Challenge
Een hele week vrij zijn met de kinderen, dat was een goed vooruitzicht. We begonnen met een challenge. Ik wilde ze een beetje motiveren om iets nuttigs te doen en niet alleen hoeven opdraaien voor het werk. 15 minuten per slaapkamer van de kinderen waar we met z'n vijven aan werkten. We begonnen met Esthers kamer. Eerst maakte Rachel een foto en toen gingen we van start.
 |
| Esthers kamer Manuëls kamer |
Manuël raakte van slag omdat hij dacht dat ik niet mee zou helpen. Hij liep boos naar beneden en reageerde zich af. Toen ik bij hem kwam vond hij het heel stom dat ik mee hielp want ik liep alleen maar in de weg met mijn grote lijf. Ik knuffelde hem stevig, legde precies uit wat de bedoeling was en liet hem verder alleen beneden afkoelen.
Tijd voor lunch. We hadden patat in de diepvries liggen dus die snoepten we op terwijl we de nieuwe film van Peter Pan keken, het is tenslotte wel vakantie. Na de film zouden we Rachel en Jonathans slaapkamer aanpakken die zo rommelig waren dat de kamers van de kleintjes er niets bij was. Maar de plannen wijzigden. Het was lekker weer en we wilden er nog even op uit. We maakten een lijstje met wat cadeautjes die we voor mensen moesten kopen en Jonathan wilde graag zijn cadeaubon besteden die hij nog van zijn verjaardag had liggen. We stapten dus op de fiets en gingen verschillende winkels bij langs. Vooral de Intertoys was feest, alles werd uitgebreid bekeken. Jonathan had de cadeaubon te besteden maar de rest wilde ook wat uitkiezen en als je in zo'n winkel staat begrijp ik dat. Iedereen mocht dus iets kopen van zijn zakgeld. Na lange tijd rondkijken kozen Manuël en Esther voor een microfoon, je weet wel; zo'n echo ding die we vroeger ook al hadden. Jonathan zocht een Nerf uit en hield daarmee zelfs nog een paar euro over voor een volgende keer. Rachel vond niks voor zichzelf maar zij wilde graag in de Xenos rondkijken. Dat deden we en daar vond zij wat kleine schattige dingen voor zichzelf.
De minuten tikten door en de anderen hadden al een hoop gedaan. Speelgoed werd op de goede plekken gelegd, was in de wasmachine (vieze was achterin de klerenkast, jakkie te vies) en de vloer geveegd. Na 15 minuten was de kamer klaar en Manuël deed ook weer mee.
Rachel maakte weer een foto, we beoordeelden ons werk en gingen door met Manuëls kamer. Dat ging op dezelfde manier behalve dat Manuël nu leuk mee deed. Na nog weer 15 minuten was ook zijn kamer voor elkaar. Jonathan verbaasde zich erover: 'hoe kan het nou zo netjes zijn in zo weinig tijd?'. Dat is nou de kracht van samenwerken.
Iedereen vond het een leuke challenge, die houden we erin.
 |
| Esthers kamer Manuëls kamer |
Tijd voor lunch. We hadden patat in de diepvries liggen dus die snoepten we op terwijl we de nieuwe film van Peter Pan keken, het is tenslotte wel vakantie. Na de film zouden we Rachel en Jonathans slaapkamer aanpakken die zo rommelig waren dat de kamers van de kleintjes er niets bij was. Maar de plannen wijzigden. Het was lekker weer en we wilden er nog even op uit. We maakten een lijstje met wat cadeautjes die we voor mensen moesten kopen en Jonathan wilde graag zijn cadeaubon besteden die hij nog van zijn verjaardag had liggen. We stapten dus op de fiets en gingen verschillende winkels bij langs. Vooral de Intertoys was feest, alles werd uitgebreid bekeken. Jonathan had de cadeaubon te besteden maar de rest wilde ook wat uitkiezen en als je in zo'n winkel staat begrijp ik dat. Iedereen mocht dus iets kopen van zijn zakgeld. Na lange tijd rondkijken kozen Manuël en Esther voor een microfoon, je weet wel; zo'n echo ding die we vroeger ook al hadden. Jonathan zocht een Nerf uit en hield daarmee zelfs nog een paar euro over voor een volgende keer. Rachel vond niks voor zichzelf maar zij wilde graag in de Xenos rondkijken. Dat deden we en daar vond zij wat kleine schattige dingen voor zichzelf.
Om het uitje compleet te maken kochten we een ijsje. Voor iedereen een kinder softijsje. Eenmaal weer thuis hadden we genoeg gedaan voor een dag. Schermpjes tijd en koken, de challenge verder uitvoeren schoven we gewoon naar een dag later.
Dinsdagochtend begon gezellig bij een vriendin. Ze vierde haar verjaardag en wij gingen op de koffie. Rachel bleef liever thuis en dat was prima. De andere kinderen speelden met haar kinderen en ik kletste en dronk koffie, goede combi. Esther leerde zelfs wat woorden in het Perzisch van een andere gast. Thuis oefenden we de woorden nog eens extra. Ontzettend leuk om wat woorden in zo'n taal te kennen, voelt toch net wat anders dan Frans of Engels. Esther mocht deze gast ook wat woorden Nederlands leren en daar heeft ze het nog steeds over.
Toen we thuis kwamen gingen we eten en daarna was het tijd om lekker te spelen. De challenge zou daarna van start gaan. Maar ook toen hadden we veel meer zin om naar een behangwinkel te gaan om te kijken welk behang leuk zou zijn voor in Esthers kamer. Dat staat al lang op de planning. We bekeken boek na boek terwijl Manuël en Esther de boel daar afbraken. Nou ja, nog net niet letterlijk. We vonden een paar opties en gingen er eerst nog maar over nadenken. Ik had het bijna impulsief gekocht maar hield me toch in. Iets snel kopen om maar weer met de kinderen de winkel uit te kunnen is niet echt een goede reden. En zo was de dinsdag ook alweer voorbij.
Reacties
Een reactie posten