Miscommunicatie

Zaterdag haalden we voor Rachel een nieuw bed op. Rachel heeft een prachtige slaapkamer gekregen toen ze 6 jaar was. Alles roze, wit. Inmiddels wil ze van het roze af. Esther wil juist een roze kamer. Mij leek het ideaal om Rachels roze bed naar Esther door te schuiven en voor Rachel een wat neutraler wit bed te kopen. Ik vond er 1 vlakbij huis met 2 lades eronder wat Rachel graag wilde voor haar knuffels. Goede deal. We haalden het bed op en besteedden de rest van de zaterdag aan het poetsen en in elkaar zetten van bedden, schuiven, opruimen en weghalen meubels.

Ik had het gebombardeerd tot mijn project. Dan hoefde Bert er niets mee en kon ik fantaseren op wat leuk zou zijn. Esthers kamer werd helemaal leeg gehaald. De commode gepoetst en op Marktplaats gezet. De kledingkast anders ingericht zodat het speelgoed van de commode onderin de kast zou passen. Het was chaos op de hele bovenverdieping. Iedereen hielp op zijn eigen manier mee. Manuël vond het ordenen prachtig: 'wat zijn we lekker bezig he?'.

Esthers kamer werd een eenpersoonsbed rijker. We schoven er wat mee en voor het raam leek de beste plek, dat houdt ze ook nog ruimte over om te spelen. Het poppenhuis die mijn opa nog voor mijn moeder gemaakt heeft werd gepoetst en mocht blijven staan met de playmobiel bak ernaast. Zo leuk dat daar al generaties lang mee gespeeld wordt. 

Het lijkt me nog leuk het groene vlak op de muur over te schilderen in een roze tint en het woezel en pip behang gaat nog vervangen worden. Maar het hoeft niet allemaal tegelijk. Voorlopig is dit genoeg. Nu rustig nadenken over de rest.

Rachel maakte haar bed op en rangschikte haar knuffels. Een beperkt aantal kwam op haar bed terecht, de rest in de lades eronder. Het hemeltje wat boven het bed hangt ging in de wasmachine en kwam er stralend wit weer uit.

Rachel blij, Esther blij, ik moe maar voldaan. Veel werk verzet en de kamers zijn mooier en overzichtelijker. Het enige probleem was dat Bert niet blij was. Ik zal maar niet proberen na te vertellen waar de miscommunicatie bij ons in zat maar hij was in elk geval niet blij dat ik het niet overlegd had. Het leek mij juist fijn zo, ik lekker aan de gang en hij had er geen last van. Maar het viel niet in goede aarde. Helaas. Ik heb er nog over zitten dubben wat ik anders had moeten doen maar kwam er niet uit. Ik laat het maar los. De kinderen zijn blij en ik vind het een grote stap voorwaarts. Esthers kamer is zo heerlijk op orde en schoon én makkelijk op te ruimen. Het mag nog wel wat gezelliger worden maar dat komt wel met het nieuwe behang en wellicht leef ik me nog wel uit op een make-up tafeltje ofzo. Voor die tuttebel zou dat fantastisch zijn. Maar... alles in goed overleg, binnenkort mijn ideeën maar eens voorleggen aan manlief. Dan wordt ons huis mooier en houden we het gezellig.