Daar gaan ze weer

De schoolvakantie is voorbij gevlogen. Normaal zijn we tegen het eind van de vakantie wel toe aan onze normale structuur maar nu voelde het echt heel snel dat school weer begon. Op zondag kerkten we om 11 uur en en besloten om in de middag nog een keer samen iets te ondernemen. We kozen voor het klompenpad in Wageningen speciaal voor kinderen. 4,2 kilometer met allemaal opdrachten tussendoor. We vertrokken pas laat omdat we na het middageten nog even wilden ontspannen. Ik reed erheen, ook wel eens fijn voor Bert. We arriveerden en gingen van start. Manuël kreeg een kaart, er stonden genoeg bordjes maar nadat we op vakantie gemerkt hadden hoe gelukkig hij werd van een kaart mocht hij de route in de gaten houden. Al snel vonden de kinderen het te lang en te warm. Het ging langzaam. In plaats van te genieten hoorde ik mezelf steeds zeggen 'loop nou eens door', 'niet zo langzaam'. Nadat Bert me erop gewezen had dat we wandelden met kinderen en ik mijn verwachtingen bij moest stellen ging het beter. Dan lopen we maar langzaam, het landschap was prachtig. De opdrachtjes tussendoor waren leuk maar daardoor duurde het geheel wel langer. Volgende keer deze route lopen zonder tijdsdruk.

Bert wou pannenkoeken bakken dus sneden we op het laatst een stukje van de route af zodat we op tijd terug konden zijn. Ik douchte de jongste 2 kinderen en Bert bakte een stapel pannenkoeken. Voor de dag ten einde was kregen de kinderen taakjes om de eerste schooldag voor te bereiden: tassen klaarzetten, broodtrommels, bekers, fruitbakjes en een schoon setje kleren in de slaapkamer. Ik hou daarvan, een goede voorbereiding is het halve werk.

Maandagochtend was iedereen op tijd uit bed en ze waren reuze enthousiast dat ze weer naar school gingen, zo fijn! Nu Jonathan in groep 5 zit veranderen er een aantal zaken. Hij heeft de huissleutel gekregen, mag alleen heen en weer naar school, alleen uit de bso en hij mag zelf zijn tas klaarmaken. Mijn leven wordt steeds een beetje makkelijker. Ik hoefde dus alleen de tas van Jonathan te controleren en die van Manuël en Esther klaar te maken. 

Op school bekeken we de lokalen en zag iedereen zijn vriendjes weer. Zo'n eerste schooldag blijft toch heel speciaal. 

Manuël mocht nog zijn feestje vieren op de bso omdat hij in de vakantie 6 jaar geworden was. Hij kwam terug met een stuk of 8 traktaties die over waren, gek genoeg waren die voor het avondeten al verdwenen. Even niet opletten en die kinderen nemen het ervan. We aten pizza voor het gemak en na een hele snelle douche (de jongste kinderen zaten van onder tot boven onder het zand) lag iedereen voldaan in bed. De start is gemaakt!