Spannende week en gezelligheid

Dinsdag mochten we naar de notaris om een nieuwe hypotheek te laten passeren. In januari zijn we daar al mee begonnen. We moesten talloze documenten aanleveren en net als we dachten dat we alles compleet hadden moesten er toch nog weer wat extra formulieren ingevuld worden. Vooral omdat Bert een eigen bedrijf heeft wilde de nieuwe hypotheekverstrekker veel informatie hebben. Ik snap wel dat ze zekerheid willen maar wat hebben we veel moeite gedaan om uiteindelijk alles compleet te krijgen. We waren erg blij met de hypotheekadviseur die ons er bij geholpen heeft. De rentestand van januari kwam in de offerte te staan en daarmee hebben we veel geluk, nu is die alweer verdubbeld. Dinsdagmiddag reden we dus tussen de werkzaamheden door naar de notaris. De hoogtepunten uit de akte werden voorgelezen en we kregen uitgelegd dat als we de hypotheek een tijdje niet betalen we in een vervelende situatie terechtkomen. Nou, dan betalen we maar braaf, goede tip. Het voelde gewichtig om een handtekening te zetten over het overzetten van zo'n groot bedrag. En toen was het ineens voorbij en konden we gaan. Dat was dat, terug naar de orde van de dag. De komende 30 jaar is de hypotheek geregeld.

Eenmaal thuis gingen we gewoon weer aan het werk. Rachel was inmiddels thuis gekomen en mijn zus Sarah was er ook voor een aantal uur. Het was een drukke dag. Daarnaast ga ik donderdag voor het eerst weer naar kantoor rijden. Ik kreeg een agenda afspraak ingeschoten van de bestuurder om te praten over mijn contract die 1 juli afloopt. Spannend hoor! Ik hoop zo dat die verlengd wordt. Ik haal zoveel plezier en voldoening uit mijn werk, doe het met mijn hele hart. Tegelijk zit ik nu al 3,5 maanden in de ziektewet voor 50%. Van mijn kant geef ik hiermee zoveel als mogelijk en misschien wel wat meer. Maar vanuit een bestuurder kan ik me ook voorstellen dat het niet veel vertrouwen geeft. We gaan het zien maar spannend is het wel. 

Na het werk mocht ik Sarah helpen met optutten voor een avondje uit, heel gezellig als zussen onder elkaar. De kinderen kwamen thuis en Esther vroeg Sarah het hemd van het lijf. 'Waarom dit, waarom dat'. Klein bijdehand opdondertje. 

Toen wij aan het eten waren werd Sarah opgehaald door haar nieuwe vlam. Toen ze de deur uit waren trommelde ik iedereen op, kom we gaan ze uitgebreid uitzwaaien. We stonden op straat te wachten en het duurde eindeloos. Toen reed er een auto langs, wij uitgebreid lachend zwaaien, bleek het de buurman te zijn. Nou ja, heeft die ook een gezellig weggaan gehad. We gluurden om het hoekje, maar zagen nog geen auto in beweging komen. Net toen we op ze af wilden lopen om ze tot snelheid te manen begon de auto te rijden. Esther dacht dat ze nog hun gordels vast moesten maken, ik denk dat ze druk waren met iets anders. We zwaaiden, lachten en Manuël rende nog een stukje mee. 

Rachel vroeg: 'waarom wilde je dat we ze zo gingen uitzwaaien?'.  Ik denk dat Sarah het heel gênant zou vinden óf heel grappig en leuk. Beide opties vind ik dan weer leuk. Fijn he, familie.

Hieronder nog even een fotootje van mijn knappe (enorm verliefde) zus. Geniet van deze heerlijke tijd zus!