Knuffelen

Wat is het heerlijk als je 13 jarige dochter het nog steeds fijn vindt om te komen knuffelen. Als ik op bed lig kijkt ze om het hoekje: zin om te knuffelen? Altijd! Dan kruipt ze lekker tegen me aan en kletst ze honderduit. Nog maar even genieten want over een aantal jaar knuffel je zo tegen een vriendje aan in plaats van tegen je moeder. Voorlopig is daar geen sprake van want zoals Rachel zegt : 'ik heb toch niks aan een vriendje'. Ik spreek haar over een aantal jaar nog wel maar voorlopig is ze, ondanks haar lengte, mijn kleine meisje.
Esther kwam ook langs : mama , we hebben de hele dag nog niet geknuffeld! Dat kan natuurlijk niet, klim er maar in. En zo lagen we met drie meiden op bed, kibbelend over wie waar mocht liggen en wie moest opschuiven om de ander meer plek te geven.

In de ochtend komen de jongens vaak langs. De ene keer Manuël en de andere keer Jonathan. Ik heb maar geluk. Bert kijkt er raar tegenaan. Je gaat toch niet in het bed van je ouders liggen? Jawel hoor, dat is juist ontzettend leuk. Zullen ze wel van mij geërft hebben.

Eenmaal opgestaan had ik geen pijn. Gewoon niks. Daar moesten we gebruik van maken. De ochtend deden we ons rustige vakantie tempo. Ontbijt, koffie, boeken lezen, spelletjes doen en afwassen. 
We lunchten ook nog en reden met de auto naar een leuk plekje om te wandelen. 2,5 kilometer, langs een beekje en door het bos, qua hoogteverschillen dus een peulenschil. Het voelde heerlijk om dat weer te kunnen. Vorige keer in het bos kon ik nog geen 10 minuten lopen. Esther liep voorop met Google maps op de telefoon. Niet dat het nodig was maar zij wilde graag een kaart hebben. Niemand mocht voor haar lopen, Jonathan deed een aantal pogingen maar kreeg met zo'n boze Esther te maken dat hij afdroop. 
Manuël was mopperig, hij wilde niet lopen. Tot hij ontdekte dat je onderweg overal op kon klauteren, vanaf toen had hij met Jonathan de grootste lol. 


Na iedere 20 minuten lopen stopten we. Even liggen op een meegenomen kleedje, daarmee lukte het om 5 kwartier onderweg te zijn. Herstel is er echt. 

Bert ontdekte dat de autoband leeg liep, niet snel maar toch was het niet goed. Er bleek een schroef in te zitten. De volgende ochtend reed hij met de auto naar een bandenzaak. Die was hij tegengekomen tijdens een rondje op de racefiets. Hij zocht het Franse woord voor 'schroef' op en ging op weg. Daar bleken ze niets anders te kunnen spreken dan Frans en Bert kan helemaal geen Frans. Toch redden ze het met elkaar. Hij wees de band en zei 'vis', wat dus schroef betekent. Daar wisten ze wel raad mee. 



Een rekening van 30 euro en het was weer voor elkaar. Dat ging voorspoedig. Bij thuiskomst stond de koffie klaar. Ik zat al in de stress door een auto waar we mee stil zouden komen te staan maar, dat was nergens voor nodig. Super snelle oplossing zo. 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Efteling

Afbeelding
Woensdag kreeg Esther een vriendinnetje hier te spelen. Ik gaf de kinderen voor schooltijd duidelijke instructies : fiets samen naar huis en vergeet het vriendinnetje niet. Het is er een van een tweeling, Manuëls reactie was heel serieus en te grappig : 'maar hoe weten we dan dat we de goede meenemen?'. Rachel was die dag met school naar de Efteling, ze kregen vanuit school een cadeaukaart mee van 15 euro om eten en drinken van te kopen. Rachel sprak met haar vriendinnen af dat ze zelf een flesje water mee zouden nemen en een broodtrommel voor tussen de middag. Dan hoefden ze alleen avondeten te kopen, een patatje, en van de rest van het geld konden ze dan een souvenir kopen. Slim kind.  Ze is in allerlei achtbanen geweest en heeft enorm genoten. Bert, Rachel en Esther houden van die spannende attracties. Jonathan, Manuël en ik helemaal niet. Nadat ik met Bert een keer in de Efteling de hele dag misselijk was na 1 achtbaan wil hij er niet meer (met mij) heen. Maar nu zie ik opt...
Meer lezen

Nieuwe look

Afbeelding
De jongens waren hard toe aan een kappersbeurt. Het haar van de meiden werd ook piekerig. Rachel ging op dinsdag zelf naar de kapper, ideaal dat ze dat nu zelf kan. Bert ging op vrijdag met de jongens en Esther. Esther had bedacht om haar haar kort te knippen. Ze kreeg veel reacties: dat moet je niet doen, je mooie lange haar, weet je het zeker? Ja, ook van mij. Ze vertelde overal van haar plannen en liet zelfs op school en in de kerk voor haar bidden dat het fijn bij de kapper zou zijn. Toen een jongen uit haar klas zei dat hij het jammer vond (groep 3 he) was de maat vol. Esther zei: 'ik ga dit gewoon doen want ik weet dat het mooi is. Ik luister naar mezelf'. En zo ging het. Voor de kapper nog even op de foto met haar broers.  En daarna weer.  De haren van de jongens weer lekker kort, en geen zorgen: die krullen van Manuël zitten er zo weer in.  Esther was dolgelukkig: een droom die uitkomt! En een goede reflectie van deze 7 jarige: als ik naar andere mensen had geluis...
Meer lezen

Zegenende zachte 7 jarige handen

Afbeelding
De hedera werd bezorgd met een grote vrachtwagen. De bezorger belde vooraf, de planten waren kapot en niet geschikt om te bezorgen maar hij moest ze leveren. Ik dacht dat het wel mee zou vallen, als de verpakking wat kapot is maakt me niks uit, als de planten maar de grond in kunnen. Toen hij de vrachtwagen voor reed mocht ik mee naar binnen. En inderdaad, wat een bende. Wortels lagen los en takken gebroken. Met grof geweld de vrachtwagen in gezet? Ik mocht de levering weigeren en dat deed ik dus maar. Wat ontzettend jammer van de planten, deze gaan het niet overleven. Het waren 2,3 meter hoge hedera, maar nu niet meer.  Vriendelijke bezorger, hij kon er ook niets aan doen. Ik nam contact op met de planten winkel, zij vochten het uit met de bezorgdienst. Conclusie voor ons : een week later kregen we de planten alsnog geleverd. Ik koos de hoogste maat maar heb er niet over nagedacht dat het ook wel eens te hoog kon zijn. Toen deze op de juiste manier geleverd werden stonden ze in de...
Meer lezen