Flinke ruzie

Zaterdag was ik door een vriendin uitgenodigd om mee te gaan naar de sauna, goed idee! Er is een sauna in Lunteren, lekker dicht bij huis. Ik had er nooit naar gekeken maar nu gingen we deze uitproberen. Ik kon zelfs met de fiets, 5,5 kilometer is een mooie afstand om door de zon te fietsen.

In de juiste straat fietste ik er zomaar langs. Er stond geen bordje of aankondiging en het leek in eerste instantie gewoon een huis. Eenmaal binnen zagen we dat er achter van alles aangebouwd was. Wat een bijzondere plek voor een sauna. Het is een kleine sauna maar alles wat je wilt is er.

We reserveerden een tijd voor de lunch en genoten de hele dag van badderen, sauna's en nog heel even lukte het om in de zon een tijdschrift te lezen. Op en top ontspanning én reuze gezellig. De lunch was ook mega lekker. Ik had een grote bol met ossenhaaspuntjes. Jammer dat je daar niet als voorbijganger kunt lunchen want dan zou ik daar zeker vaker het middagmaal nuttigen.

Telefoons bleven in het kluisje. Het gebeurd me eigenlijk nooit dat ik uren achter elkaar niet op mijn telefoon kijk. Dat was een prettige ervaring, we waren echt helemaal in het moment zonder enige vorm van afleiding. 

Toen ik eind van de middag thuis kwam hadden Bert en de kinderen de tuin opgeruimd en schoongemaakt. Vooral het schoonspuiten van de tegels maakt een wereld van verschil. De kinderen waren aan het spelen en Bert stond pannenkoeken te bakken. Lekker thuiskomen zo!

Zo'n dag wil ik wel vaker hebben.

Mijn uitgaven werden weer netjes bijgeschreven in mijn Moneyplanner. Ik wist niet dat ik zoveel lol kon beleven aan het bijhouden van een kasboek.

Misschien is het je opgevallen dat de laatste blog een week geleden kwam. Dat heeft ermee te maken dat Bert en ik ruzie hadden. We maken wel eens vaker ruzie, dan schreeuwen we naar elkaar, geven een spreekwoordelijke knal (en soms letterlijk) en daarna maken we het weer goed. Nu was het anders. Ik bleef boos. Heb wel 3 dagen knallende hoofdpijn gehad. Op dag 3 was ik er eindelijk voor mezelf uit waarom ik het niet los kon laten. Toen Bert thuiskwam uit het werk bereidde ik hem voor: vanavond gaan we onze ruzie afmaken.

En dat deden we. Toen de kinderen op bed lagen hebben we het er nog eens goed over gehad. Daarna was alles uitgesproken en konden we het achter ons laten. Wat naar zeg om zo ruzie te maken met iemand van wie je veel houdt. En dat terwijl we de week ervoor zo gezellig samen uit eten gingen. Beter is het om een ruzie dezelfde dag nog op te lossen maar ik kwam er voor mezelf niet uit wat me nu zo raakte. Dat duurde 3 dagen en toen wist ik het. Dat waren vervelende dagen, vooral die hoofdpijnen. Idioot dat je lijf zo kan reageren, maar ook wel weer mooi. Lichaam en geest horen echt bij elkaar.

Een paar dagen later maakten we samen een wandelingetje door de wijk na het eten. De kinderen bleven een half uurtje alleen thuis. We liepen, kletsten en maakten lol. We sprongen zelfs over water, we maakten er maar wat van. Ja gelukkig, het is weer helemaal goed.