Wc papier

De eerste nacht in de tent vond Manuël maar spannend. Zo'n nieuwe omgeving kost hem altijd wat extra tijd om te acclimatiseren. De eerste tijd was hij aan het draaien, na een korte slaap moest hij huilen. Na het troosten nog maar even naar de wc. Het nachtlampje bleef aan en uiteindelijk viel hij in slaap. Het kind was uitgeput.

Vroeg in de ochtend werd Esther wakker, zij moest naar de wc ik liep met haar mee naar het washok, gelukkig is die niet ver. Op deze camping moet je zelf je wc papier meenemen. Voelt prehistorisch aan, even alle vooroordelen van kamperen bevestigd. Toen liepen we daar om 6 uur op een stille camping met wc rol.

Onze nacht was suboptimaal doordat Manuël zo spookte en Esther alweer vroeg kwam dus we doken er nog lekker even in. 

Toen de dag toch echt begon hadden we helemaal geen haast. We aten van ons laatste meegebrachte brood, doken 1 voor 1 het washok in. Deden een afwasje en toen we toe waren aan koffie was het al eind van de ochtend. Ook dat ging op ons gemak, boekje erbij terwijl de kinderen de camping ontdekten. 

We hadden geen lunch meer dus moesten we wel tot actie overgaan. Op naar de supermarkt. 

We hadden geen boodschappenlijst want we hadden geen idee wat er allemaal te krijgen was en we hadden helemaal niks meer behalve broodbeleg, die kar moest dus vol. Net in de winkel was ik wat kortaf. Bert heeft dat sneller in de gaten dan ik: mama is toe aan eten. 

We kochten eerst lunch. Reden naar een leuk plekje om te picknicken. Het gezin zittend op een bankje en ik lopend en liggend. Eten deed goed en dit plekje is toch een leuke vondst. 

Daarna gingen we terug naar de winkel. Waar wij op vakantie zijn verdienen supermarkten goed geld. We sloegen voor een paar dagen in en reden terug naar de camping, ik moest echt even liggen. 

Bij de tent regelde Bert alles: boodschappen opruimen, iedereen van drinken en lekkers voorzien en vervolgens in zwemkleding. 

Na een powernap en fijn uur liggen gingen ze net op pad naar het zwembad. Ik lag ik de tent en broeide weg, dat zwembad klonk aantrekkelijk. 

Dus hup, bikini aan, pijnstillers opeten en naar het zwembad. Ik was als de dood dat iemand tegen mijn rug aan zou stoten. Zwemmen mag nog niet dus ik liep door het water. Manuël was chagrijnig door de korte nacht en zijn naderende verjaardag. De rest speelde leuk. 

Na niet al te lange tijd gingen we eruit, de hoogste tijd om te koken. Ik bereidde het eten en crashte. Oeps, toch te gek gedaan. Bert bracht eten op bed maar in de tent is dat niet handig. Ik at een paar happen en lag de rest van de avond plat. Daardoor kwam weer alles op Bert aan. Arme man. 

Vrijdag maar echt een rustige dag op de camping. En dat deed enorm goed. De kinderen speelden in de tent en al snel buiten. 

Bert ging een eind fietsen en ik lag in de zon. Te liggen, te lezen en enorm te genieten. Die zon is zo heerlijk, optimaal ontspannen zo. Die bruine kleur komt er wel.