Aardenvat

Zaterdagochtend begon vol energie. Om 8.25u reed ik alweer weg bij het zwembad, Jonathan mocht vandaag een keertje vroeg zwemmen en zo kwam het dat wij dus ook vroeg uit de veren waren. Na zwemles zaten we om 10 uur aan de koffie, keurig zeg. Niet vaak dat we zo actief starten in het weekend. Rachel en een buurjongen moest voor een theateruitvoering nog wat knutselen, ze hadden een klein uur de tijd en ze wilden nog verven. Leek me een slecht idee, maar het moest en zou. Prima, doe ook maar. Bert zette de timer tot wanneer ze mochten verven en ze knutselden in sneltreinvaart wat in elkaar. Ik had nog niet eens het eindresultaat gezien want op het laatst moesten snel alle spullen gepakt worden, fietsen buiten gezet en Rachels haar gefatsoeneerd. Ik fietste met het dubbelgevouwen knutselwerk en al fietsend wapperde het droog. Rachel en de buurjongen werden afgezet bij theater en samen met Jonathan wachtte ik tot de voorstelling zou beginnen. Helaas mochten er maar weinig mensen komen dus...

Vrijdagochtend vertrok Bert al vroeg. Hij had de dag vrij genomen om met een vriend te gaan wandelen in Limburg. Ze benutten altijd de hele dag door voor dag en dauw te vertrekken en tegen middernacht terug te zijn. Rachel en Jonathan moesten naar school dus wij hielden onze gewone ochtendroutine. Eenmaal bij school zei Jonathan: 'mama, jij bent toch moe? Waarom breng je ons dan naar school?'. Lief dat hij daar mee bezig was maar natuurlijk niet nodig voor een 7 jarige. Het gaat al beter hoor kind na een goede nacht (wat een zegening) en het is heel belangrijk dat jullie naar school kunnen. Waarop hij antwoordde: 'we kunnen ook best wel zelf naar school fietsen hoor'. Wat een groot kind wordt het al. En het is nog waar ook. Eigenlijk fietsen Rachel en Jonathan met elkaar voorop en komen Manuël en ik met Esther achterop daar achteraan. Misschien best een idee om ze op vrijdagochtend alleen te laten gaan. Iets om over na te denken.  We hadden een relaxte ochtend. Manuël e...

Deze week verliep wat rustiger. Behalve de nachten dan. Al weken komen Manuël en Esther elke nacht allebei 1 keer uit bed. Voor ons dus 2 onderbrekingen. Dat is tot daaraan toe maar gaat zich op een gegeven moment wel opstapelen. Afgelopen nacht werden we 5 keer wakker gemaakt, toen was ik me toch een potje chagrijnig. Eerst kwam Esther uit bed om te plassen. We zetten haar op de wc als we naar bed gaan maar de laatste tijd moet ze halverwege de nacht toch nog een keer. Zij ging dus naar de wc en lekker weer slapen. Toen kwam Manuël uit bed om te plassen, wat bleek: hij had al zoveel in zijn luierbroekje geplast dat zijn (nieuwe!) bed onder geplast was. Gruwelijk, maar ook dat is op te lossen. Kind verschonen, bed verschonen en weer slapen. Daarna maakte hij ons wakker want zijn matras lag niet lekker. Met het verschonen hadden we deze omgedraaid en inderdaad, de onderkant was niet zo zacht als de bovenkant. Niks aan te doen, hup slapen jij. Daarna kwam hij weer omdat er een luis in zi...

Onze kinderen vinden het altijd leuk om te helpen met koken. Dat hebben ze vast van hun oma want wij beleven niet veel plezier van het koken behalve dan dat we erg houden van eten opeten. Esther mocht helpen met het maken van een soepje. En van de gezelligheid die dat geeft kan ik dan wel weer erg genieten. Ook kreeg Manuël een nieuw bed. Het was de hoogste tijd voor een bedden doorschuifactie. Esther werd echt te groot voor haar open ledikant dus had ze Manuëls peuterbed nodig, Manuël mocht daarom een groot bed uitzoeken. Met Rachel en Jonathan zijn we, toen zij daaraan toe waren, naar Veenendaal gegaan om een stevig houten bed te kiezen van Rockwood kinderbedden. Inmiddels weten we dat we daar tevreden mee zijn dus mocht Manuël het op hun site uitzoeken. Het werd een bed met lades eronder (handig) en een logeerbed. In eerste instantie leek me dat niet nodig maar eigenlijk is het best handig. Het matras neemt geen plek in en we hebben altijd een extra bed beschikbaar op een goede latt...

De eerste vrije week vloog voorbij. En hij is heel goed besteed. Ik las een boek van begin tot eind. Besteedde tijd met de kinderen, lag in het zonnetje en deed de normale wekelijkse huishoudelijke klusjes. Daarnaast had ik aan het begin van de week 2 grote bakken vol met 'belangrijke papieren' uitgezocht. Wat eens belangrijk was is dat nu niet altijd meer dus uiteindelijk kon de inhoud van 1 bak zo de papiercontainer in en hebben we nog maar 1 bak over met actuele belangrijke papieren. De andere bak is nu de bergplek voor Duckies en daar zijn de kinderen blij mee en wij ook, zo slingeren ze tenminste niet de hele tijd meer door de hele kamer heen. Ineens was het alweer de tweede helft van de eerste week vrij. Het leek me fijn om toe te komen aan dingen voor mezelf (lezen, de stad in zonder kinderen en meer van dat) en een grote inhaalslag in huis te maken zodat ik een frisse start kan maken op mijn nieuwe werkplek. Doordat de afgelopen weken mijn focus lag op het werk is er in...

Deze week stond de halfjaarlijkse tandarts controle op het programma. Uit school werden de tanden grondig gepoetst. Daarna stapten we op de fiets om Esther van de kinderopvang op te halen en zaten we keurig op tijd in de wachtkamer. Er staan van die grote stoelen en een bank. Wij pasten precies met z'n vijven op die bank. Dat voelde wel rijk hoor, alle kuikentjes zo bij me. Rachel was vreselijk zenuwachtig en dat is ook niet gek. Zij heeft een paar jaar geleden 2 gaatjes gehad én moest 2 kiezen laten trekken. Inmiddels zijn er geen gaten meer in haar mond te bespeuren dus de andere tanden zijn naar elkaar toe getrokken. Nu haar volwassen gebit doorkomt begint het steeds schever te staan, absoluut een klantje voor een beugel, maar voor nu kijkt ze iedere keer weer met angst en beven uit naar de controles. Iedereen wou als eerste, stapelen leek me niet praktisch en dat kon de tandarts beamen, zo'n leuk mens, dus Rachel mocht eerst en daarna werkten we gewoon het rijtje af. Rachel...

Soms kost het onmogelijk veel tijd voordat de kinderen allemaal in bed liggen. We waren zondag best op tijd en het verliep soepel, dat soort dingen moet je ook niet denken, dan vraag je erom.  Jonathan kreeg zijn nachtlampje niet aan, de batterij was op. Hij is erg gehecht aan dat ding. Het is een afbeelding van Woezel en gaat na 15 minuten automatisch uit. Zelfs nu het buiten nog licht is en dat lampje nauwelijks iets toevoegt moet het aan voordat wij de kamer verlaten. Eerst batterijen vervangen dus. Op de terugweg kwam ik Manuël tegen. Hij was op weg naar de wc. Helemaal goed, dat kan.  Toen Jonathan en zijn lampje herenigd waren ging ik bij Manuël langs in de badkamer. 'Mama, mijn poep wil niet'. Oké, uhm nou blijf vooral even zitten, ik kom zo weer. Ondertussen vouwde ik wat was weg op zolder in de veronderstelling dat ik snel weer in de badkamer verwacht werd.  Esther bleef keurig in bed liggen maar nadat wij die ochtend een fijne kerkdienst hadden gekeken zag haar ...

En toen was het vrijdagochtend. We werden wakker en ik voelde me intens moe. Ik had al wel verwacht dat ik zou reageren op alle drukte en spanning van het afronden en afscheid op mijn werk maar als dat dan ook echt gebeurt is dat toch jammer. Maar wel heel goed! Mijn streven om het leven maar gewoon te voelen en te ervaren zonder ervoor weg te lopen lukt steeds beter maar na een piekmoment komt er dan ook een moment dat het even niet lukt. En vrijdag was dat. Zo dankbaar dat ik me enorm moe voelde en daar rekening mee kon houden, niks geen gekke psychische uitspattingen maar gewoon moeheid.  Ik keek voor mijn gevoel de hele dag moe uit mijn ogen, heb lekker de tijd genomen om een boek te lezen en de dag verliep eigenlijk best soepel. Vermoeide blik Jonathan kreeg een vriendje mee uit school en dat was heel gezellig. Wat speelden zij leuk, ik had er echt geen omkijken naar. Voor de rest was het eigenlijk een hele gewone dag. Manuël en Esther speelden samen, we vouwden een paar wasje...

Na wekenlang ernaar toe gewerkt te hebben was het dan zover, het afscheid van mijn werk. Eigenlijk begon dat woensdag al. Hoewel ik al weken hard gewerkt heb om zoveel mogelijk lopende zaken af te krijgen of over te dragen voelde ik de druk woensdag extra. Alleen de donderdagochtend nog, en dat is niet lang. Op woensdag begon de dag gezellig. We kregen 3 kinderen te spelen die met ons mee naar school gingen. Het was gezellig en onze kinderen waren snel in de kleren en hadden het ontbijt ook zo op, best handig. Toen de meeste kinderen op school zaten waren Esther en ik alleen over. We reden naar de Winkel van Sinkel om een aantal vaasjes uit te zoeken. Die wou ik als afscheidscadeau vullen met bloemen. Esther hielp met uitzoeken en we scharrelden gezellig rond. Behalve dat ze bijna 2 wijnglazen kapot maakte kwamen we zonder kleerscheuren de winkel weer uit, best netjes. Bij de bloemist kochten we een lading bloemen en in de loop van de dag vulden we de vaasjes, wat een heerlijke vrolijk...

Donderdag kon ik nog net iets leuks meepikken op mijn werk voor ik donderdag de 10e echt ga afronden, namelijk een webinar van Vilans. Mijn leidinggevende mocht spreken maar ze wist inhoudelijk niet alles over het onderwerp: bevoegd en bekwaam. Ik hou me daar in mijn werk mee bezig dus ze vroeg me of ik ook deel wou nemen om uitleg te geven bij vragen. Ook kreeg ik tijdens haar verhaal de ruimte om wat over de praktijk te vertellen. Mega leuk, ik werd er helemaal blij van. Bert was een dagje naar Leiden voor zijn werk en mijn moeder was met Esther op stap dus ik had het huis voor me alleen. Ik zat in een positieve flow,  had alles klaar staan en tutte mezelf wat extra op. Toen het bijna tijd was om in te loggen voelde ik me ineens zo onrustig. Ik snapte er niets van, van zo blij naar ineens dit. Toen kreeg ik het heldere idee dat ik mijn pilletje van de ochtend vergeten was. Dat verklaart een hoop. Na zo'n 20 minuten voelde ik me weer goed, wat ben ik toch blij met dat hulpmiddel. ...

Zaterdag hebben we hard in de tuin gewerkt. Bert had een karretje gehuurd om de eerste lading zooi af te voeren naar de stort. De mooie klinkers uit het paadje die er nog uit moeten kunnen we weggeven maar de stenen die uit het muurtje kwamen zaten vol met cementresten, niet om aan te zien, echt rijp voor de stort.  Jonathan moest om 11.30u bij zwemles zijn, we werkten er tegenaan dat Bert ruim daarvoor weg kon zodat hij terug kon zijn als Jonathan gehaald moest worden, wat tegenwoordig zonder broertjes en zusjes moet. Om 11 uur zat de aanhanger vol en kon Bert rijden. Het hele gezin hielp mee met alles van de tuin naar het karretje slepen. Dat heeft toch wel iets vind ik om het echt met elkaar te doen, ieder naar eigen vermogen. We moesten alleen nog het pasje pakken van de stort en dan kon lading 1 vertrekken. Maar toen was het pasje kwijt. Hoe kan dat? Het ligt altijd op dezelfde plek en we gebruiken het bijna nooit. We hebben alle laden doorgespit maar het pasje bleef weg. Ik m...

Woensdag op donderdagnacht begon Rachel ineens te hoesten en te snotteren. Donderdagochtend hoestte ze als een zeehondje. Zij kon dus niet naar school toe. Ik had een aantal (werk)afspraken buiten de deur dus Bert bleef bij haar thuis en regelde een coronatest. Dat vond ze nog best spannend maar ze hield zich dapper. Donderdag vond ze niet veel aan. Bert moest werken en toen ik in de middag ook weer thuis was moest ik ook aan het werk. Ze moest zichzelf dus vermaken.  Vrijdag was een heel ander verhaal, dat werd juist een hele gezellige dag. In de ochtend bracht Bert Jonathan naar school en ik bleef thuis met de andere 3 kinderen. We hadden nog geen uitslag binnen dus Rachel bleef weer thuis. Hoewel ze niet ziek was werd ze wel moe van het hoesten en gesnotter dus nog een dagje thuis was voor haar helemaal niet verkeerd.  We spraken af dat we tot het koffie drinken aan het werk zouden gaan en dat we daarna spelletjes konden spelen. Rachel wou wat klusjes doen om een Tamagotchi...