Hoofdrekenen

Woensdag was het een heerlijk zonnige dag, echt genieten. Ik haalde de kinderen op van school en nam direct Jonathans gitaar mee, konden we picknicken. Manuël wilde bij een vriendje spelen en haakte dus af, Rachel fietste zelf naar huis. Een jochie vroeg op het schoolplein of Esther met hem wilde spelen. Esther was juist in tranen omdat ze niemand gevonden had om mee te spelen. Mooi, dat klinkt als een match. Maar Esther wilde niet met hem spelen. Ze bleef erbij dat ze niet wou spelen, ze wou mee picknicken. Het jochie droop dus af, sorry kind. 

We fietsten naar het centrum. Ik had de ochtend gewerkt en het was niet gelukt om wat eerder te stoppen om een lunch klaar te maken. We fietsten dus eerst naar de supermarkt. We kochten: een heel wit stokbrood, een zak witte bolletjes, een zak met 4 croissantjes, een frikadelbroodje, een kroketbroodje en een saucijzenbroodje. Esther had het saucijzenbroodje gekozen en toen viel haar oog op het kroketbroodje. Ze houdt enorm van kroket dus ik streek met mijn hand over mijn hart en ze mocht het andere broodje. Zou ik me wel over het saucijzenbroodje ontfermen. 

We kochten pakjes drinken en voor 7,57 euro hadden we een rijke lunch. Net voor ons bij de kassa kwam er een mevrouw terug omdat ze geen korting had gekregen. Inderdaad, 30% korting was niet berekend. De mevrouw achter de kassa leek me niet heel erg slim, dat geeft niet maar ik weet nog dat ik het dacht. Deze kassamevrouw gaf de klant gelijk en berekende razendsnel uit haar hoofd hoeveel geld ze terug moest geven om aan die 30% te voldoen. Daarna stak ze een heel verhaal af dat ze allemaal mensen langs ziet komen die havo, vwo, hbo of naar de universiteit gaan en niet eens normaal kunnen hoofdrekenen. Vroeger leerde je dat op de basisschool en nu moeten ze op voorgezet onderwijs bijles krijgen. Ik knikte wat, gaf haar gelijk, betrok Jonathan bij het gesprek dat het hierom dus zo belangrijk is dat hij de tafels leert en zat mezelf ondertussen suf te rekenen of ik van het bedrag 30% uit mijn hoofd kon berekenen. Dat lukte me dus niet. Een hbo meisje. Ja, de kassamevrouw heeft helemaal gelijk. En ik dacht nog wel dat ze niet zo slim was. Mezelf betrapt op een vooroordeel, oei dat is niet zo mooi.

We zochten een plekje in de zon bij de speeltuin. Het saucijzenbroodje was vet, niet normaal. Lang geleden dat ik zo'n ding had en nu weet ik weer waarom. Na een paar happen ging die weer terug het zakje in. Later op de dag was Rachel daar blij mee en schoof hem zo naar binnen. 

We knabbelden op (afgescheurde stukjes) stokbrood en verorberden een croissant. Lijkt net vakantie! Zeker met de zon op ons gezicht en Jonathan en Esther die op een gegeven moment gingen spelen. 

Het was al snel tijd voor Jonathans gitaarles. Esther en ik brachten hem weg en gingen daarna naar de schoenwinkel. Weet je nog de volledig lichtroze schoenen die ze eerder had gekregen? Zij was er erg blij mee behalve dat ze er niet meer op wil lopen omdat ze niet lekker zitten. Ze trekt dus weer haar oude schoenen (maat 28) aan terwijl ze nu maat 30 heeft. Dan weet je zeker dat de nieuwe schoenen echt niet lekker zitten als ze liever op te kleine schoenen loopt. En nog vaker trok ze haar regenlaarzen aan. De afgelopen periode was dat best passend maar nu moet dat klaar zijn. De lichtroze schoenen krijgen een sopje en mogen naar een kind die ze wel fijn vindt. Esther kreeg nieuwe schoenen. We spraken af dat ik een aantal opties zou geven en dat Esther daaruit mocht kiezen. Er was niet zoveel keus in maat 30, gek genoeg de maten daaronder wel, maar ach, veel keus is niet altijd beter. Er stonden prima schoenen bij die goed zaten én lekker liepen. Esther ging dus stralend de winkel uit met haar nieuwe schoenen. De deal was dat de oude schoenen, die ook nog eens kapot waren, direct weg zouden gaan en dat regelde ze meteen maar even bij thuiskomst. Fijn dat deze schoenen wel goed zijn. Volgende keer ga ik toch wat strenger zijn met schoenen kopen. Nu heeft ze goede schoenen, hopelijk gaan die het hele seizoen mee.