Spinazie zonder groente

Wat is het alweer vroeg donker! Oef, daar moet ik echt aan wennen. Buiten de hele avond een boek lezen lukt niet meer en in het donker zitten vind ik ook niks aan. In plaats van buiten vindt een deel van de avond alweer binnenshuis plaats. Even omschakelen, voor alles is een tijd zullen we maar zeggen.

Jonathan is elke ochtend blij dat hij naar groep 5 mag. Toen ik hem een compliment gaf dat hij zo goed zijn schooltas klaarmaakt zei hij 'dat gaat makkelijk want ik wil zo graag naar groep 5'. Rachel vertelde dat ze 'alles' aan groep 8 leuk vindt. Het schoolkamp die in het voorjaar plaats gaat vinden staat al in haar agenda, een jaar vol speciale momenten.

Daar zit Jonathan, op de bovenverdieping bij het raam in groep 5. 

Toen we woensdagochtend pas om 8.45 uur aanwezig hoefden te zijn voor de jaaropening voelde dat erg luxe. Ik werkte eerst al wat vroeg in de ochtend en daarna maakte iedereen zich klaar voor de dag. Gek genoeg was het ineens tijd om te vertrekken en waren we daar nog niet helemaal klaar voor. Snel een tandje harder werken en op de fiets. We arriveerden 2 minuten te laat, ze waren al begonnen. Gelukkig waren er achterin nog precies 5 stoelen naast elkaar vrij. Mooi om te zien dat de hele kerk vol zat met kinderen en ouders. Er kwam een clown, net als ieder jaar, en de kinderen vonden de grapjes erg leuk. Het nieuwe jaarthema: ik ben een hemelburger. De clown maakte daar burgers eten bij de McDonalds van. Je had erbij moeten zijn, je zag de kinderen lol hebben. Op het laatst zongen we elkaar de zegen toe, prachtig. Ik heb het niet droog gehouden. 

De kinderen gingen na de opening naar school en ik was om 9.55 uur weer thuis. 5 minuten voordat mijn eerste overleg zou beginnen, perfecte timing.

In de middag wilde Manuël met een vriendje spelen. Dat mocht dus hij liep rond op het schoolplein. Hij zit in groep 2 maar zijn vrienden zitten in groep 3. Hij zocht wat kinderen op uit groep 3 maar die konden niet of hadden al een afspraakje. Daarna zocht hij wat kinderen op uit zijn nieuwe klas maar ook zij konden allemaal niet. We waren letterlijk de laatste die bij de fietsenstalling stonden en Manuël was erg verdrietig: hij had geen vriendje. We brachten Esther weg naar een meisje uit haar klas, een vriendin durf ik het nog niet te noemen maar ze hebben wel een gezellige middag gehad. Jonathan was naar een vriendje. Daarmee was ik thuis met de oneven kinderen: Rachel en Manuël. In de middag kwam het nog een keer ter sprake dat Manuëls vrienden in groep 3 zitten en hij niet, daar moest hij van huilen. Het guppie, hij doet het fantastisch in zijn nieuwe groep maar nu was het voor hem echt even moeilijk. Ik appte een moeder van een vriendje of ze misschien vrijdag konden spelen. Dat mocht. Het nam het verdriet niet weg maar bood hem wel uitzicht op iets leuks. 

Zowel woensdag als donderdag was Bert lange dagen van huis. Dat betekende dat ik de ochtend en avond alleen moest doen met de kinderen. 

Gelukkig ging de maaltijd donderdag verrassend makkelijk. De kinderen konden kiezen tussen spinazie a la crème, een salade of allebei. Jonathan vroeg: 'zitten er groentes in de spinazie?'. Nee hoor. 'Yes'. Toen ik de spinazie opschepte vond hij het te weinig, hij wou meer. Het gekke kind ziet die spinazie als een soort groene saus. We hebben al zo vaak gezegd dat de spinazie de groente is maar hij gelooft het gewoon niet. Ik doe er niet moeilijk over. Een kind wat zijn spinazie opeet alsof het snoep is; wonderlijk.