Nog meer zieken

Maandag was een triest dieptepunt. Man wat voelde ik me ellendig. Ik werd kortademig en dat triggerde me. Ik maakte me zorgen of ik genoeg zuurstof binnenkreeg en bestelde direct een saturatiemeter die tegen extra betaling dezelfde dag nog bezorgd werd. Bert stelde me al gerust dat ik nu echt mijn rust moest nemen. Ik kroop in bed, gunde mezelf een oxazepam, vroeg Bert om voor me te bidden en staarde een tijdje naar Netflix ter afleiding. De combinatie van dit alles hielp. Ik werd rustig, kreeg meer lucht en viel in slaap. Eind van de ochtend voegde ik me bij Bert en Jonathan. Jonathan was thuis gebleven omdat hij zich niet lekker voelde. We lunchten op de bank en toen gaf ik het alweer op en dook snel mijn bed weer in. Weer viel ik in slaap, daarna ging het beter! He he. De kinderen waren inmiddels uit school thuis gebracht en het lukte de rest van de tijd bij ze te zijn. 

De kleintjes gingen naar buiten om te spelen en Rachel maakte een lekkere tompouce. Qua looks moet ze nog wat oefenen maar het deed niets af aan de smaak. We hebben haar vriendschappelijk uitgelachen en daarna onze vingers erbij afgelikt, lekker zo'n traktatie.

Dinsdag kwam Esther vroeg uit bed en klaagde ze over een zeer hoofd. We namen haar lekker bij ons in bed om te knuffelen. Ze moest haar neus snuiten en met die klachten leek het me prima haar zo dicht bij me te nemen. Het kind zal ook wel besmet zijn.

We kregen in ieder geval de bevestiging binnen dat Bert en Jonathan corona hebben. Niet zo verrassend.

Ik zette de container aan de weg en dat ging net. Idioot zeg! Dat stelt toch niets voor. Heb ik nou voor niets die booster gehaald, gruwelijk frustrerend.

Ik meldde me af op het werk en bracht de dag door met onze 'even' kinderen. Het is zo grappig hoe we 2 soorten kinderen hebben. Rachel (11) en Manuël (5), de 'oneven' variant. En Jonathan (8) en Esther (4), de 'even' kinderen. 

Ook in de rapporten zien we dat terug. Rachel en Manuël doen goed hun best op school, zijn denkertjes en hebben de tijd nodig, het gaat allemaal niet zo snel maar wel zorgvuldig.

Jonathan is gemakkelijk en vrolijk en het schoolwerk gaat hem makkelijk af zonder al te veel moeite.

Esther heeft nog niet een echt rapport gehad maar zij is ook een heel makkelijk kind en altijd vrolijk. We genieten allemaal van haar opmerkingen en ze wordt meer verwend dan goed voor haar is. 

Dinsdag dus een dagje thuis met de 'even' kinderen. We begonnen de dag met naar de film Encanto te kijken. De nieuwste Dinsey film waar we allemaal fan van zijn. Verder hielden we ons gedeisd. In de middag kwam Manuël uit de bso met zelfgemaakte koekjes, voor mij voor valentijnsdag omdat ik de liefste van de wereld ben. Daar smelt je toch van. Vervolgens wou hij ze zelf opeten want hij vond ze ook zo lekker. Lief kind, natuurlijk eet ze maar lekker op. Het zakje met wat kruimels mocht ik hebben. Die koekjes kunnen me gestolen worden maar zijn woorden: goud.