Nieuwe focus

'Mama, welke naam heeft deze wind?'. Mooie vraag van onze 4 jarige Esther, tegenwoordig zijn er zoveel stormen met naam, het zou haast gewoon worden.  

Met Rachel en Jonathan speelde ik het nieuwe Monopoly spel die Jonathan gekregen heeft. Die kinderen zijn verdraaid handig met de digitale bank in het spel. Zij hadden dan ook een voorsprong omdat ze het al een keer eerder gespeeld hadden. Er zijn nog wat extra regels die we onszelf nog eigen moeten maken, leuk om vaker te spelen!

De laatste week voor de vakantie. We hadden 10 minuten gesprekjes met de leerkrachten van school via Teams en telefonisch. Ik vroeg een gesprek aan met Rachels juf. De leerkrachten van de kleintjes vroegen zelf een gesprek met ons aan en dus hadden we alleen geen gesprek met de juf van Jonathan. Dat vond hij al oneerlijk. Maar ja, wat is er te zeggen? We maakten er al grapjes over dat hij een te makkelijk kind is. Het waren goede gesprekken, toch wel fijn om de leerkrachten te spreken. Ik ben misschien iets te bescheiden met gesprekjes aanvragen. Volgende keer toch maar gebruik van maken. 

Op woensdag versierden we pizza's. Ik kocht de meest simpele pizza's en die gebruikten we als bodem om te versieren. Iedereen hielp mee de groentes te snijden (de één met wat meer enthousiasme dan de ander) en beleggen maar.

Iedereen at de pizza snel en met smaak op. Zo'n eigen creatie is toch leuker dan als je maar iets voorgezet wordt. We sloten af met een ijsje. Rachel wou in de middag naar de winkel om lijm te kopen om slijm van te maken. Ik vroeg haar gelijk om een brood te halen en kaas en ze mocht dan ook ijsjes kopen op vraag van Manuël. Er was geen cent meer in huis. Normaal hebben we wel een aantal potjes met geld maar nu was alles leeg. Rachel heeft dus haar spaarpot leeg gekieperd om geld te hebben voor de boodschappen, het is toch triest. Ze mocht mijn pinpas mee maar dat was nog net iets te spannend. Alle dieven die meelezen: er is dus niks te halen bij ons. Maar ik zal de potjes snel aanvullen want helemaal geen geld in huis voelt ook niet goed voorbereid. Er zal maar een pinstoring zijn. Hoe dan ook, we hebben lekker gegeten met ijs toe. 

Donderdagochtend voelde Manuël zich niet lekker. Ik kon er niet achter komen of het echt was of dat hij zin had in een dagje thuis. Ik ben een softie en twijfelde erg of we hem weg konden brengen. Bert dacht dat het wel zou gaan en dus gingen we het proberen. De eerste keer dat ik weer op het schoolplein was! Bert mocht nog rijden maar ik pak weer steeds meer op, yes. We vertelden de meester dat we niet zeker waren hoe het met Manuël ging en we lieten hem achter aan de arm van Esther. Zij zou wel voor hem zorgen. Dat is toch fijn, zo'n maatje in de buurt.

Half 11 werden we gebeld dat Manuël nog steeds hoofdpijn had, of we hem konden halen. Bert sprong in de auto en ik bereidde mezelf voor op een online werkgesprek, lees: toverde make-up op mijn gezicht. 

Het gesprek dat ik had was met een jongeman samen met zijn begeleider en jobcoach. Hij was eerst vrijwilliger bij ons, kwam daarna in vaste dienst maar wil heel graag een diploma halen. Nu spraken we met elkaar af wat de mogelijkheden zijn. En hierdoor ervaar ik nou voldoening in mijn werk. Zo'n super gemotiveerde jongen met iets minder mogelijkheden dan de gemiddelde Nederlander toch verder helpen. En ze zijn enorm blij met hem op het werk. Soms moet je de juiste mensen in je leven tegenkomen die met je meeleven of je net iets verder helpen en dat ik dat vanmorgen mocht zijn voelt heel bijzonder.

Daarna hebben Manuël en ik lekker samen in bed geknuffeld. Heerlijk, tijd samen en ontspannen. Op een gegeven moment glipte hij weg met mijn telefoon en viel ik in slaap. 

De andere kinderen kwamen uit school, Esther had Manuël al gemist tijdens de pauze. We dronken limonade met elkaar en daarna zette ik alles klaar om pepernoten te bakken. Ik moest nog 1 werkoverleg in en de kinderen vormden ondertussen het pepernootdeeg. Manuël was na het rustmomentje weer helemaal zichzelf. Ik denk dat hij gewoon wat moe was. Hij zei zelf al dat hij morgen weer naar school zal gaan. 

Aangezien ik het mezelf afgelopen week al moeilijk genoeg gemaakt heb met negatieve gedachten sluit ik het positief af: top dat ik de kinderen (binnen bepaalde kaders) zoveel vrijheid geef. Afgelopen week is ondanks een suboptimale gezondheid toch veel gelukt. Ik stuur de negatieve gedachten weg en focus me op wat wel lukt, doe je mee?