Met grote dochter op stap
Donderdagavond gingen Rachel en ik naar een kledingbeurs. We vertrokken direct na het eten om niet al te laat thuis te zijn. Op de fiets, in het licht erheen, heerlijk! We keken eerst bij de grote meisjeskleding. Veel rokken en jurken, dat wil Rachel niet meer. Ze vond nog wel 1 shirtje en 1 rok die ze heel misschien in de zomer wel aan zou willen. We gaan het beleven. Daarna liepen we naar de dameskleding. Met mijn kleurenkaartje erbij speurden we naar pareltjes. In de wc ruimte konden we passen. Kledingstukken werden teruggelegd en zo deden we een aantal rondes. Rachel vond dat ik maar lang bezig was dus stuurde ik haar naar maat xs. Wellicht past ze die al wel. Ze haalde er echt wat leuke dingen vandaan. Uiteraard beoordeelde ze tussendoor ook mijn kleding. 'Je past het niet: moet je minder eten' en 'dit is saai, maar ja, jouw kleding is allemaal saai'. Van je dochter moet je het maar hebben. Het was oprecht reuze gezellig. Aan het eind keken we nog even voor Manuël. Jonathan en Esther hebben genoeg en Manuël moet alleen nog een paar korte broeken, die absoluut niet van spijkerstof mogen zijn. We vonden 1 broekje, een blouse en een jasje. Dat is echt zo Manuël. Hij is echt een heertje. Ik belde Bert: zal ik het kopen? Dat jasje was 15 euro en dat vond ik flink aan de prijs. Bert zou het niet doen, geef dat kind gewone kleren. Maar dit is waar hij echt blij van wordt en wat bij hem past en dus kochten we het toch.
Vrijdag waren de kleintjes en ik vrij. Manuël zag zijn gekregen kleren, pakte het jasje en zei: 'deze is echt fantastisch'. Yes, kind blij gemaakt. Manuël bleef verder de ochtend in pyjama, Esther speelde in de regen en we dansten op kerstmuziek. Met het koffie drinken wou Esther ook koffie, zij kreeg een slap aftreksel van mijn senseo koffie omdat ze het toch altijd laat staan en toen dronk ze het helemaal op, gek kind. Ze vond het nog lekker ook. Begin van de middag kwamen er 2 kinderen spelen, zij mochten mee naar zwemles. Manuël zwom en ik keek met 3 kinderen vanaf de kant. Bert verklaarde me al voor gek maar een kind meer of minder maakt echt niet uit. Na het zwemmen speelden ze lief met elkaar en dat was een verademing. De vorige keer maakten Esther en Manuël zo'n ruzie samen dat deze kinderen niet meer bij ons wilden spelen. Gelukkig ging het nu gezellig. Zij speelden en ik lag op de bank met een boek, zo zie ik het graag. Toen ze druk werden gingen we naar buiten om richting hun huis te gaan. Hun moeder droeg geweldig leuke grote goudkleurige oorbellen, iets voor op mijn verlanglijstje in december. Altijd leuk ter inspiratie om iemand te zien die ook zo'n goede smaak qua oorbellen heeft.
20.30 uur waren we thuis, we hadden 5 kwartier op de beurs rondgelopen. Als een kind in de snoepwinkel, zo'n gevoel krijg ik er. In de avond zette ik alles op de foto. De kleuren komen niet zo mooi uit maar dan heb je toch even een indruk.
Lekkere dag zo al met al.
Reacties
Een reactie posten