Villavie event

Zaterdag ging ik met een vriendin naar het Villavie event! Een hele dag samenzijn met 700 vrouwen. Nadenken over 'Voluit leven'. Ik had er enorm veel zin in. Ik was moe dus besloot de avond ervoor vroeg naar bed te gaan. Dat lukte niet. Ik bleef druk met de kinderen. Toen iedereen stil was trok ik mijn pyjama aan en kroop in bed. Inmiddels was het 21.30 uur. Nog steeds aardig op tijd. Toen kwam Jonathan weer zijn bed uit, hij bleef onrustig. Soms heeft hij zo'n periode. Uiteindelijk ging ik overstag, ik vertelde een Flip en Flop verhaaltje (dat zijn kabouter broertjes die samen allerlei dingen beleven en verdacht veel lijken op dingen die onze kinderen meemaken) en kroop daarna bij Jonathan in bed. Hij is wel het meest ideale kind om bij te liggen. Hij ligt stil en is lekker zacht. Het duurde een tijd maar toen viel hij ontspannen in slaap. Ik bleef nog even liggen zodat hij diep in slaap kon komen en toen ik mijn ogen open deed was het ineens 23.00 uur. Ik was in slaap gevallen! Enigszins verkrampt door de gekke houding stond ik snel op om in mijn eigen bed verder te gaan. Bert was thuis gekomen van het sporten en ging net douchen. Als ik weet dat hij er bijna is ga ik er (onbewust) op wachten. Toen Bert om 23.30 uur in bed ging liggen viel ik daarna in slaap. Een kortere nacht dan de bedoeling was. Zeker toen Manuël om 4.00 uur zijn bed uit kwam omdat alles onder geplast was. Hij was een luierbroekje vergeten aan te doen, dat vroeg om een actie: bed verschonen en kind wassen. 

De wekker ging op tijd zodat ik niet hoefde te haasten maar... ik was nog zo moe en draaide me nog eens om. Toen ik goed wakker werd was het toch weer laat. Stom (van mezelf)! Er stond me een dag uit te wachten dus wou ik de tijd nemen om me op te tutten. Ik douchte om mooie krullen te creëren en nam de tijd voor crèmepjes en make-up. 

Met als resultaat dat ik me lekker klaar voelde voor de dag maar geen tijd meer had voor ontbijt. En wie mij een beetje kent weet dat ik nooit ontbijt oversla. De dag beginnen met eten is een must. En dus smeerde ik nog snel 2 boterhammen met kaas en schonk een kop thee in, die gingen mee de auto in, zo kon het ook. 

Samen met een vriendin reden we naar Apeldoorn in mijn zwarte autootje. 

We kwamen aan op een mooie locatie en genoten de hele dag van samen zingen, luisteren naar een preek die Eline Hoogenboom prachtig verwoorde verweven met haar eigen ervaringen en kwetsbaarheden. We lunchten, maakten een wandeling, snuffelden heerlijk bij verschillende kraampjes, zongen nog meer, bespraken verdiepende vragen met elkaar en lachten om de cabaretshow van TimZingt. 

Een dag die alles heeft wat je maar kunt wensen. Bij de kraampjes scharrelde ik prachtige dingen bij elkaar. Bij de stand van Alette Koornneef een aantal kaarten die nu in de woonkamer hangen.

2 boeken waar ik van ga genieten en leren.

En... een standje met oorbellen. Prachtige varianten van More Than Rubies. Maar ik hield me in. Ook toen we er voor de tweede keer langsliepen, ja echt heel erg mooi maar ik heb oorbellen. En toen zag ik een setje die wel gekocht moesten worden. Soms heb je gewoon geen keus, ze waren zo precies wat ik mooi vind. En dus ging ik overstag. En nu heb ik ze! Yes, dit is toch te mooi. 

Ik kwam ook Maria nog tegen van Day (https://www.daystylecoach.nl/). Fantastisch mens. Als je jezelf nog eens wat cadeau wilt doen is een sessie met haar echt aan te raden, ik heb er nog steeds dagelijks profijt van.

Naast dat de dag heel leerzaam, inspirerend, gezellig en humorvol was genoot ik er extra van doordat ik het met deze vriendin beleefde. We kunnen zoveel samen delen. Domme dingen die we doen, zaken waar we mee worstelen, dingen waar we van genieten en onze eigen gekkigheden en lieflijkheden. 

Bert zorgde voor de 3e zaterdag op rij voor de kinderen omdat ik er weer vandoor ging. Toen we tijdens het evenement kennis maakten met de vrouwen die voor ons zaten vertelde één van hen: 'Ik heb thuis 3 dochters. Ik was vorige zaterdag ook al niet thuis dus vandaag past mijn moeder op zodat mijn man na 5 dagen werken niet ook nog de hele dag voor de kinderen hoeft te zorgen'. Daar moest ik wel om lachen. Wat zal haar man blij met haar zijn. Jammer voor Bert dat ik niet zo ben. Je 'past' niet op te eigen kinderen. Daar zorg je samen voor en als de één weggaat is de ander er nog. Ben je allebei weg dan regel je oppas. Volgens mij vindt niemand het sneu voor mij dat ik elke vrijdag de hele dag 'oppas' op onze kinderen. Zo geëmancipeerd ben ik dan ook wel weer dat ik daar een mening over heb. Maar bij thuiskomst heb ik Bert wel bedankt dat ik er de hele dag tussenuit kon, en dat al voor de zoveelste zaterdag op rij.

Heel fijn om de hele dag de tijd te hebben om God te aanbidden, vrouwen te ontmoeten, verdieping te vinden met mijn vriendin en lol te hebben. Een dag met een gouden randje.