Terugreis

In Zuid Frankrijk hebben we zoveel gedaan: naar een klimbos, zwemmen, een dagje naar de Pyreneeën om tussen de echte bergen te zijn, naar een meertje, pizza gegeten in een restaurantje, stadje bekeken, een wandeling gemaakt en ga maar door. Het is zoveel en tegelijkertijd hebben we het heel rustig aan gedaan. De tweede week was het erg warm met steeds temperaturen rond de 40 graden. Een paar dagen gaat nog wel maar op een gegeven moment was het niet leuk meer. Iedereen sliep laat en slecht en overdag moest je echt rustig aan doen. We hebben het enorm goed gehad maar de tijd was gekomen om naar huis te gaan. We stemden wie een paar dagen eerder wou vertrekken en iedereen was voor. Op vrijdag pakten we alles in, maakten de boel schoon om hopelijk volgend jaar weer van te kunnen genieten en klapten de tent in.

Het kost een dag maar dan is onze hele leefomgeving opgeruimd. We zetten als test 3 kleine tentjes neer. Ze waren nog aardig groot voor een klein tentje en we sliepen de laatste nacht in deze kleine huisjes.

Hoewel, sliepen.... Echt slapen was moeilijk. Het was warm buiten en die tentjes waren zo mogelijk nog warmer. Als je koude nachten hebt zijn ze vast heerlijk maar nu... het leek wel een broeikas. We lieten de voorste flappen al open maar de kinderen sliepen pas tegen middernacht en wij nog later. En dat terwijl we een lange reis voor de boeg hadden. Echt niet handig maar je doet er niks aan. 

Zaterdagochtend kostte het ruim 2 uur voor we klaar waren voor de dag en echt alles in de auto en kar hadden. We namen hartelijk afscheid van de campingbazin en lieten de rustige camping achter ons (geen animatie, drukte of gekkigheid voor ons). Onderweg genoten we voor de laatste keer van alle zonnebloemvelden. Het waren 2 fantastische weken, we hebben zo genoten en nu was het ook weer fijn om naar ons huis terug te gaan.

De reis van 1100 kilometer duurde 15 uur. We hadden één keer een stukje file wat eigenlijk heel erg meeviel voor een (zwarte) zaterdag en ik heb er 10 rimpels bijgekregen van het drukke Parijs. Het was zo gigantisch druk op de weg en auto's wisselden zo van baan, soms zelfs zonder richting aan te geven, ze gooiden de auto er gewoon tussen. Brrr, wat was ik blij toen we Parijs voorbij waren. Ondanks de lange reis deden de kinderen het geweldig. Zo lang lief zijn in een kleine ruimte met elkaar, complimenten voor ons stel. In de avond lukte het ze niet om in slaap te vallen. Ik zette dus maar een luisterverhaal aan van Pluk van de Petteflet. Iemand las het hele boek voor. Het was muisstil in de auto, ze luisterden allemaal. En toen ik Bert wat wou vragen moest ik stil zijn, Bert luisterde ook. We hoopten zaterdagavond laat thuis te komen maar het werd net na middernacht. 0.15 uur waren we er. Wat heerlijk om thuis te zijn. Rachel was nog wakker en de andere 3 sliepen net 20 minuten! Ik denk niet dat ze ooit zo lang achter elkaar wakker zijn geweest. Thuis iedereen zo snel mogelijk in bed. Ik liep euforisch rond: ons huis, ons plekje, ons thuis. We zijn er weer. Dank U God, voor de bescherming onderweg. 

Zondag deden we rustig aan, koffie drinken in de tuin, alleen de belangrijkste spullen uit de auto en kar halen en verder bijkomen. Normaal proberen we in sneltreinvaart de boel zo snel mogelijk uit te pakken, op te ruimen en uiteraard in de wasmachine te krijgen. Zo'n rustdag na de reis was helemaal zo verkeerd nog niet.