Kinderen kwijt

Zondag speelden Manuël en Esther met een meisje uit de buurt/kerk/school, ja waar ben je dan van? In ieder geval, ze speelden samen. Ze vroegen of ze naar een speeltuin mochten net iets verder weg dan ze normaal gesproken mogen. Ze waren met elkaar en het leek me prima om de grens iets te verleggen. Ze mochten gaan met de belofte dan ze het me zouden zeggen als ze daar weer weg gingen.

20 minuten later pakte ik de fiets om te zien hoe het spelen ging. Bij het speeltuintje: geen kind van ons. Ik fietste terug, misschien waren ze op de terugweg; niks. Op het schoolplein, de speeltuin voor ons huis, tuin van buren; niks. Ik fietste langs huis van speelkameraadje, daar waren ze niet. Ze zouden wel weer opduiken. Waarschijnlijk wel, maar het zijn kleuters en het beviel me niet dat ze weg waren. Ik fietste de wijk door, belde hier en daar aan bij vriendjes en vond ze niet. Na 40 minuten zoeken was ik zowel erg boos als bang voor waar ze konden zijn. Ik zocht al in de sloten en op de busbaan, maar nog steeds niks. Ik fietste naar huis, geen idee meer wat ik kon proberen. Ik appte de vader van speelkameraadje en hij appte terug dat ze daar alweer waren. Ze hadden tegen hem gezegd dat ze mij tegen gekomen waren, dat was dus helemaal niet het geval. Ik stond op ploffen, had ik deze heerlijke zondagmiddag waarop de zon fel scheen verspild door rondjes in de wijk te rijden. Al waren ze gewoon in de speeltuin gebleven en hadden ze erna verteld waar ze waren dan was dit niet nodig geweest. Ik pakte een kop koffie en ging met Rachel een half uur een dvd kijken. Als ik ze gelijk was gaan halen dan zou ik mijn boosheid teveel op ze losgelaten hebben. De tijd om af te koelen hielp. Ik was alsnog wel boos en ze moesten uitleggen waar ze geweest waren: een stuk verder de wijk in. Dat was niet de afspraak. Voor nu toch maar weer terug naar de oude grenzen tot ze om kunnen gaan met iets verder mogen. Prima dat ze lekker buiten spelen en ze krijgen al best wel veel vrijheid maar als je 5 en 6 jaar oud bent wil ik wel weten waar je uithangt.

Een paar weken geleden opperde Bert dat het fijn zou zijn om weer eens wat samen te doen, zonder kinderen. Dat leek me een uitstekend plan dus regelde ik gelijk oppas. Na een week of 3 was het zover, we gingen samen uit eten! Voor de kinderen en de oppas bestelde ik patat. Dan was het voor hen ook een feestje. Via Thuisbezorgd kon je via 1 snackbar alleen een gezinszak patat bestellen als de ontvanger 18+ is. Nu weet ik niet wat ze daar in de patat stoppen maar het leek me een vreemde eis. Dan niet, de volgende snackbar had geen gekkigheid en de bestelling was geplaatst. De patat kwam, het oppasmeisje kwam alleen Bert ontbrak nog. 20 minuten na de afgesproken tijd belde ik toch maar op om te vragen of hij nog mee wou. File, file, file. Maar nu was hij er met 5 minuten. Ik stond klaar in mijn feestjurk, we gaan tenslotte niet zo vaak uit eten, en Bert schudde de stress van zich af zover dat kan in 3 minuten. Half 7 zaten we in restaurant 't Zusje in Ede. Vind ik ontzettend leuk en Bert was er nog nooit geweest. Ik probeerde een enorme variatie aan gerechten uit, Bert hield het bij vlees als echte 'dierenvriend' zoals hij dat zelf noemt. 

 

Het ene na het andere gerecht kwam, het was maar goed dat ik mijn strakke rok verruild had voor een ruime jurk, wat een lekkers allemaal. Ik besloot nog voor een speciale koffie te gaan. De serveerster wist eerst niet zo goed wat ze hadden aan speciale koffie maar later kwam ze terug met de keus. Ik ging voor een Spanish koffie. Ik weet niet of zij hem gemaakt had of een collega maar er was niet bezuinigd op de alcohol. Hij was wel erg sterk en zoet. De eerste slokken hakten erin, maar toen het bodempje gelegd was ging het goed. De warme brownie smaakte er ook heerlijk bij om het toetje compleet te maken. 

Zoals gebruikelijk gaven we onze relatie een cijfer. Een vast onderdeel als we samen uit eten gaan. Deze keer kwamen we op hetzelfde cijfer uit, dat is dan wel weer mooi. En natuurlijk bespreken we dan gelijk wat er goed gaat en wat aandacht nodig heeft. Heerlijk om samen op stap te zijn en te genieten van zoveel luxe. Dat doet een mens goed.