Autotest

Zaterdag was Esther op zoek naar een badpak. In plaats van rustig te kijken gooide ze alle (oké niet alle maar wel veel) kleren uit haar kast. De hele vloer was bezaaid met chaos. Ze vond haar badpak en ging ermee in de achtertuin spelen. Bert ontdekte in de avond de chaos in haar kamer. Hij waarschuwde me: kijk maar niet, daar springen de tranen van in je ogen. Esther begon met opruimen. Toen ze beneden kwam vertelde ze trots dat ze al zoveel had gedaan. Ik kwam kijken en kreeg er letterlijk tranen van in mijn ogen. Als dit al een verbetering was dan wil ik niet weten hoe het was.

De boel bleef liggen en we zouden het maandag wel verder oplossen.

Maandag werd alles van de vloer in een wasmand gestopt en op de eettafel gezet. Zo kon ik het uitzoeken en opvouwen.

Rachel tilde de wasmand naar boven en ik instrueerde Esther waar elk stapeltje in haar kast moest komen. Het bukwerk laat ik nog even aan een ander over en het waren ook haar spullen. Zo, die klus was geklaard.

Esther ging buiten spelen met een vriendinnetje. Toen ze thuis kwamen ging ze naar boven. Wellicht lukt het toch nog om op (alternatieve) vakantie te gaan en Esther wilde vast inpakken. Dat is pas vertrouwen, nog voordat je weet of je weggaat alvast alles klaarmaken. Ik zat op de wc en schreeuwde dat ze niets moest doen zonder mij. 3 minuten later stond ik boven en waren alle kledingstukken die aan een hanger hingen op de grond gegooid. Met hanger en al. Dat zijn haar jurken en shirts met korte mouw.

Toen zakte de moed in mijn schoenen. Zo blijft een mens aan het werk. Esther moest alles terug de kast in hangen. Vriendinnetje werd naar huis gestuurd en Esther mocht de rest van de dag niet meer met een vriendin spelen. Ook mag ze niet meer in haar slaapkamer spelen. In ieder geval tot ik het daar zo geminimaliseerd heb dat ze niet veel meer kan aanrichten.

Hier was Esther bezig de laatste jurken aan het terug hangen. 

Zaterdag wilde Bert naar de bieb en ik wilde testen hoe autorijden zou gaan met daarna niet direct de gelegenheid om te liggen. Bert stelde de kinderen voor dat ze op een schermpje mochten als wij samen even weg konden (omkoperij). 

Zo gezegd, zo gedaan. Gewapend met tuinkussens en gewone kussens gingen we de auto in. Ik probeerde te liggen met de stoel naar achter, iets rechterop, kussen onder bovenbeen, achter de rug net zolang tot er een positie was die minder zeer deed. 

Eenmaal bij de bieb was ik blij dat ik eruit kon, mijn rug deed zeer. Maar zodra ik ging rondlopen verdween die pijn, opmerkelijk zo snel! Dat been werkte niet lekker mee maar lopen lukte wel. Ik was helemaal opgetut: knot bovenop, make-upje, witte shirt met giga strik achterop. En dat voor de bieb. We scharrelden rond. Eerst bij de jeugdboeken voor Rachel en Jonathan. Daarna keek Bert voor zichzelf, ging ik heel even liggen op een bank en zocht ik daarna de boeken voor Manuël en Esther. Zelf heb ik nog boeken thuis liggen die ik mocht lenen van 2 lieve vrouwen. 

We namen een grote tas vol boeken mee en liepen weer richting de auto. 

Missie geslaagd! En test geslaagd. Blij met dit leuke uitje.