Aardenvat

Vrijdagochtend vertrok Bert al vroeg op zijn racefiets. Ik bracht de kinderen naar school. Rachel is al een week wat verkouden en moe. Ze deed steeds een zelftest die negatief bleef. Vrijdagochtend klaagde ze weer en ik besloot dat het goed voor haar zou zijn om een dag tot rust te komen. Zij bleef dus thuis. Esther en ik brachten de jongens op de fiets naar school en wat was het heerlijk weer! Genieten om buiten te zijn. Na school deden we nog een boodschapje en fietsten op ons gemak weer richting huis. De blauwe lucht hielp me om de dag actief te beginnen. Ik ruimde alles van de ochtend op en deed zelfs een ronde langs de slaapkamers, iets wat er al jaren bij in schiet. Om 10 uur was alles klaar en stapten Esther en ik weer op de fiets om Esther naar een vriendinnetje te brengen. Daar had ze enorm veel zin in en het ging er dan ook steeds over. Toen we er waren namen we afscheid en fietste ik weg. Tot mijn grote verbazing begon ze ineens heel hard te huilen. Ze wou toch niet spelen, ...

Het is toch niet normaal hoe snel de week voorbij vliegt. Woensdagmiddag deed ik helemaal niks. Ik had allemaal plannen maar ik was zo moe. Het lukte niet, ik besloot maar om de kinderen en mezelf in leven te houden en verder niks te hoeven en dat was heerlijk. We keken met elkaar de film Kruimeltje en ik rommelde wat in huis. Ik kan niet eens zeggen wat ik nou gedaan heb maar op een gegeven moment was de middag wel voorbij. Ik ging 20.45 uur naar bed met een kopje thee en voor deze keer wat lekkers. Ondertussen het nuttigen keek ik een (stuk van een) film op mijn telefoon. Ultieme ontspanning. Toen de telefoon uit ging heb ik toch nog maar even tanden gepoetst. Ik heb Bert niet meer horen binnenkomen en werd pas in de ochtend weer wakker; 9,5 uur later. Daar knapt een mens van op. Donderdag deed ik mijn werk en had ik zelfs nog energie over om in de avond het plakplastic op de ramen in de badkamer te plakken, is dat projectje ook weer afgerond. Esther speelt iedere pauze samen met Man...

Knoflook wordt in dit huis zoveel mogelijk vermeden. En niet om mij maar omdat mijn lieftallige partner daar niet van houdt. Toen Rachel een heerlijke echte tomatensoep maakte in plaats van onze standaard kant en klare zakjes ging daar toch volgens recept een aantal teentjes knoflook in. En de soep werd heerlijk. De volgende dag ging ik naar kantoor en zat ik het grootste deel van de ochtend op locatie in Wageningen. Daarna maakte ik een ritje naar Doorwerth en tufte begin van de middag weer terug naar Wageningen. In de auto werd ik gebeld door het secretariaat; afspraak nummer 1 werd geannuleerd in verband met een aangereden hondje, afspraak nummer 2 doordat het gesprek niet meer nodig was, afspraak nummer 3 in verband met ziekte en de bijeenkomst eind van de middag door te weinig aanmeldingen. In plaats van een overvolle middag was de agenda ineens leeg! Daar doe ik niet moeilijk over. Ik boog af richting Ede in plaats van Wageningen en was na lunchtijd thuis. Bert was al helemaal ve...

Soms lukt het me niet om in de ontspanning te komen, echt heel irritant. Op zaterdag ging Bert een eind fietsen. Ik waste de gordijnen uit de woonkamer. Het verschil was enorm, ze zijn weer lekker wit.  Ik poetste de keuken tot hij weer wit was, voelde me echt een keurige huisvrouw. Daarna dook ik de badkamer in. De rolgordijnen daar waren vies en toen ze allebei scheurden en ze alleen nog met wasknijpers net bleven zitten was de maat vol. Daar moest iets anders. Ik schroefde de gordijnen los, echt een klusje voor een man al zeg ik het zelf maar aangezien ik zo nodig feministisch wou zijn deed ik het toch zelf maar. De oude rolgordijnen scheurden nog meer en er kwam een laag extra stof naar beneden, weg ermee. Ik maakte een sopje met extra veel schoonmaakmiddel en poetste de ramen en alles erom heen. Het kozijn was flink aan het afbladderen en op sommige plekken echt vies. Niet meer schoon te krijgen. Nu ik toch bezig was besloot ik het kozijn direct maar te verven. Dat werd dus sc...

Deze week was vol, druk en zo leuk! Dinsdag was een lange werkdag omdat ik in de avond van 18.15 tot 20.15 uur weer online moest zijn voor een bijeenkomst. Lastige tijd met kinderen thuis. We haalden de kinderen uit de bso, ik kookte terwijl ik al staand zelf een restje eten naar binnen schoof en vloog toen naar boven. Bert was om 18.10 uur klaar met werken dus we wisselden elkaar precies af. Esther was ontzettend moe, ik hoorde haar beneden huilen en gillen. Voelde me wel even een slechte moeder hoor, aan het werk terwijl de kinderen me ook nodig hebben na een lange dag van huis te zijn geweest. Esther is ook flink aan het hoesten, de coronatest was negatief dus ze kon wel naar school maar het liefst had ik haar woensdag thuis gehouden, dat gekuch. Maar dat kon niet want ik moest de hele ochtend werken...  In de avond zaten we relaxt een serie te kijken tot ik hem uit deed (want ja; bijna 22 uur) en ik een opmerking maakte over Bert en iets wat hij nog moest regelen wat hij steeds...

Ik start een nieuwe club, de AC. Ook wel Anonieme Chipsaholics. Deze week was het weer zo’n feest. Als ik me niet lekker voel of me ergens druk om maak ga ik chips eten. En niet een bakje maar direct de halve zak. En dan niet zo’n mini zakje maar gelijk de XL variant. Het is een wonder dat ik nog niet tonnetje rond ben. Gelukkig komt het ook niet wekelijks voor maar tjonge wat kan ik vreten. En goed dat ik me erna voel. Hallo ik ben Sharon en ik ben een anonieme chipsaholic. Nu niet meer heel anoniem maar toch. Deze week is het qua werk druk. En met druk bedoel ik een goed gevulde agenda maar ook wat spannende dingen. Ik raakte er gespannen van. Toen las ik een uitspraak van Elsa Schaddelee en die vond ik zo mooi. Dat ga ik dus proberen: ‘God, zullen we deze week samen doen?’. Misschien wordt het wel een hele leuke week, misschien lukt het wel. Ik ga er in met vertrouwen ten grote van een mosterdzaadje maar dat kan grote dingen uitwerken, we gaan het zien. En die chips leg ik buiten be...

Vrijdagavond was het zo heerlijk. Bert was weg en een vriendin kwam langs,  de avond vloog voorbij. We hebben zo gezellig zitten kletsen. Soms vergeet ik wel eens hoe fijn het is om iets leuks voor jezelf te doen zonder kinderen in de buurt. Echt voor herhaling vatbaar. Zaterdag begon relaxt. In de ochtend rommelden we wat aan. Rachel klaagde erover dat iedereen om 10 uur moest aankleden, voor de koffie wil ik dat iedereen klaar is voor de dag. Ze vindt dat absolute mishandeling. Ik herinner me nog wel dat ik vroeger ook eindeloos in pyjama kon rondlopen,  zo fijn. 1 keer per vakantie mogen ze lang in de pyjama lopen, echt een terrormoeder ben ik. Als we in de kleren zijn houden we enigszins ritme vast en ik merk dat dat iedereen uiteindelijk goed doet. In de middag waren de kinderen druk dus ik besloot erop uit te gaan. Rachel is heel creatief en de verf raakte op. We gingen naar de Action. Lekker cliché,  de eerste dag dat de winkels open zijn om daarheen te gaan. En dr...

Esther is zo ontzettend blij. Het is echt ongelofelijk. Sinds ze naar school is gaat het zo lekker met haar. De laatste maanden was ze sneller boos, opstandig en moest het vooral zoals zij het wou. Maar deze week; één en al gezelligheid. Ze vertelt over school dat ze naast 'knot-meisje' zat en hoe het allemaal anders is dan bij groep blauw. Vol trots laat ze uit school haar lege broodtrommel zien en lege schoolbekers. 1 keer ging het mis, toen plaste ze in haar broek en op haar stoeltje, maar dat kwam omdat ze niet durfde te vragen of ze naar de wc mocht. De dagen erna vertelde ze ook iedere keer dat ze wel naar de wc ging en dat haar broek helemaal schoon was gebleven.  Ook Rachel is opvallend vrolijk. Ze staat in de ochtend op tijd op om allereerst de afwasmachine uit te pakken, de schoolspullen voor iedereen klaar te zetten én een kop thee voor mij in te schenken. Wat is er aan de hand? Hemels. En dat zonder dat iemand iets vraagt aan haar. Ze wil graag meehelpen, hoe is dat...

Nog voordat de wekker ging kroop Esther bij ons in bed, haar eerste echte schooldag. We knuffelden even gezellig en daarna begon de dag. Bert en ik brachten de kinderen samen naar school, toch bijzonder zo'n eerste dag dat alle kinderen op school zitten. Bert startte in de badkamer en ik vulde bekers en trommeltjes en daarna wisselden we om. We stapten precies op tijd op de fiets en arriveerden 8.25 uur bij school. Netjes. We moesten nog een tussenstop maken omdat Manuël met zijn jas open fietste en hij had het koud. Dat had ik even gemist, natuurlijk is dat koud. We ritsten snel de jas dicht. Bij school kregen de oudste 2 kinderen  een kus en zij renden hun ingang in. We wachten met z'n viertjes bij het raam van groep 4 om naar Jonathan te zwaaien. Vervolgens liepen we naar de kleuters. Eerst begroette Manuël zijn meester en daarna Esther haar juf. Ze liepen met Bert en mij mee tot aan de streep en gingen daarna samen spelen met wat vriendjes van Manuël. Een vriendinnetje vroe...

Wat gaat de vakantie ineens snel. We gingen op bezoek bij een pasgeboren neefje. De kinderen hadden er enorm veel zin in. En wat is het lief zo'n klein mini mensje. Esther wil ook wel een baby voor onszelf en Manuël wil een poes, want die zijn ook heel lief. We hadden de kersverse ouders een schaal met lasagne gegeven dus toen we terugkwamen had ik geen zin om nog een keer te koken. We aten restjes, een enorm merkwaardige mix van allerlei restanten. Er was spaghetti, bami, broccoli, aardappelpuree, salade en snacks uit de airfryer. Maar het maakte niet uit. Iedereen at zijn buik vol en er is weer meer plek in de diepvries. Om weer een beetje in het ritme te komen lag iedereen op tijd in bed. Zeker Rachel en Jonathan konden dat wel gebruiken. We spraken af dat niemand zijn bed meer uit zou wandelen. Tevreden dook ik met een biebboek op de bank, nog 40 bladzijdes te gaan. Ik zat te twijfelen over de avondbesteding: lezen, serie kijken of sporten. Waarom niet allemaal? En zo startte i...

Eén keer per maand valt het leven niet mee. De ene keer is het wat erger dan de andere maar mijn advies is: blijf zover mogelijk uit mijn buurt. Bert heeft dat geluk niet. Toen ik voorstelde om lekker vroeg in bed te kruipen om samen een serie te kijken en hij daarop reageerde met: nee, dan val jij binnen 10 minuten in slaap en zit ik daar, werd ik chagrijnig. En het sneue is dat hij gelijk heeft. Het begon met een zwijgzame boosheid waar hij weinig van merkte, we legden de kinderen op bed en maakten de keuken aan kant. Toen we op de bank zaten en de desbetreffende serie opstartte merkte hij het pas. Verbaasd vroeg hij wat er aan de hand was waarop ik het hem vertelde. Hij wou pas weer met mij praten als ik er weer was en niet de hormonen het woord voerden. Prima, dan zeg ik toch niks. Toen er in de serie gezoend werd zuchtte Bert, hij vind dat soort dingen zo nutteloos om in een film of serie te stoppen en als hij alleen kijkt spoelt hij zulke scenes door. Ik reageerde op zijn geïrrit...

2 januari kwamen er 3 logeetjes. Eerst zou er 1 nichtje komen om bij Rachel te logeren. Daarna wou het andere nichtje ook graag mee. En hoewel zij van Jonathans leeftijd is wil ze het liefst met Rachel spelen. Jonathan zag de bui al hangen dat hij er voor moest strijden om mee te spelen en vroeg of hij dan ook een vriendje te logeren mocht hebben. Na enig dubben mocht het. We hebben dan wel 7 kinderen in huis maar daar kan Jonathan ook niks aan doen, hij vraagt om 1 logeetje. Het vriendje kon en zondag aan het begin van de middag werd iedereen gebracht. Er werd heerlijk gespeeld. Eerst een tijd binnen en daarna liepen we naar een speeltuintje om nog even wat frisse lucht op te doen.  In de avond aten we gezond omdat alle oliebollen een laag vet in mijn maag achterlieten en ik verlangde naar gezonde maaltijden.  Echt mijn humor dit Het werden aardappels, bloemkool, wortels en vlees en dat voor 9 personen. Je zal het elke dag maar moeten maken voor zoveel mensen. Maar goed, aan ...

De jaarwisseling! Ik hou ervan. Op één of andere manier heeft het iets spannends, we laten het oude achter en beginnen met een fris nieuw jaar. En met zoals alles wat nieuw is bevalt het me eerst maar niks. Maar als het dan eenmaal middernacht is en ik me nog steeds mezelf voel ben ik zo blij. De hoeveelheid oliebollen en wijn dragen daar vast ook aan bij.  We gingen als gezin naar vrienden met wie we al een eeuwigheid samen Oud en Nieuw vieren. Inmiddels hebben we samen 8 kinderen. Het samen eten en spelen is dan ook een dolle boel. De kinderen vormen echt setjes vrienden, zo leuk hadden we het van tevoren niet kunnen bedenken. Na lekker lang opblijven ging eerst de jongste helft van de kinderen naar bed. Steeds kwam er weer één naar beneden, weer in bed, weer naar beneden en ga zo maar een tijdje door. Inmiddels mochten de oudste kinderen ook naar bed. Jonathan sliep snel, Rachel was nog laat wakker en kwam op een gegeven moment ook weer beneden.  Inmiddels waren nog meer vr...