegde Esther zich ook bij haar grote broers. Af en toe kwamen ze drinken halen of gingen ze plassen. Toen het avondeten klaar was kwamen ze een bord eten ophalen die ze in de speeltuin leeg aten. Ze hadden een geweldige tijd. Op een gegeven moment moest toch alles naar binnen en iedereen om de beurt onder de douche. Jonathan en Esther vonden dat prima. Manuël kreeg kortsluiting, hij dacht dat hij echt in de speeltuin kon slapen. Na heel wat geruzie over en weer wist Bert de oplossing : 'Sharon, neem dat kind op schoot en geef hem aandacht'. En Inderdaad, we knuffelden en praatten over alles wat hij stom vond en we bedachten een leuk alternatief. In de zomervakantie een keer in de achtertuin kamperen, zonder ouders.
Had ik maar eerder bedacht dat hij wat extra liefde nodig had. Zo werkt het bij mij toch ook, als ik ga mopperen moet Bert me gewoon vasthouden.

Soms maak ik me zorgen over de toekomst, wat nou als de pijn niet meer weg gaat of wat nou als... Maar dan herinner ik me weer : iedere dag op God vertrouwen. En dat ik wel even kan teren op het Goddelijke ingrijpen van laatst? Nee joh dat is (denk ik) niet de bedoeling. Manna is er voor elke dag, ook vandaag geeft God weer wat we nodig hebben. Benieuwd wat we nu weer samen met God mogen beleven. 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Efteling

Afbeelding
Woensdag kreeg Esther een vriendinnetje hier te spelen. Ik gaf de kinderen voor schooltijd duidelijke instructies : fiets samen naar huis en vergeet het vriendinnetje niet. Het is er een van een tweeling, Manuëls reactie was heel serieus en te grappig : 'maar hoe weten we dan dat we de goede meenemen?'. Rachel was die dag met school naar de Efteling, ze kregen vanuit school een cadeaukaart mee van 15 euro om eten en drinken van te kopen. Rachel sprak met haar vriendinnen af dat ze zelf een flesje water mee zouden nemen en een broodtrommel voor tussen de middag. Dan hoefden ze alleen avondeten te kopen, een patatje, en van de rest van het geld konden ze dan een souvenir kopen. Slim kind.  Ze is in allerlei achtbanen geweest en heeft enorm genoten. Bert, Rachel en Esther houden van die spannende attracties. Jonathan, Manuël en ik helemaal niet. Nadat ik met Bert een keer in de Efteling de hele dag misselijk was na 1 achtbaan wil hij er niet meer (met mij) heen. Maar nu zie ik opt...
Meer lezen

Nieuwe look

Afbeelding
De jongens waren hard toe aan een kappersbeurt. Het haar van de meiden werd ook piekerig. Rachel ging op dinsdag zelf naar de kapper, ideaal dat ze dat nu zelf kan. Bert ging op vrijdag met de jongens en Esther. Esther had bedacht om haar haar kort te knippen. Ze kreeg veel reacties: dat moet je niet doen, je mooie lange haar, weet je het zeker? Ja, ook van mij. Ze vertelde overal van haar plannen en liet zelfs op school en in de kerk voor haar bidden dat het fijn bij de kapper zou zijn. Toen een jongen uit haar klas zei dat hij het jammer vond (groep 3 he) was de maat vol. Esther zei: 'ik ga dit gewoon doen want ik weet dat het mooi is. Ik luister naar mezelf'. En zo ging het. Voor de kapper nog even op de foto met haar broers.  En daarna weer.  De haren van de jongens weer lekker kort, en geen zorgen: die krullen van Manuël zitten er zo weer in.  Esther was dolgelukkig: een droom die uitkomt! En een goede reflectie van deze 7 jarige: als ik naar andere mensen had geluis...
Meer lezen

Zegenende zachte 7 jarige handen

Afbeelding
De hedera werd bezorgd met een grote vrachtwagen. De bezorger belde vooraf, de planten waren kapot en niet geschikt om te bezorgen maar hij moest ze leveren. Ik dacht dat het wel mee zou vallen, als de verpakking wat kapot is maakt me niks uit, als de planten maar de grond in kunnen. Toen hij de vrachtwagen voor reed mocht ik mee naar binnen. En inderdaad, wat een bende. Wortels lagen los en takken gebroken. Met grof geweld de vrachtwagen in gezet? Ik mocht de levering weigeren en dat deed ik dus maar. Wat ontzettend jammer van de planten, deze gaan het niet overleven. Het waren 2,3 meter hoge hedera, maar nu niet meer.  Vriendelijke bezorger, hij kon er ook niets aan doen. Ik nam contact op met de planten winkel, zij vochten het uit met de bezorgdienst. Conclusie voor ons : een week later kregen we de planten alsnog geleverd. Ik koos de hoogste maat maar heb er niet over nagedacht dat het ook wel eens te hoog kon zijn. Toen deze op de juiste manier geleverd werden stonden ze in de...
Meer lezen