Onverwachts avontuur

Ik had bedacht de blog over te slaan, op dit moment is er niets interessant ter vermelden maar toen zaten we zonder stroom en beleefden we toch genoeg. Dus vooruit, ik kroop weer achter de laptop.

Voorzichtig aan gaat het iets beter met mij. En dan bedoel ik slakkentempo. Woensdag heb ik een paar wasjes gedaan en daar werd ik mee beloond door de rest van de dag te spugen. Dat was toch niet helemaal de bedoeling. Ik dacht al dat ik niet spoorde, zo’n reactie waar gáát het over. Maar een collega had precies hetzelfde. Toch fijn die bevestiging dat het niet aan mij ligt. Donderdag begon ik rustig aan. Ik werd het liggen en rustig aan doen zo zat dat ik blij was mijn werkmail te kunnen lezen en beantwoorden. Daarna volgde een warme douche. Esther besloot dat ze voor me ging zorgen en droogde mijn buik en rug af, zo schattig.  Daarna plofte ik op bed om bij te komen. Jonathan en Esther douchten samen en ze hadden de grootste lol.

Allemaal schoon en fris zetten we beneden koffie en ruimden we de ontbijtboel op. Bert kwam beneden en we knabbelden een biscuitje op en dronken het drinken op. Bert ging weer naar boven en ik dook de laptop in. Ineens werkte het niet meer, geen wifi. Na even rondlopen bleken we grotendeels zonder stroom te zitten. Alleen de droger deed het nog en de helft van het kookstel, gek genoeg. Bert verzon een manier om de stroom van de wifi via het stopcontact van de droger te laten gaan zodat hij kon blijven werken. We lunchten en voor mij was het tijd voor een dutje. Eerst kwam Esther knuffelen maar die bleef wiebelen, ik joeg haar uit bed en verdween naar dromenland.

Daarna stond Esther weer aan mijn bed. Je moet komen! Helemaal niet, roep papa maar. ‘Maar papa is weg en er staan mannen bij de deur’. Ik mompelde nog dat ze het pakketje gewoon moest aannemen, maar ze bleef aan me trekken dat ik moest komen. Zucht. Slaapdronken wandelde ik de trap af en daar stonden 2 mannen van Liander. De hele buurt had weer stroom, behalve wij. Het probleem moest vanuit ons huis gemeten worden. Ik stond daar stomverbaasd. Uhm, zou dit kloppen? En ik heb corona. Maar dat vonden ze niet erg, dat hadden ze al gehad en ze moesten echt ons huis in om het probleem van de hele buurt op te lossen. Nou vooruit dan maar. Ik maakte de stoffige meterkast open en plofte op de bank. De mannen gingen aan het werk.

Bert kwam thuis van het ophalen van Rachel en Manuël en werd snel bijgepraat. De stroom van de hele buurt werd er nu volledig afgehaald zodat ze veilig konden werken en daarmee kon Bert dus niet meer aan het werk. De straat voor ons huis werd opengebroken, ze moesten net onder onze tuin zijn. We vreesden even voor onze tegels maar ze wisten er onderdoor te graven. 


Om 17 uur werkte alles weer. Ik zat net met de telefoon in de hand om eten te bestellen maar dat hoefde niet meer. Nu konden we de restjes opwarmen uit de diepvries die op het programma stonden. Maar ja, ik zat al in mijn hoofd met lekker eten. En een pleziertje na zoveel dagen ziek zijn mag toch ook wel eens. Ik parkeerde mijn gezond verstand, negeerde Berts stemmetje in mijn hoofd dat het geldverspilling is en bestelde chinees. Daarnaast bakte ik een paar aardappeltjes die op moesten en 3 stukken vegetarisch 'vlees'. Het was een chaos van verschillende gerechten maar het was wel lekker.


En zo werd een saaie dag die in het teken stond van op krachten komen ineens een soort avontuur. Best leuk eigenlijk.


Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Efteling

Afbeelding
Woensdag kreeg Esther een vriendinnetje hier te spelen. Ik gaf de kinderen voor schooltijd duidelijke instructies : fiets samen naar huis en vergeet het vriendinnetje niet. Het is er een van een tweeling, Manuëls reactie was heel serieus en te grappig : 'maar hoe weten we dan dat we de goede meenemen?'. Rachel was die dag met school naar de Efteling, ze kregen vanuit school een cadeaukaart mee van 15 euro om eten en drinken van te kopen. Rachel sprak met haar vriendinnen af dat ze zelf een flesje water mee zouden nemen en een broodtrommel voor tussen de middag. Dan hoefden ze alleen avondeten te kopen, een patatje, en van de rest van het geld konden ze dan een souvenir kopen. Slim kind.  Ze is in allerlei achtbanen geweest en heeft enorm genoten. Bert, Rachel en Esther houden van die spannende attracties. Jonathan, Manuël en ik helemaal niet. Nadat ik met Bert een keer in de Efteling de hele dag misselijk was na 1 achtbaan wil hij er niet meer (met mij) heen. Maar nu zie ik opt...
Meer lezen

Nieuwe look

Afbeelding
De jongens waren hard toe aan een kappersbeurt. Het haar van de meiden werd ook piekerig. Rachel ging op dinsdag zelf naar de kapper, ideaal dat ze dat nu zelf kan. Bert ging op vrijdag met de jongens en Esther. Esther had bedacht om haar haar kort te knippen. Ze kreeg veel reacties: dat moet je niet doen, je mooie lange haar, weet je het zeker? Ja, ook van mij. Ze vertelde overal van haar plannen en liet zelfs op school en in de kerk voor haar bidden dat het fijn bij de kapper zou zijn. Toen een jongen uit haar klas zei dat hij het jammer vond (groep 3 he) was de maat vol. Esther zei: 'ik ga dit gewoon doen want ik weet dat het mooi is. Ik luister naar mezelf'. En zo ging het. Voor de kapper nog even op de foto met haar broers.  En daarna weer.  De haren van de jongens weer lekker kort, en geen zorgen: die krullen van Manuël zitten er zo weer in.  Esther was dolgelukkig: een droom die uitkomt! En een goede reflectie van deze 7 jarige: als ik naar andere mensen had geluis...
Meer lezen

Zegenende zachte 7 jarige handen

Afbeelding
De hedera werd bezorgd met een grote vrachtwagen. De bezorger belde vooraf, de planten waren kapot en niet geschikt om te bezorgen maar hij moest ze leveren. Ik dacht dat het wel mee zou vallen, als de verpakking wat kapot is maakt me niks uit, als de planten maar de grond in kunnen. Toen hij de vrachtwagen voor reed mocht ik mee naar binnen. En inderdaad, wat een bende. Wortels lagen los en takken gebroken. Met grof geweld de vrachtwagen in gezet? Ik mocht de levering weigeren en dat deed ik dus maar. Wat ontzettend jammer van de planten, deze gaan het niet overleven. Het waren 2,3 meter hoge hedera, maar nu niet meer.  Vriendelijke bezorger, hij kon er ook niets aan doen. Ik nam contact op met de planten winkel, zij vochten het uit met de bezorgdienst. Conclusie voor ons : een week later kregen we de planten alsnog geleverd. Ik koos de hoogste maat maar heb er niet over nagedacht dat het ook wel eens te hoog kon zijn. Toen deze op de juiste manier geleverd werden stonden ze in de...
Meer lezen