Naturalis

In Nederland hadden we nog een volle week vakantie, dat was wel heel lekker. Na een paar opruim/was/bijkomdagen was er nog voldoende tijd om leuke uitstapjes te maken. Eén van die dagen gingen we naar Naturalis. Een museum in Leiden. We wilden thuis om een uur of 10 vertrekken en besloten dan maar te lunchen in het restaurant daar zodat we er een hele dag van konden maken. Toen we arriveerden aten we bij de auto allemaal nog een broodje en dronken een pakje drinken en toen liepen we naar binnen. Alleen het gebouw is al spectaculair, recent helemaal nieuw gebouwd. Er is gebruik gemaakt van mooie materialen en de trappen naar boven zijn breed en geven een mooi uitzicht. De binnenkomst was dus al leuk. Nadat iedereen een plasje had gedaan liepen we naar de eerste zaal. We zagen allemaal opgezette dieren, wat groot zijn sommigen! We keken onze ogen uit, er was ontzettend veel te zien. Bijzonder om dieren van zo dichtbij te kunnen bekijken, wat heeft God het toch mooi gemaakt. Het gebouw bestaat uit 9 verdiepingen en op een aantal van die verdiepingen zijn picknickplekken. Daar kun je gerust gaan zitten aan een tafeltje om zelf meegenomen eten te nuttigen, dat wisten we niet. We liepen volgens plan naar het restaurant, hebben lekker gegeten maar waren wel een stuk armer na de lunch. 

We kwamen in een ruimte waar de kinderen konden spelen, in een oude auto en een vloer waar een afgrond op getekend was en we heel leuk konden gaan staan alsof we er bijna vanaf vielen. Het museum is voor alle leeftijden leuk opgezet. Je kunt er kijken maar er zijn ook stukjes waar je kunt spelen.

Daarna liepen we door naar de dinosauriërs. Echte opgegraven botten. Ik denk niet dat we dat ooit eerder gezien hebben. Er liep een meneer rond die allerlei extra informatie vertelde aan de kinderen. Vooral de dinodrol was natuurlijk een succes. Als je iets te dichtbij de botten kwam ging er gelijk een alarmgeluid af, afstand houden dus. Dieren uit andere tijden, we keken onze ogen uit.

Er waren ook zalen bij die ons minder interesseerden maar dat gaf niet. Er was zoveel te zien, voor ieder wat wils.

Het was een heerlijke dag. We hebben alles met veel interesse bekeken en voelden onze voeten wel van al het geslenter hoewel het toch in 1 gebouw is. Alleen het laatste stukje wilden Jonathan, Manuël en Esther niet. Dat was een zaal met allemaal dode dieren. Een hert lag aan het begin plat op de grond met tong eruit (zie je wel zei Bert, als je dood bent hangt je tong eruit, precies zoals de kinderen dat spelen) en er lagen dode konijnen. De ruimte was aardig donker en ging dus helemaal over de dood. Niet aangenaam. Ik nam de kinderen mee naar de verdieping waar ze konden spelen en Bert bleef met Rachel achter om de zaal nog wel te bekijken. Zoals Rachel al zei: 'alle dieren die we hier gezien hebben zijn dood hoor'. Dat is zo maar toch, ik voelde de kinderen prima aan. Deze zaal sloegen we liever over.

Eind van de middag was het tijd om naar huis te gaan. Nee, er worden geen knuffels gekocht. Nee, ook die hele zachte lieve variant niet. Ze gingen allemaal met knuffel naar keuze op de foto en daar hielden we het bij.

Op de terugweg reden we langs het ziekenhuis in Leiden waar Manuël op de IC heeft gelegen als baby. Daar kreeg ik een knoop van in mijn maag, wat hebben we daar veel meegemaakt. Het museum was leuk, Leiden als stad is prachtig maar ik wou nu zo snel mogelijk daar weg. Weg van alle herinneringen. Gelukkig kon ik het snel weer van me afzetten.

Dit was een topdag, wat heerlijk dat we dit als gezin zo konden beleven!