Aardenvat

Met kinderen kun je toch de leukste gesprekken over de hemel voeren. Esther bijvoorbeeld bedacht wat ik zou gaan doen als ik in de hemel zou zijn. Nou, absoluut in een helderblauw meer zwemmen, met uitzicht op bergen en tussen de vissen die prachtig zijn en waar ik dan niet meer de kriebels van krijg. Natuurlijk is er niet veel tijd want ik moet op tijd zijn om Bert op te wachten. Dan gaan we samen de rest verkennen. Tegen de tijd dat Esther aankomt staan we daar weer klaar maar moeten we eerst slapen want we zijn moe van alle avonturen. Vervolgens gaan we aan Jezus vragen of Esther en ik een dag van lichaam mogen wisselen zodat ik ook een dag heel mooi kan zijn. Eind van de dag wisselt Jezus ons dan weer terug. Dat klinkt als een plan. En het vertrouwen van Esther wat eruit spreekt : wij wachten haar op en het zelfvertrouwen : jij zou toch ook wel zo mooi als ik willen zijn. Een pareltje dit gesprek.  Manuël heeft ook zo zijn ideeën. Toen we spraken over een kind in Ede dat verong...

Vrijdagochtend wilde ik de kamer verder inrichten met alles wat boven staat maar dat ging niet. Bert bracht de kinderen naar school en ik bleef tot half 11 in bed. Toen was ik weer oké. In pyjama met een podcast aan sorteerde ik alle boeken. Een deel gaat naar de vliering, bijvoorbeeld Pinkeltje en De boze heks. Leuke boeken maar op dit moment worden ze niet gelezen, die pakken we er later weer bij. Een grote bigshopper vol kinderboeken ging weg. Een school vroeg boeken zodat de kinderen een boekenwinkel konden maken voor hun thema, prima speel er maar lekker mee. Een aantal boeken gaan naar de kringloop en de rest mocht terug. 5 kwartier later was de kast klaar, dit vond ik nu echt een leuk klusje. De ruimte die nu vrij is kan nog wat decoratie in.  De kamer wordt steeds gezelliger. Het gaat niet snel maar, dat geeft niet. Gezien dat ik ook mijn werk opbouw kan niet alles tegelijk. Ik mis nog een vloerkleed. In onze oude zat schimmel ontdekten we bij het weghalen (iel) en dus mag ...

Woensdag werd er in ons huis gewerkt en donderdagochtend, toen was het klaar. We hebben weer een vloer! Wat een verademing. Ineens gaat mijn hart uit naar mensen die moeten vluchten en hun huis achterlaten en mensen die leven in de troep of armoede door allerlei oorzaken. Als je leefomgeving op orde is geeft dat echt levensruimte. Donderdag werkte ik mijn 3 uur en dat is voor nu genoeg voor overdag. Inrichten kwam er dus nog niet van. Omdat de plinten in huis gezaagd waren had ik al wel een rondje stof opruimen gedaan. De vloer is zo mooi en nu was echt de hele benedenverdieping schoon en klaar voor gebruik. De kinderen kwamen uit school en ik ging boven liggen, daar was mijn rug aan toe.  We bewonderden nog even de trap. Rachel kon haast niet geloven dat dit echt ons huis is, zo mooi. Manuël moet even wennen. Hij had een stoffen trap verwacht, hij ontplofte en wilde niet meer met mij praten omdat ik dit veroorzaakt heb. Hij heeft even wat ruimte nodig.  Toen ik na een uurtje ...

Vrijdag had Bert vrijgenomen van zijn werk om met zijn vader samen in ons huis te klussen. Dat was fijn. Ze hadden een grote schuurmachine gehuurd en maakten de vloer een stuk gladder. Letterlijk overal zat stof. Tussen de bedrijven door was het heel gezellig. Koffie drinken in de tuin en lunchen samen met Manuël en Esther die een halve dag school hadden. De vloer knapte er enorm van op maar de rest van de woonkamer niet, stoffig! Het weekend erna namen we alle muren af met water. Meerdere keren moest het water vervangen worden zo vies was het. Toen de muren schoon waren verfden we de boel weer lekker fris wit en op een muur groenig. Dezelfde kleur als die was maar dan weer helemaal mooi. De pannenkast sluit niet helemaal goed, daar hadden we niet aan gedacht. De hele inhoud zat onder het stof. We konden schrijven in de ovenschalen. Zo kon er niet gekookt worden: alles, eruit en poetsen maar.  Wat halen we onszelf op de hals, maar straks gaat het zo mooi zijn! Zondagavond kreeg ik ...

Donderdagmiddag scheen de zon en raakte ik lekker aan de klets op het schoolplein. Jonathan fietst altijd zelf naar huis en hij belde me 2 keer vanaf de huistelefoon. Ik had niks in de gaten totdat we in de auto stapten. Ik belde Jonathan terug maar er werd niet meer opgenomen, hij was dus in ieder geval thuis. Toen wij thuis kwamen lag er een briefje klaar. Hij mocht zo'n verzamelalbum kopen, blijkbaar regelde hij dat direct.  Bij thuiskomst zei Jonathan : 'ik heb overal aan gedacht. Ik heb je gebeld, toen legde ik een briefje neer (super schattig) , ik heb de achterdeur weer op slot gedaan en de ketting om mijn nek voor als ik kwijt raak'.  Dat laatste vond ik erg grappig. Zo'n ketting met alle persoons gegevens. Fijn voor als er iets gebeurt (laten we hopen dat dat nooit aan de orde is!) maar dat hij kwijt raakt op weg naar de winkel lijkt me sterk. Hoe dan ook, hij was heel verantwoord bezig.  Donderdag zou ik om half 6 naar de oudergesprekken op school gaan terwijl...

Toen mijn schoonouders na mijn operatie op bezoek kwamen hadden ze een souvenir uit Frankrijk meegenomen. Zoiets is niks voor hen en daarmee extra speciaal. Het bleek een kookschort te zijn. Heel subtiel vertelde mijn schoonmoeder dat ze dacht dat ik die niet had maar wel zou kunnen gebruiken. Heerlijk! Helemaal terecht, ik knoei tijdens het koken niet alleen mijn aanrecht vol maar ook mezelf. Pas gebruikte ik de schort voor het eerst. Kijk nou hoe leuk. Ben ik toch helemaal het huisvrouwtje. Check ook even de glasplaat, een bewijs dat er echt gekookt is zeg maar.  Verder wordt er hier geklust en geklust en geklust. Eigenlijk is het best leuks om wat moois te maken. Schoonheid creëren. Bert vulde de gastjes in de trap en ik schuurde het daarna in 3 keer. Bert stuurde me tussendoor steeds weg om te rusten. 1 keer zelfs terwijl hij met zijn rug naar me toe zat, die man voelt precies aan hoe het met me gaat. Irritant maar ook wel speciaal.  De zijkanten en stootborden kregen een ...

In de woonkamer zette Bert de meubels wat gezelliger neer. De vloerenman had zijn inmeting gedaan dus er hoeft nu een week niet meer geschoven te worden met de meubels. Alsnog een kale bedoeling maar beter dan alles tegen elkaar aan geschoven. We moeten nog een keer met de schuurmachine over de vloer heen en er is een dubbele laag egaline nodig. De kosten gaan dus omhoog maar ook het werk dat wij er aan hebben wordt meer.  En het is echt zo dat troep troep aantrekt. De spullen van beneden zijn boven neergezet maar hebben nu geen eigen plek meer. Iedereen pakt wat nodig is en kwakt het weer terug op de bult. En het kan ook haast niet anders want sommige laden liggen onderop, dan ga je niet alles verplaatsen om dat ene ding op de goede plek te leggen. Nu is niet de tijd om daar tijd en energie in te steken. Eerst maar de boel beneden lekker opfrissen, zo zonder vloer zitten geeft ook wel kansen om de muren wat gemakkelijker bij te werken.  Donderdag had ik een goede dag: weinig ...

Zondag kwamen een aantal familieleden samen bij het graf van opa omdat hij maandag 88 zou zijn geworden. Manuël vroeg of ze dan een feestje gingen vieren bij het graf en wat voor verjaardagslied er dan gezongen moest worden. Daar wist Jonathan gelijk iets op: 'lang zal opa leven in de eeuwigheid'. Maandag was Rachel thuis omdat ze nog koorts had en namen we wat extra lekkers bij de koffie. Op opa. We missen hem (en laten af en toe een traan) maar vieren vooral zijn leven, blijdschap omdat we van hem houden en omdat hij het nu goed heeft en we elkaar weer zullen zien overheerst.  Rachel baalde dat ze nu haar eerste schooldag moest missen. Ze is niet vaak ziek maar nu had ze 2 dagen 38,9 graden en voelde ze zich echt niet goed. In de nacht kwam ze 2 keer langs. De 2e keer kreeg ze paracetamol. Iets dat ze het liefst ontwijkt maar daarna viel ze wel in slaap tot de volgende ochtend. Esther kwam ook nog langs dat ze niet kon slapen. 'kom maar hier, dan krijg je een magische kus...

Zaterdag begon zwemles weer. Bert vertrok na het ontbijt met Manuël en haalde ondertussen materiaal bij de bouwmarkt. Ik dronk koffie met de kinderen en toen Bert thuis kwam met Manuël vertrok ik met Esther naar zwemles, dat is lang geleden! Ik keek de eerste 10 minuten en ging toen achterin de auto liggen. Waar zo'n grote auto al niet goed voor is. Thuis was Bert druk met de woonkamervloer. Het bleek nog best een klus om alle gaten te vullen met cement. Eerst de primer die moest drogen en daarna kon het cement er pas in. Hij kreeg ongeveer de helft af. We moeten nu om het cement heen lopen, had ik al benoemd dat het een chaos is hier beneden? Ondertussen deed ik rustig aan en werkte ik wat wasjes weg. Veegde het stof overal maar weer eens op en zo nog wat hand en spandiensten. Toen een schoonzus belde met de vraag of we wilden komen barbecuen hoefde ik daar niet over na te denken: ja! Het was zo lekker, alles stond klaar en we konden zo aanschuiven. We hebben heerlijk gegeten en h...

Na de klus zaterdag gingen we zondag weer met z'n allen naar de kerk. Dat is de laatste periode niet vaak meer voorgekomen. Ik had gelijk club, dat deed ik wel even. En het ging, dat is waar. Maar bij thuiskomst had ik me toch een partij pijn. Zaterdag natuurlijk veel te druk geweest en die zondagochtend erbij had ik niet moeten doen. 4 dagen hield het aan, niet grappig. Dinsdagavond gingen we met vijf collega's uit eten om afscheid te nemen van een collega. Dat wilde ik echt niet missen. Ik werd thuis opgehaald en weer teruggebracht, heel fijn. Omdat ik juist die dagen zoveel pijn had gunde ik mezelf een diclofenac. Een beetje duf kwam ik de avond door. Het was wel erg fijn om iedereen weer te zien. Zelfs de nieuwe collega kreeg direct een omhelzing. Na het hoofdgerecht werd ik haast wat misselijk van de inspanning. Toen de vraag kwam of ik nog een nagerecht vol zou houden of dat we ermee stopten zei ik: 'ik hoef zelf niet maar neem gerust, dat lukt wel'. Ik wou geen s...

Rachel ging een dagje naar mijn oma met haar nichtje. Bert was aan het werk en naar Ugchelen rijden vindt mijn rug nog niet zo fijn. Ik zette haar dus op de bus, voor het eerst alleen. En dan wel de bus die rechtstreeks erheen rijdt. Vanaf mijn tiende reisde ik al met de trein. Rachel is bijna 14, een prima leeftijd om alleen naar een andere plaats te reizen en toch vond ik het wel een beetje spannend. We reden erheen en ik kuste haar ter afscheid wat een 'maham' opleverde. Ze stapte in en scande haar pinpas, dat werkte niet. De buschauffeur zei dat ze wel zo door mocht lopen, super aardig. Ze ging halverwege de bus zitten en scande bij de andere deur haar pinpas, haha. Keurig kind, net haar moeder op die leeftijd. Ze stapte 1 halte te ver uit. Voor een eerste keer ging het best goed. Ze werd afgehaald door mijn oom. Ze had de looproute al bekeken en zei : 'een volgende keer kan ik dat kwartiertje ook wel lopen'. In de avond at ik met de andere kinderen taco's. Heer...