Aardenvat

Vrijdagavond was Bert weg met een vriend. Ik dook om 20 uur in bed nadat de kinderen in bed lagen en keek een uurtje Netflix. Rond 21 uur viel ik snel in slaap. 22 uur werd ik heel gek wakker, ik hoorde gekletter ofzo. Ik sprong uit bed om polshoogte te nemen en zag al snel Manuël bovenaan de zoldertrap staan met zijn broek op zijn enkels; al plassend. Hij wiebelde dus de plas ging alle kanten op en door de gaten van de zoldertrap kletterde het op de benedentrap. Ik rende naar hem toe en gleed nog bijna uit over de plas, jakkie wat vies. Manuël was verdrietig want hij ging proberen op de wc te plassen maar het was niet gelukt. Maar waarom hij dan al zijn broek naar beneden had was me een raadsel, ik vermoed dat hij niet helemaal wakker was. Manuël mocht op de wc kijken of er nog meer kwam. Ondertussen haalde ik beneden een sopje en deed niet zuinig met het schoonmaakmiddel. Zowel onderweg naar beneden als naar boven liep ik door de plas heen wat mijn voeten en de vloer beneden er niet ...

Donderdagochtend vertrok Bert op tijd naar zijn werk en bracht ik de kinderen naar school en zou ik thuis de dag werken. Zou, want dat is dus niet gebeurd. Toen ik de kinderen klaar maakte voor school merkte ik al dat ik enorm moe was. Het feestje van Bert, het oog van Esther waar we mee zaten en een afspraak in het ziekenhuis naast het gewone werk is wellicht toch wat teveel geweest. Met de minuut voelde ik me beroerder, kon gewoon geen stap meer verzetten. Maar die kinderen moesten naar school. Even wou ik ze thuis houden, dan kon ik gewoon gaan liggen maar nee, dat is voor niemand goed. We stapten in de auto en ik reed trillend van vermoeidheid naar school, idioot zo'n reactie en dat na een goede nacht slaap. Ik instrueerde Rachel en Jonathan dat zij Manuël en Esther naar de meester en juf moesten brengen en vervolgens zelf naar de klas gaan. De kinderen stapten uit, ik zwaaide, draaide de auto om en reed terug naar huis. De werkafspraken van de ochtend annuleerde ik en ik kroop...

Woensdag gingen Manuël en Esther samen met alle kleuters van hun school naar het Kröller Müller museum toe. Het gaat al tijden over de beelden die ze daar gaan zien. Op school is er uitgebreid over gewerkt en thuis kwam het regelmatig ter sprake. Ze hadden het over de beelden alsof ze over oude vrienden spraken. We keken een animatiefilmpje waarin de verschillende beelden tot leven gebracht werden in een verhaal. Vervolgens bekeken we op internet hoe de beelden er in het echt uit zien. Het sprak voor mij nou niet gelijk tot de verbeelding maar die kleintjes waren reuze enthousiast dat zij de beelden in het echt mochten bekijken. Er was nog wel wat verwarring over hoe echt de beelden zijn. Het zijn echte beelden maar toch ook nep want ze leven niet. Leefden ze dan vroeger en werden ze een standbeeld? Nee, dat ook niet. Ze zijn gemaakt van bijvoorbeeld klei en ander materiaal en daarmee is het wel een echt beeld maar leeft het niet. Dat is toch een ingewikkelde constructie.  Het werd...

Oei, het is al veel te lang geleden dat ik heb geblogd, de hoogste tijd om bij te praten. Zondag werd Bert 40 jaar. De avond ervoor versierden we met elkaar de kamer. Bert was in het donker nog bezig wat klusspullen in de tuin op te ruimen. De kinderen en ik trokken de versierspullen open en het werd een enorme chaos. Ik had het me gezellig voorgesteld, de kinderen in pyjama en samen dansend door de kamer de boel versieren. Het liep iets anders. Het werd een warboel van slingers die ik weer uit de knoop moest krijgen, overal lagen ballonnen en Manuël hing aan elke deurknop nog meer slingers. Ik liep boos en chagrijnig door de kamer om weer enige orde te scheppen. Gaf aanwijzingen die naar mijn idee niet goed werden uitgevoerd waarop ik de kinderen dat al tierend duidelijk maakte. Het was niet mijn beste moment maar ik geloof dat de kinderen geen blijvende schade hebben opgelopen zover nu duidelijk is. Al met al was het huis versierd en kon iedereen zijn bed in. Zondagochtend stond Jona...

Rachel kwam dinsdag zelf uit school in plaats van dat ze naar de bso ging. Ze wou nog wat voorbereidingen treffen voor de kleedjesmarkt op school. Ze bakte koekjes en zocht wat speelgoed bij elkaar wat weg kon. Ze had er rode wangen van. Toen ze om 20 uur in bed lag stortte ze ineens in. Ze huilde tranen met tuiten. Alles was stom en niks lukte meer. Ze wou laat naar bed net als haar klasgenootjes en dat snap ik ook maar ze had kleine oogjes van moeheid die ook nog eens volstroomden met tranen. Ze wou niet naar school, ze wou Youtube filmpjes kijken en ze was echt niet moe. De volgende dag orthodontist én kleedjesmarkt dat zorgde voor iets teveel spanning. Waar ze in de middag nog zo groot leek en zelfstandig koekjes bakte was ze nu mijn kleine meisje. Eerst maar eens de rust terug laten keren. Ze hoefde geen wekker te zetten. Als ze nog heel moe was hoefde ze voor de afspraak met de orthodontist niet naar school. Dat gaf al rust, ze kroop onder de dekens, kalmeerde en ik vermoed dat z...

Op school wordt er geld ingezameld voor een goed doel. Manuël en Esther hebben een spaarpotje waar we wat kleingeld ingestopt hebben. Rachel bereid de kleedjesmarkt voor met speelgoed wat verkocht wordt en ze bakt koekjes. Jonathan ging geld verdienen met het doen van klusjes. Hij maakte mijn auto schoon. Hij is een tijd weggeweest met het sopje. Echt schoon is het niet geworden maar wel iets schoner dan dat het was en hij heeft zijn best gedaan. Verder deed hij nog wat kleine klusjes. Al met al verdiende hij hiermee 5 euro. We hadden alleen maar 20 euro in huis dus ik beloofde hem om binnenkort het geld te wisselen zodat hij zijn verdiende geld mee naar school kon nemen. Daar nam hij geen genoegen mee, hij had het verdiend en wou dus nu dat geld. Of hij zelf naar de winkel mocht. Natuurlijk als je dat wilt. Hij bood aan om snoep te kopen maar dat vond ik niet nodig. Haal dan maar een groen plantje van zo'n 4 euro voor in de badkamer. De schoonmaakdame had een plantje van Manuël in...

Donderdag had Bert een uitje met zijn werk. Hij vertrok tweede helft van de middag en daarmee had ik de kinderen voor mezelf. De dag verliep best goed met afwisselend werken en rusten, een keurig luisterende patiënt ben ik, al zeg ik het zelf. We zouden restjes gaan eten, toen ik dat noemde kwam er een hoop gekreun en gesteun uit vier kindermondjes. Ik besloot het er maar van te nemen, als Bert uit eten gaat kunnen wij ook wel er wat speciaals van maken. Eigenlijk kost dat bijzonder weinig overredingskracht voor ik mezelf zover heb. We bestelden pizza bij Domino's en aten op de bank. Ja, ja, doe eens gek. We keken naar de Minions deel 2. Toen de pizza's arriveerden haalde ik het kleine kindertafeltjes van boven (zo'n wit Ikea ding) en legde daar de pizza's op. Iedereen kreeg een bord en zo konden we pakken waar we zin in hadden. Manuël verwachtte dat we aan het witte tafeltje gingen eten en dat veroorzaakte voor wat kortsluiting. Gillen, krijsen, hijgen, snotteren en ee...

Zaterdag ging Bert met Jonathan naar zwemles. Ik pakte zijn tas in en zorgde ervoor dat hij klaar stond om te gaan. Het was nog even haasten maar ze kwamen op tijd weg. Ik was in de veronderstelling dat ik een goede bijdrage had geleverd tot we het volgende app contact hadden. 1 zwemschoen en 1 blauwe overschoen, eigenlijk best knap. Later bleek dat 1 waterschoen in de auto gevallen was, toch fijn dat die mij niet aan te rekenen was.  's Avonds kwam Jonathan snikkend zijn bed uitgelopen. Hortend en stotend kwam eruit waarom hij zo verdrietig was. Hij had een filmpje gekeken waarin jongens een spel speelden, maar tijdens dat spel praatten ze met elkaar over een wezen dat in de nacht een afdruk achter liet en schaduwen veroorzaakte. Jonathan was er helemaal bang van geworden. Trillend ging hij zijn bed weer in. Als hij wist dat ze die enge dingen zouden zeggen had hij het filmpje niet aangedaan. Ik hield hem vast, kriebelde zijn hoofd, zat naast zijn bed. Hij werd rustiger maar slape...

Vrijdagavond hadden Manuël en Esther een feestje bij het buurmeisje, het ging er al de hele dag over. Ze mochten daar patatjes eten en we hadden overdreven roze k3 cadeautjes gekocht, ontzettend leuk vooruitzicht dus. Ze stonden al tijden klaar met de jas aan en uiteindelijk waren ze niet meer tegen te houden, ze gingen naar het feestje. Ze vergaten nog de cadeautjes dus die bracht ik er achteraan. Aan tafel bij ons was het dus een hele andere sfeer dan normaal. 'Maar' twee kinderen en ook nog eens grotere kinderen, het beviel die oudste twee prima. Terwijl wij bijna klaar waren met het restje stamppot zuurkool stond de buurman voor de deur met Esther. Ze was stilletjes en wou niet eten. We warmden voor haar ook wat stamppot op en ze wou alleen maar op schoot zitten. Ze vond het feestje spannend. Normaal lopen ze de deur bij elkaar plat maar dat het nu de titel feestje had gekregen was blijkbaar teveel van het goede. Ze was ook echt niks meer waard, stil en huilerig. Na een paa...

Esther had een splinter in haar vinger. Ze vroeg om een pincet om deze er zelf uit te halen. Ze plofte op de bank en begon te prutsen. Eerst het vel loshalen om bij de splinter te komen dat ging goed. Daarna lukte het niet om de splinter los te krijgen dus ik mocht het afmaken. Vol verbazing keek ik toe hoe ze het aanpakte. De andere kinderen zouden gillen, moeten we in de houdgreep vasthouden om zo'n ding te verwijderen maar Esther regelt het in alle rust zelf. Haar hand ging nog even in een sopje met groene zeep om het goed te ontsmetten en daarmee was Esther weer vrij om te spelen.  Bert vertrok vrijdagochtend om 7 uur want hij ging naar kantoor voor het eerst sinds tijden. Wij hadden de dag dus voor onszelf. Ik ben nog steeds heel moe. Begin me toch zorgen te maken of het ooit weer goed gaat komen en raak gefrustreerd als ik tegen mijn grenzen aanloop terwijl ik nog bijna niets doe. Het ene moment kan ik heel nuchter zijn: het duurt gewoon wat langer, rust nemen is het beste. H...

Maandagochtend waren we om 9 uur in de kerk. Er was een kinderfeest en de kinderen hadden er super veel zin in. Ze hebben het enorm naar hun zin gehad en wij konden rustig werken. Een perfecte combinatie. Ze wilden bij thuiskomst ook niet meer eten want ze waren getrakteerd op pannenkoeken. Wanneer die pannenkoeken precies gegeten waren kon ik niet achterhalen maar ze wilden alle vier echt niet meer eten, ik geloofde ze maar op hun blauwe ogen. Het was heerlijk weer. De kinderen gingen lekker buiten spelen met buurtgenootjes en het was weer een vertrouwd in en uitrennen. De achterdeur en poort van het slot en het was zoete inval.  Toen ik in digitaal overleg zat kwam Esther binnen om een koekje te halen. Ze had daarvoor net een koek gehad dus ik fluisterde dat ze dat niet mocht, als ze honger had mocht ze brood. Ze zag me in overleg zitten, pakten 2 koeken en knabbelde ze achter de bank op. Ik zat echt klem, wilde het kind terecht wijzen maar ook me focussen op het werk. Ik besloot...