Poep onder tent

Al een aantal dagen hing er een poepgeur in de tent. Hoe kan dat? Alles open zetten hielp niet. We vroegen aan de kinderen of iemand een ongelukje heeft gehad, wellicht ligt er een vieze onderbroek ergens verstopt? Iedereen hield vol dat dat niet gebeurd was. We ruimden wat op maar zagen niet de bron. Op zondagmorgen was de stank zo aanwezig dat we het zat waren. We gaan het grondig aanpakken. Na de koffie gingen alle spullen de tent uit vanuit het specifieke stuk waar het stonk. Het boekenkrat, alle schoenen, de spelletjes, het krat voor onderweg en wat los spul.

Daar doorzochten we alles, hebben we de boel direct weer netjes. We vonden niets. De tent bleef stinken. Wellicht is iets in het kleed getrokken? Bert haalde het kleed eruit en schrobde beide kanten en dat in de felle zon.

We roken aan de grond, Rachel en ik gingen op handen en knieën de tent door, de geur zat er nog steeds. Bert poetste het zeil. Nu moest het toch wel goed zijn.

De tent ging dicht en we zaten aan half uurtje buiten. Daarna controleerden we of de stank weg was maar nee!

Dit moest nog grondiger. Bert ritste de onderkant van de tent los en sloeg de onderkant weg. Het zeil wat eronder ligt sloegen we open en toen kwam me daar toch een stank vanaf, niet te doen!

We hebben onze tent neergezet op poep, echt te goor. Bij aankomst was het lang gras. Door onze tent en een aantal keer regen was de grond een platte, vastgeplakte brei. We pakten een kotszak uit de auto (lees: pedaalemmerzak voor eventuele kotsbuien onderweg). Staken een hand erin en gingen de grond over om de bovenste laag weg te halen, dat lukte niet. Inmiddels was de grond zo hard dat er niets los te krijgen was.

Bert poetste het onderste zeil, goot schoonmaakmidddel over het gras (sorry natuur) en veegde het met een bezem in. De geur leek geneutraliseerd. We hadden een extra plastic zeil mee en die ging over de plek heen, nog een laag tussen ons en de bron.

Die dag voelde niet meer echt als een zondag maar het was fijn dat we de oorzaak hadden gevonden.

Opgelost... of toch niet. De volgende ochtend roken we het weer. Gelukkig leven we buiten, in de avond ruik je het niet in de slaapcabines. Ik hoop toch niet dat die stank de tent in trekt, bij weggaan maar weer goed poetsen.

Sommige mensen zouden misschien de boel oppakken en een paar plekken opschuiven of zelfs wellicht naar huis gaan. Maar wij hebben ons erbij neergelegd. Alles de tent uit, de boel afbreken en verplaatsen is zoveel werk, moet er niet aan denken. En naar huis gaan om een geur, geen denken aan. We leven buiten en daar ruiken we het niet.

En natuurlijk zijn er wel eens momenten dat ik ons voor gek verklaar met een huis een paar uur verderop. Maar nee, deze vakantie is ons heel wat waard. Buiten blijven dus maar.