Blijven leren over jezelf

Vrijdagavond ging Bert uit eten met een vriend. Hij zou niet al te laat thuis zijn. Ik at met 6 kinderen (onze eigen 4 en 2 logeetjes) en legde iedereen in bed. Schouderklopje voor mezelf. Ik was moe en kroop rond 22 uur in bed. Ik lag er een beetje op te wachten dat Bert thuis zou komen. Half 11, 11 uur. Best laat. Kwart over 11. Straks is er een ongeluk gebeurd of... de meest bijzondere scenario's doorkruisten mijn gedachten. Ik stuurde een appje, als de auto total loss was zou een appje vast ook niet aankomen. De app kwam wel aan. Oké, goed teken. De slaap wilde niet meer komen en dus belde ik Bert om 23.30 uur. Hij nam niet op. Tja, dat kan betekenen dat hij aan het rijden is of heel veel andere dingen. 10 minuten later hoorde ik de voordeur, he he, eindelijk. Uiteraard was er niks aan de hand. Hij was uit eten geweest en ging daarna nog even een biertje drinken. Dat wordt nog wat als onze kinderen ouder zijn en laat thuis gaan komen, ik lig er op. Zou dat ooit over gaan?

Zaterdag mocht Jonathan met opa (mijn vader) vogels spotten. Hij zag er al dagen naar uit. We zaten in de chill modus en liepen nog in pyjama rond toen hij al voor de deur stond. Oeps, even tempo maken. Na een kwartier konden ze wegrijden. Ontzettend leuk zoiets, maak je samen herinneringen voor het leven. Dat doen mijn ouders echt goed, investeren in onze kinderen. Daar plukken ze de vruchten van, onze kinderen zijn dol op ze. 

  

Thuis had ik een soort intern gevecht over iets wat er gebeurde en wat ik niet prettig vond. Het beste is natuurlijk om dat naar de ander uit te spreken alleen ben ik zo knullig dat ik dat dus niet doe. En waarom niet? Ik kom er steeds meer achter hoe belangrijk ik het vind om aardig gevonden te worden. Wat is er nou erg aan als iemand me niet aardig vindt? Geen idee, maar toch... Iets om nog eens op door te kauwen.

Ik schudde het van me af en we maakten er een gezellige middag van. We reden naar Monkeytown en daar konden de kinderen zich helemaal uitleven. Aan het eind verzwikte Esther haar enkel. De enkel die een aantal maanden geleden zwaar gekneusd was, die blijft toch wat kwetsbaarder. Het laatste half uur zat ze dus naast me op de bank, zij was uitgeschakeld. De enkel bleef de avond nog zeer doen maar na een goede nachtrust was het over. 

We zouden restjes eten maar daar had niemand zin in en de boodschappen waren net binnen. Een snelle wisseltruc en ik maakte burrito's, heerlijk! Een lekkere maaltijd na 2 toch wel intensieve dagen met de zorg voor 6 kinderen. Terwijl ik in Monkeytown zat werkte Bert in de tuin en er liggen weer een paar extra tegels in. De tuin komt steeds verder af en daar zie ik naar uit. Ik begin langzaam te dromen van het kopen van een mooie eettafel en lange zomeravonden buiten doorbrengen, klinkt goed!