Samen weg (deel 2)

Vrijdagmiddag lukte het om helemaal in de ontspanning te komen. Het kost (mij) altijd wat tijd om te schakelen. Na een tijdje chillen in de hotelkamer vertrokken we naar het strand. Scheveningen here we come! We parkeerden de auto bij het theater, liepen een paar minuten en zagen toen de zee al. Wat prachtig is dat toch. De golven, de glans, genieten. We scharrelden wat rond op het strand. Liepen de zee tegemoet en renden weg voor de golven, daar ben je nooit te oud voor. We liepen de pier op en staarden een tijd naar de zee, wat een grandioos uitzicht. 

Tegen etenstijd liepen we langs de restaurantjes, zoveel keus. We kozen een tafeltje op het terras waar de kaart aangaf dat ze Tournedos hadden, de Rolls Roys onder de biefstuk. Dat klonk goed! We zaten zeker al een kwartier en niemand had nog onze bestelling opgenomen. We begonnen ons al af te vragen of we nou echt zulke onopvallende types waren dat de bediening onze aanwezigheid niet eens opmerkte. Bert begon het wat fris te krijgen, ik zat nog wel goed in de zon maar we besloten toch maar om een tafeltje binnen te vragen. Er was er nog 1 beschikbaar, dat was geluk hebben. Binnen waren we gelijk in de picture en konden we onze bestelling opgeven. Wat was het eten lekker! Tjonge, we hebben echt genoten van het samen uit zijn, de sfeer van het restaurant en ze hebben niet gelogen over de biefstuk, het was echt heel erg lekker.

Het leek me leuk om nog een keer naar de musical Aladdin te gaan. We waren er vlakbij en een voorstelling zou bijna van start gaan. Bert wilde daar niet heen maar toen ik het idee opperde dat we daar ook wel heen konden gaan gaf hij toch toe: 'voor jou ga ik mee'. De schattebol. Online kaarten kopen lukte niet, de stoelen verdwenen steeds van het scherm en dus liepen we naar de kassa. Helaas, er waren alleen nog maar enkele stoelen beschikbaar. We wilden zeker naast elkaar zitten dus vertrokken we weer. Maar het gaf niet, dat Bert toch mee wou voor mij deed me zo goed dat ik helemaal blij was. (Eenmaal thuis sprak ik met een vriendin af om er samen heen te gaan,  leuk vooruitzicht)

We liepen langs de bioscoop en besloten spontaan te kijken of er een film zou draaien. Jawel, 10 minuten later zou er een 3D film starten 'Doctor Strange in the Multiverse of Madness'. 

We kochten 3D brillen en een zak M&M's en zaten precies aan de start van de film in de juiste zaal. Leuk uitje en het 3D effect maakte het helemaal af. 

Zaterdag was het alweer tijd om afscheid te nemen van het hotel. We vertrokken eind van de ochtend en gingen toch nog even naar zee. Deze keer naar Kijkduin. We scharrelden wat rond door de duinen en over het strand maar er stond een sterke wind. Ineens lukte het mij niet meer, ik was zo moe. Oef, die irritante nasleep van corona. We zaten een tijdje in het zand en settelden daarna op het eerste terrasje die we zagen. We aten een lekkere lunch en ik trok gelukkig al snel weer bij. We gaven onze relatie een cijfer zoals we elke keer doen als we samen uit eten gaan. Dit weekend hadden we dat nog niet gedaan. Een goede traditie die we voortzetten. We bespreken wat er goed gaat en wat we graag anders zouden zien. Om op zo'n rustig moment serieuze zaken te bespreken is een stuk beter dan midden in een ruzie. Het was een goed gesprek en fijn om van hieruit weer verder te gaan. De liefde is geweldig en fantastisch maar vergt ook 100% inzet van beide kanten. 

We namen afscheid van de zee en liepen naar de auto. We hadden nog wel een uurtje de tijd voor we naar Esther en Manuël zouden rijden. Bert stelde voor om nog een rondje Ikea te doen. Wat een lieve man, dat vind ik nou dus echt leuk om te doen. We deden inspiratie op voor een bureautje voor Jonathans kamer en keken wat er allemaal te koop was aan kledingkasten. Die van Jonathan en Manuël vallen letterlijk uit elkaar. Bert had ze gerepareerd en daarna gingen ze beiden weer kapot. Op een gegeven moment mogen die best eens vervangen worden, nu dus een rondje ter inspiratie. 

Daarna was het de hoogste tijd om naar Alblasserdam te gaan. Schokkend genoeg misten we de kinderen nog niet. We hadden het gewoon erg fijn samen en wisten dat de kinderen in goede handen waren. Toen we Esther en Manuël weer zagen heb ik ze wel uitgebreid geknuffeld hoor, toch wel heel fijn om die knuffeltjes weer bij me te hebben.

We wisselden verhalen uit en hoorden van ieders belevenissen, super leuk! De kinderen kwamen blij mee naar huis, fijn. Daarna reden we rechtstreeks naar Ede. Mijn zus had Rachel en Jonathan opgehaald in Apeldoorn en was met de trein naar Ede gegaan. Jonathan zat vol verhalen over de treinreis, dat was voor hem echt spectaculair.

We zaten rond etenstijd met zijn zessen weer aan onze eettafel pizza te eten. De tijd samen was heel goed, en ook belangrijk om te doen maar dit voelt toch wel zoals het moet zijn: 6 personen in ons eigen huis. Niks is beter dan dat.