Dagje kinderloos

De hele dag voor mezelf, wat een luxe! De kinderen waren allemaal uit logeren en Bert was vroeg uit bed om naar kantoor te gaan. 7 uur werd ik wakker en moest naar de wc, dat is toch zo'n irritant iets. Ik besloot maar snel uit bed te gaan om er ook weer snel in terug te kunnen klimmen met lege blaas. Eenmaal beneden besloot ik Bert te verrassen door zijn ontbijt en lunch klaar te maken, zijn flesje water te vullen en een kop koffie te zetten. Even de perfecte vrouw uithangen, dat kan ik wel, soms. Ik zette de wasmachine aan, tegen half 8 zwaaide ik Bert uit en kroop terug in bed met een ontbijtje voor mezelf. Het laatste deel van de serie 'Firefly lane' stond op Netflix. In bed keek ik de eerste aflevering en at mijn ontbijt, hier kan ik best aan wennen.

Na de aflevering deed ik nog een half uurtje mijn ogen dicht. De stilte om me heen, de keuze aan mezelf wat ik wil doen, ik dagdroomde lekker over wat ik die dag allemaal zou ondernemen. 

9 uur was het welletjes, tijd om de dag ook daadwerkelijk te besteden. De eerste was ging uit de machine en de tweede erin. Ik nam een douche, maakte twee Vinted pakketjes klaar, hing de was buiten op en fietste naar de winkel. Brood halen en pakketjes wegbrengen en niet onbelangrijk: een chocolade muffin halen voor bij de koffie!

Na een half uurtje was ik alweer thuis na een lekker fietstochtje, het begon buiten al op te warmen. Tijd voor koffie en een goed boek buiten in de zon. 

Inmiddels was de tweede was ook klaar en hing ik die ook buiten op. Deze dag wilde ik niet besteden aan het huishouden maar wapperende was in de zon is toch zo heerlijk, die kans kan ik niet laten gaan. Zeker niet met het vooruitzicht op de regen die weer gaat komen.

Met een kop thee maakte ik een plannetje, ik zou gaan wandelen op de Ugchelse hei. Er leek een mooie route te zijn van een uur, daarna kon ik dan de kinderen ophalen. 

Nu de plannen gemaakt waren eerst maar genieten van het zijn. In de zon zitten, lezen, muziekje luisteren, nagellakje op en benen vast een beetje bruin laten worden. Ik moet steeds de neiging weerstaan om iets nuttigs te gaan doen, maar ik hield vol: vandaag is voor genieten en ontspannen. 

Gek genoeg ging de tijd best snel en na de lunch sprong ik in de auto naar Ugchelen. Ik parkeerde de auto en liep een mooie route langs de hei en door het bos. Aan het begin nog tussen de mensen en daarna alleen. De stilte, de blauwe lucht, de vogels die floten; heerlijk uurtje. Ik loop wel eens alleen door Ede maar ben nog nooit ergens heen gereden waar ik de weg niet ken om daar te gaan wandelen. Uit mijn comfort zone en het beviel goed. 

Na zo'n dag voor mezelf miste ik de kinderen. Heerlijk die stilte maar dat gekwetter om je heen geeft toch ook wel heel veel leven en gezelligheid. Tijd dus om ze te halen!

In de eerste 15 minuten had ik alweer 2 poepbillen gecontroleerd/afgeveegd, het werd huilen in de auto en Esther vertelde dat oma heel veel liever is dan ik ben. Ik ben maar een klein beetje lief en dus wil ze bij oma wonen. Toen dacht ik wel even: waarom wilde ik ze ook alweer ophalen? En die stilte was zo gek nog niet.

En toch... toen we alle 6 weer thuis waren was het gezin compleet. Zo hoort het te zijn.

In de avond keken we met elkaar naar de tv want (mijn) opa kwam in beeld. Hij vertelde over zijn ervaringen in de oorlog die hij als kind meemaakte. Hieronder de link voor wie geïnteresseerd is, vanaf minuut 13. 

https://www.gld.nl/tv/programma/gelderland-herdenkt/1491

Trots op hem! En toen was het tijd om te slapen. Alle kinderen waren zo enorm moe. Dat logeren vinden ze fantastisch maar het hakt er wel in. Iedereen weer in zijn eigen bed. Alle kuikentjes weer onder mijn vleugels, dat blijft toch het allerfijnste.