Emoties geven ruimte

Na ons ritje naar de bieb gingen we langs ijssalon Bernardos. Er stond geen rij dus we konden een ijsje kopen en weer de auto in. Lekker. We dachten dat even stiekem te doen zonder dat de kinderen het in de gaten hadden maar uiteraard knoeide ik chocola op mijn witte shirt en had iedereen het door. Nou ja, we gaan op een later moment nog wel met hen.
Bij thuiskomst was mijn vader daar, verrassing! Al tijden ben ik alle momenten thuis en juist tijdens ons auto testritje kwam hij langs. Jammer dat hij moest wachten. Hij had een tas vol met Franse lunch meegenomen. Stokbrood, croissants, brie en meer. Omdat we niet naar Frankrijk kunnen bracht hij het bij ons, te leuk!
We dronken met elkaar koffie en lunchten samen van het meegebrachte eten.

De avond ervoor had ik het er lastig mee. Vakantie is een luxe maar ik vind dat altijd zo fijn. Het afzeggen bij de eerste camping ging prettig. Ze wensten beterschap en we spraken af dat als ze het plekje aan een ander kwijt konden we het geld terug konden krijgen. We hebben geen annuleringsverzekering dus dat was een mooie deal. De tweede camping reageerde met 2 zinnen : de reservering is geannuleerd en er is geen restitutie.
Nu is dat hun goed recht maar het bericht stond wel in groot contrast met hoe de eerste camping reageerde.

En als je beelden ziet van oorlog dan hebben we het zo goed. Wat hebben we te klagen? Niets toch? En toch voelde het zwaar dat door mij het gezin niet op vakantie zou kunnen. Net als dat de bevallingen (door mijn lijf) altijd eindigden in medische ingrepen met langer herstel tot gevolg. Manuëls ziek zijn als baby (doordat de bevalling ingeleid werd om mij?) veel effect heeft gehad op ons gezin. Ik corona kreeg met lange nasleep (na 9 maanden weer volledig hersteld). Dat lijf van mij...
Toen ik Bert tegen zijn moeder hoorde zeggen dat hij ervan baalde dat die operatie bij mij nodig was had ik het niet meer. Ik huilde tranen met tuiten. Wat overdreven! Er is zoveel leed in de wereld, verwend nest ben ik. Maar al die stemmetjes verstomden en er was alleen nog emotie. Alles kwam eruit.
De volgende ochtend leek de wereld een stuk mooier. Een last was er van me afgevallen, gewoon omdat het er mocht zijn. Bijzonder hoe dat werkt. 

En toen kwam er ook weer ruimte voor wat wel kan. De autoreis is een lastige. Wellicht is er iets te vinden in de buurt? We gaan op zoek! 







Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Efteling

Afbeelding
Woensdag kreeg Esther een vriendinnetje hier te spelen. Ik gaf de kinderen voor schooltijd duidelijke instructies : fiets samen naar huis en vergeet het vriendinnetje niet. Het is er een van een tweeling, Manuëls reactie was heel serieus en te grappig : 'maar hoe weten we dan dat we de goede meenemen?'. Rachel was die dag met school naar de Efteling, ze kregen vanuit school een cadeaukaart mee van 15 euro om eten en drinken van te kopen. Rachel sprak met haar vriendinnen af dat ze zelf een flesje water mee zouden nemen en een broodtrommel voor tussen de middag. Dan hoefden ze alleen avondeten te kopen, een patatje, en van de rest van het geld konden ze dan een souvenir kopen. Slim kind.  Ze is in allerlei achtbanen geweest en heeft enorm genoten. Bert, Rachel en Esther houden van die spannende attracties. Jonathan, Manuël en ik helemaal niet. Nadat ik met Bert een keer in de Efteling de hele dag misselijk was na 1 achtbaan wil hij er niet meer (met mij) heen. Maar nu zie ik opt...
Meer lezen

Nieuwe look

Afbeelding
De jongens waren hard toe aan een kappersbeurt. Het haar van de meiden werd ook piekerig. Rachel ging op dinsdag zelf naar de kapper, ideaal dat ze dat nu zelf kan. Bert ging op vrijdag met de jongens en Esther. Esther had bedacht om haar haar kort te knippen. Ze kreeg veel reacties: dat moet je niet doen, je mooie lange haar, weet je het zeker? Ja, ook van mij. Ze vertelde overal van haar plannen en liet zelfs op school en in de kerk voor haar bidden dat het fijn bij de kapper zou zijn. Toen een jongen uit haar klas zei dat hij het jammer vond (groep 3 he) was de maat vol. Esther zei: 'ik ga dit gewoon doen want ik weet dat het mooi is. Ik luister naar mezelf'. En zo ging het. Voor de kapper nog even op de foto met haar broers.  En daarna weer.  De haren van de jongens weer lekker kort, en geen zorgen: die krullen van Manuël zitten er zo weer in.  Esther was dolgelukkig: een droom die uitkomt! En een goede reflectie van deze 7 jarige: als ik naar andere mensen had geluis...
Meer lezen

Zegenende zachte 7 jarige handen

Afbeelding
De hedera werd bezorgd met een grote vrachtwagen. De bezorger belde vooraf, de planten waren kapot en niet geschikt om te bezorgen maar hij moest ze leveren. Ik dacht dat het wel mee zou vallen, als de verpakking wat kapot is maakt me niks uit, als de planten maar de grond in kunnen. Toen hij de vrachtwagen voor reed mocht ik mee naar binnen. En inderdaad, wat een bende. Wortels lagen los en takken gebroken. Met grof geweld de vrachtwagen in gezet? Ik mocht de levering weigeren en dat deed ik dus maar. Wat ontzettend jammer van de planten, deze gaan het niet overleven. Het waren 2,3 meter hoge hedera, maar nu niet meer.  Vriendelijke bezorger, hij kon er ook niets aan doen. Ik nam contact op met de planten winkel, zij vochten het uit met de bezorgdienst. Conclusie voor ons : een week later kregen we de planten alsnog geleverd. Ik koos de hoogste maat maar heb er niet over nagedacht dat het ook wel eens te hoog kon zijn. Toen deze op de juiste manier geleverd werden stonden ze in de...
Meer lezen