Heilig moment

Wonderen gebeuren nog steeds. Hoe vaak ik ook was, de wasmand raakt nooit leeg. Als ik het weer eens probeer en vrees voor een lege wasmand hoef ik me maar om te draaien of er zit alweer iets in. Of ik nou op zaterdag 3 wassen doe of op zondag 0, het maakt geen verschil. Het deed me denken aan de olie die maar niet opraakte of het water wat veranderde in wijn. In plaats van gefrustreerd te raken ben ik maar gewoon dankbaar. Doordat er altijd kleding te wassen is en te drogen hangt hebben we meer dan genoeg om ons mee te kleden. En ach, ik hoef me nooit te vervelen.

De meiden wilden hun haar verven met crêpe papier. Dat werd ontzettend leuk. Esther roze haar en Rachel blauw. Tenminste, dat was de bedoeling. Het werd lichtgroen.  Het roze van Esther was eerst nogal fel maar vervaagde best snel, nu heeft ze lichtroze puntjes, helemaal leuk. Esther showt het aan iedereen.

Het was hier een rustige week en drukte van jewelste. En die twee dingen kunnen prima samen gaan. We hebben heel wat kinderen over de vloer gehad die gezellig kwamen spelen en een nichtje wat bleef logeren. Omdat de kinderen zoveel vriendjes hadden kon ik in de tuin zitten om bruin te bakken, wat wil een mens nog meer. Ik hou van de zon, zo heerlijk.

Op vrijdagavond ging ik naar een verjaardag van een vriendin. Deze vriendin heeft weer vriendinnen vanuit allerlei verschillende landen. Er waren wel 6 landen vertegenwoordigd in haar woonkamer. Ik was er om 20.15 uur. Het was al een gezellige groep vrouwen en het druppelde langzaam nog wat voller. Er was een volledige maaltijd voor ons gemaakt met allerlei verschillende dingen. Een heerlijke salade, stokbroodjes, minipizza's, soep en (Eritrese) injera. De maaltijd begon bijna dus stonden we en hielden al die vrouwen elkaars hand vast, eerst werd er in het Nederlands gebeden, daarna in het Portugees. Vervolgens dankten verschillende vrouwen in verschillende talen voor de jarige vriendin. Het voelde als een heilig moment. We kennen elkaar lang niet allemaal, komen uit verschillende culturen maar hier stonden we gezamenlijk voor Gods aangezicht, prachtig!

Daarna hebben we heerlijk gesmuld van het lekkers en dat Eritrese eten vond ik super lekker.

Terwijl we aten werd er koffie gezet, maar dan geen gewone. Het werd gemaakt op speciale wijze. Normaal drink ik geen koffie met cafeïne maar deze wou ik natuurlijk proberen. Het was een sterk bakkie dus ik was dankbaar voor de suiker en vond het lekker. Zo'n maaltijd alleen al is een hele ervaring, echt genieten!

Ik nam mezelf voor om een uur te blijven, dan blijft het voor mezelf ook leuk. Toen ik opstond om te vertrekken was het feest eigenlijk nog maar net lekker op gang. Er zou gedanst worden om de taart aan te snijden en een gezamenlijke foto worden gemaakt. Nou vooruit, ik bleef nog even. Ik ben dankbaar voor deze vriendin en trots op hoe zij vrouwen samen verbindt. Wat een prachtig feest. Uiteindelijk sloop ik toch weg. Mijn energie was op, maar wat ging ik dankbaar slapen.

Zaterdag werd een dag om rustig aan te doen. Ik had een ander feestje afgezegd, het leek me niet verstandig en ondanks dat het jammer was wist ik zaterdag dat het de juiste keus was. Samen met Jonathan ging ik nog wel naar zwemles en dat is al winst! In het zwembad hield hij me goed in de gaten. Als ik ook maar even naar mijn tijdschrift keek hoorde ik: 'mam, let je wel op?'. Zucht, tijdschrift weg en de volle focus op het kind. Hij doet al weken zijn best om naar een volgend groepje te mogen maar iedere keer mag hij niet door. Ook nu zwom hij goed hoewel hij tussendoor wel lekker speelde. En dat is toch een gave: overal waar je komt plezier maken. Zwemmen naar het touw: even met het touw spelen. Merken dat je kunt staan: even in het water op en neer springen. Moet je op de kant zitten: spetteren met je handen in het water. De juf hield hem er goed bij: 'Jonathan, zwemmen'. en gelukkig was ze erg tevreden en mocht hij door! Het kind glom van trots. Nog 1 groepje te gaan en dat mag hij afzwemmen voor zijn B diploma en wat is hij daar aan toe. Hij vindt het mooi geweest.